Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 26 ust.1 pkt 6,ust. 7a pkt 14 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz.176 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku strony z dnia 08.02.2007 r., uzupełnionego w dniu 27.02.2007 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia czy można odliczyć w zeznaniu rocznym jako wydatki rehabilitacyjne dojazd na zabiegi rehabilitacyjne dla obojga małżonków – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ropczycach uznaje stanowisko strony za prawidłowe.

W dniu 16.02.2007 r., wpłynął do tut. organu podatkowego wniosek strony (uzupełniony o stan faktyczny w dniu 27.02.2007r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwestii odliczenia w zeznaniu rocznym wydatków związanych z dojazdem własnym samochodem na rehabilitację męża i żony przy posiadanych orzeczeniach o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że:

• jest pan właścicielem samochodu osobowego nabytego w trakcie trwania małżeństwa
• oboje małżonkowie osiągają dochody
• oboje małżonkowie posiadają orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności
• oboje małżonkowie posiadają zaświadczenia o przebytej rehabilitacji.

W związku z powyższym podatnik stoi na stanowisku, że zarówno on jak i jego żona mogą skorzystać z odliczenia wydatków na rehabilitację.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu przed opodatkowaniem można odliczyć wydatki na cele rehabilitacyjne ponoszone przez osobę niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Jak stanowi art. 26 ust. 7a pkt 14 cytowanej powyżej ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się wydatki związane z używaniem samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00zł.

Zgodnie z przepisami cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wymaga posiadania dowodów dokumentujących poniesione wydatki z tytułu używania samochodu osobowego związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne (np. rachunków za paliwo itp.). Podatnik winien uprawdopodobnić, iż faktycznie korzysta z tego typu zabiegów – wykazując gdzie i kiedy. Jak wynika z powyższego, odliczenie z tytułu używania samochodu osobowego przysługuje podatnikowi, który spełnia łącznie trzy warunki:

1. jest osobą niepełnosprawną zaliczaną do:
   - I grupy inwalidztwa ,czyli osobą w stosunku do której, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono całkowitą niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności lub
   - II grupy inwalidztwa, czyli osobą w stosunku do której, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono umiarkowany stopień niepełnosprawności
2. jest właścicielem lub współwłaścicielem samochodu osobowego
3. samochód używa w związku z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne, czyli musi wynikać z indywidualnych potrzeb osoby niepełnosprawnej i przywracania sprawności jej organizmu.

A zatem jeżeli w 2006r., był pan i pana żona osobą w stosunku do których orzeczono umiarkowany stopień niepełnosprawności, wykorzystywał pan samochód do potrzeb związanych z przejazdem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zarówno swoje jak i żony, będąc właścicielem samochodu osobowego przysługuje panu prawo do odliczenia wydatków rehabilitacyjnych. Prawo do odliczenia tych wydatków przysługuje także pana żonie. Każdy z małżonków może dokonać odliczenia w/w ulgi od osiągniętego przez siebie dochodu.

Mając na uwadze powyższe uznaje się stanowisko strony jako prawidłowe.