Działając na podstawie art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 22, ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - po rozpatrzeniu wniosku strony Pani B., wniesionego 2.03.2007 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu postanawia uznać stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

W dniu 2.03.2007 r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Pani B. o udzielenie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. W przedstawionym piśmie zwrócono się z pytaniem: „czy obecnie prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą (usługi z pielęgniarstwa środowiskowego i rodzinnego), zakup odzieży – cywilnej, - w której chodzę do swoich pacjentów, mogę zaliczyć w koszty uzyskania przychodu na podstawie faktury zakupu VAT?”.

We wniosku podatniczka przedstawiła następujący stan faktyczny: Będąc pracownikiem Zespołu Opieki Zdrowotnej została zobowiązana do zakupu na koszt pracodawcy odzieży „cywilnej” (sukienki dwuczęściowej, płaszcza z podpinką, płaszcz p/deszczowy, półbuty, botki ocieplane). W ww. odzieży wykonywała swoją pracę jako pielęgniarka środowiskowa cztery godziny dziennie.

Obecnie prowadzi działalność w zakresie usług z pielęgniarstwa środowiskowego i rodzinnego samodzielnie od 1.01.2007 r. Jej praca polega na codziennym odwiedzaniu chorych w ich miejscu zamieszkania od godziny 8 do 18 oraz jako nocna wyjazdowa. Terenem jej działalności jest teren całej gminy O. Wnioskodawczyni przedstawiła swoje stanowisko w sprawie twierdząc, iż jej zdaniem może zakupić ww. odzież i wpisać w koszty działalności gospodarczej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu analizując stan faktyczny przedstawiony przez podatniczkę we wniosku, uznaje stanowisko podatniczki za nieprawidłowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 22 ust. 1, nie wyszczególnia wszystkich rodzajów kosztów uzyskania przychodów, ograniczając się wyłącznie do ogólnej ich definicji, która nie pozwala na dokonywanie jednoznacznych i niebudzących wątpliwości rozstrzygnięć. Zgodnie z powyższym artykułem, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wspomniana ustawa zawiera bardzo obszerny katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Z punktu widzenia podatników najistotniejsze jest jednak to, by pamiętać o podstawowej zasadzie: kosztami uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki podatnika, a tylko takie, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu. A to oznacza, że kosztami podatkowymi mogą być tylko takie wydatki, które - racjonalnie rzecz oceniając - wpływają na uzyskanie przychodu z danego źródła.

Ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego spoczywa na podatniku. Nie wystarczy przy tym wykazanie istnienia związku między poniesionymi wydatkami, a prowadzoną działalnością gospodarczą, trzeba jeszcze, by podatnik przekonująco uzasadnił, że poniesienie określonych wydatków albo miało wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, albo mogło wpłynąć na ich wysokość. Okazuje się, że podatnicy bardzo często – niestety niesłusznie – przypuszczają, że mogą zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki związane z zakupem odzieży osobistej.

Wychodząc z założenia, że skoro kosztami są wszelkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, jeśli tylko nie znalazły się w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty, mogą pomniejszyć przychód o kwoty wydatkowane na zakup odzieży osobistej. Zakup ten nie ma wpływu na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. Prowadzona działalność nie wymaga zakupu ww. rzeczy, ani ze względu na wymagania technologiczne czy sanitarne ani bezpieczeństwa i higieny pracy. Zatem nie można uznać zakupu odzieży za wydatki niezbędne do uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Niezależnie bowiem od zagadnienia prowadzenia działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i posiadać ubrania i obuwie, które zużywają się przez sam fakt funkcjonowania danej osoby w życiu społecznym. Dlatego też zakup tych rzeczy stanowi spełnienie zwykłych normalnych potrzeb danej osoby fizycznej niezależnie od tego, czy prowadzi ona działalność gospodarczą czy też nie.

Uzyskiwanie przychodów w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej nie jest zatem uzależnione od rodzaju noszonej odzieży. Obowiązujące zasady życia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące swoje interesy w ramach działalności gospodarczej posiadały schludny wygląd, podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach, np. nauczyciele, urzędnicy. Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem uzależnione od rodzaju noszonej odzieży, gdyż schludny wygląd niezbędny jest dla wykonywania wielu zawodów poza sferą działalności gospodarczej.

Zdaniem tut. organu podatkowego prowadzi to do wniosku, że wydatek osoby fizycznej na zakup odpowiedniej odzieży osobistej nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, gdyż jego poniesienie uwarunkowane jest głównie innymi względami aniżeli uzyskiwanie przychodu z tej działalności. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, iż koszty powinny być poniesione „w celu uzyskania przychodu”, a nie np. „w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą”.

Wydatki na zakup odzieży mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w ramach wydatków na reprezentację, jeżeli podatnik wykaże, że odzież ta utraciła charakter odzieży osobistej, na przykład z uwagi na opatrzenie jej cechami charakterystycznymi dla firmy (barwa, krój, logo itp.).

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Panią we wniosku w zakresie zakupu odzieży i zaliczenia jej w koszty uzyskania przychodu - uznać należy za nieprawidłowe.