Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 5a pkt 6, art. 5b ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w odpowiedzi na pisemny wniosek z dnia 31.01.2007 r. (data wpływu do Urzędu 06.02.2007 r.) złożony przez Pana P. o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sanoku po wnikliwej analizie własnego stanowiska wnioskodawcy oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujących od 01.01.2007 r. postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

W dniu 06.02.2007 r. wpłynął do tut. organu podatkowego pisemny wniosek Pana P. o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w ramach prowadzonej działalności podatnik świadczy na rzecz przewoźnika – „P.” Sp. z o. o. z siedzibą w W. usługi związane z transportem drogowym, polegające na kierowaniu pojazdami przewoźnika oraz wykonywaniu usług z tym związanych, np. załatwianie formalności przewozowych, reprezentowanie przewoźnika. Podstawą świadczenia usług jest umowa, określająca warunki wykonywania usług. Jak wynika ze złożonego wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, liczba zleceń nie ma charakteru stałego, może się różnić w poszczególnych miesiącach, może też ich nie być wcale. Ponadto zarówno czas, jak i miejsce wykonywanych usług nie są wyznaczane przez przewoźnika. Zlecający wskazuje jedynie miejsce przeznaczenia towarów, podatnik natomiast zleconą usługę może wykonać osobiście lub za pośrednictwem osób trzecich (przy zachowaniu określonej w umowie procedury), ma również swobodę co do wyboru trasy i czasu wykonywania czynności.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego podatnik występuje z zapytaniem: czy przychód uzyskiwany przez niego z tytułu świadczenia na rzecz przewoźnika usług związanych z transportem drogowym, polegających na kierowaniu pojazdami przewoźnika oraz wykonywaniu usług z tym związanych jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej? Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, podatnik stwierdza, iż usługi przez niego świadczone stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie wykonuje on czynności pod kierownictwem zlecającego, ani też w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego. Ponadto ponosi ryzyko gospodarcze w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przypadku bowiem nie otrzymania zlecenia, nie uzyskuje on dochodów, natomiast ponosi koszty jej prowadzenia.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sanoku po dokonaniu analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujących od 01.01.2007 r. oraz stanowiska podatnika, wyrażonego w w/w zapytaniu stwierdza, że jest ono prawidłowe.

Zgodnie ze zmienionym od dnia 01.01.2007 r. brzmieniem art. 5a pkt 6 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uznaje się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Natomiast w art. 5b, który z dniem 01.01.2007 r. został dodany do ustawy, określone zostały warunki negatywne tej definicji. Za działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności,
• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Wykonywanie czynności pod kierownictwem charakteryzuje się podporządkowaniem przyjmującego zlecenie, zlecającemu wykonanie tych czynności. Podporządkowanie przyjmującego zlecenie wykonania określonych czynności polega w szczególności na obowiązku stosowania się w tym zakresie do poleceń zlecającego ich wykonanie. Podporządkowanie to może polegać również na określeniu przez zlecającego wykonanie czynności, czasu i miejsca ich wykonywania.

Do stwierdzenia, że podatnik świadczący usługi na zasadzie samozatrudnienia nie wykonuje pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy konieczne jest wystąpienie łącznie wszystkich przesłanek określonych w pkt od 1 do 3 art. 5b ustawy. Oprócz więc wykonywania czynności pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności oraz przejęcia pełnej odpowiedzialności cywilnej wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, przez zlecającego wykonanie tych czynności konieczne jest również stwierdzenie, że wykonujący czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z istoty prowadzenia działalności gospodarczej wynika, że osoba prowadząca taką działalność (w tym również osoba samozatrudniona) prowadzi ją na własny rachunek i na własne ryzyko. Ryzyko gospodarcze, jakie wiąże się z prowadzeniem działalności gospodarczej, jest jednak innym ryzykiem od ryzyka, jakie ponosi pracownik w ramach stosunku pracy. Ryzyko gospodarcze związane z działalnością gospodarczą to np. ryzyko inwestycyjne, czyli prawdopodobieństwo nieuzyskania przewidywanych (względnie oczekiwanych) wyników ekonomiczno-finansowych związanych z tą działalnością lub też podejmowanym przedsięwzięciem. Występowanie ryzyka gospodarczego jest konsekwencją istniejącej w gospodarce rynkowej wolności gospodarczej oraz szerokiego zakresu swobód, jakie ona za sobą pociąga. Ryzyko gospodarcze charakteryzuje się m.in. tym, że w zależności od skutków podejmowanych działań wykonywane czynności mogą przynieść rezultat w postaci przychodu lub nie. W ramach stosunku pracy natomiast, pracownik, jeśli wykonywał starannie swoje obowiązki, ma prawo do wynagrodzenia, chociażby rezultat pracy był nieudany, a zatem nie ponosi ryzyka gospodarczego. W takiej sytuacji ryzyko gospodarcze ponosi zawsze pracodawca.

W niniejszej sprawie z treści zapytania wynika, iż zleceniodawca nie ingeruje w sposób wykonania usługi przez zleceniobiorcę, a wymaga jedynie, by przy jej wykonywaniu zleceniobiorca postępował zgodnie z umową, przepisami prawa i interesem zleceniodawcy. Zleceniobiorca wykonując zlecone zadania samodzielnie ustala czas jazdy i odpoczynku oraz wybiera drogę kierując się najkrótszą z możliwych odległości. Ponadto zleceniobiorca ponosi pełną odpowiedzialność za przestrzeganie wszelkich warunków określonych w dokumentach związanych z realizacją przewozów, a w szczególności wynikających ze zlecenia, jak również pełną odpowiedzialność odszkodowawczą wobec zleceniodawcy za nieprawidłowe wykonywanie umowy. Zleceniobiorca ubezpieczony jest także od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w zakresie usług związanych z transportem drogowym w ruchu krajowym i zagranicznym.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż w Pana przypadku nie zachodzą łącznie wymienione powyżej przesłanki zawarte w art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczające istnienie działalności gospodarczej i utratę statusu przedsiębiorcy. Oznacza to, iż przychody uzyskiwane przez Pana z tytułu zawartej umowy o świadczenie na rzecz przewoźnika usług, związanych z transportem drogowym są przychodami uzyskiwanymi w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Niniejsze postanowienie dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Tut. organ podatkowy informuje, iż dołączonych do wniosku załączników nie poddawano ocenie, a interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego.