Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14 a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 30.01.2007 r. (data wpływu do Urzędu: 2.02.2007 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Spółka realizuje dostawy towarów (WDT) do kontrahentów mających siedzibę na terenie UE, w tym realizuje również dostawy na warunkach FCA (Incoterms 2000). Transport wówczas organizuje kupujący, więc sprzedający – nie będący stroną umowy z przewoźnikiem – nie może żądać od niego zwrotu podpisanego przez kupującego dokumentu CMR. Kupujący też niechętnie odnosi się do prośby o przysłanie choćby kopii dokumentu CMR z jego podpisem, a odsyła jedynie fakturę i specyfikację wysyłkową. Ponadto Spółka jest również w posiadaniu dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Ze względu na brak dokumentu CMR Spółka nalicza VAT 22%.

Pytanie Spółki:

Czy w razie dostawy na warunkach FCA do zastosowania zerowej stawki VAT, oprócz kopii faktury dostawy i specyfikacji wysyłkowej, a także dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 potwierdzających jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, konieczne jest posiadanie podpisanego dokumentu przewozowego (CMR), świadczącego o tym, że towar został odebrany?

Stanowisko Spółki:

W przedstawionym stanie faktycznym w przypadku dostawy w warunkach FCA dostawca jest zobowiązany dostarczyć towar przewoźnikowi (lub innej osobie np. spedytorowi) wyznaczonemu przez kupującego. Nie opłaca on kosztów dostawy. Po wydaniu towaru przewoźnikowi ryzyko przechodzi na kupującego i wówczas ma miejsce wydanie towaru. Zatem przy dostawie na warunkach FCA występują bardzo duże trudności by otrzymać list przewozowy (CMR) od firmy transportowej (czy spedytora). Skoro dostawca nie zleca i nie opłaca transportu, to nie może otrzymać od transportującego odpowiednich dokumentów. Zatem ich posiadanie jest wymogiem niemożliwym do spełnienia.

Warunkiem stosowania zerowej stawki VAT w dostawie wewnątrzwspólnotowej jest posiadanie przez podatnika dowodów, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Dowodami takimi są dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów. Zdaniem Spółki faktu dostawy towarów nie potwierdzają jednoznacznie kopia faktury oraz specyfikacja ładunku, zatem w takiej sytuacji dowodami mogą być inne dokumenty wykazujące, że nastąpiła WDT – zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że regulacja zawarta w art. 42 ust. 11 przewiduje wykorzystanie również innych dokumentów, będących potwierdzeniem dostawy wewnątrzwspólnotowej, w razie gdyby dowody wymienione w art. 42 ust. 3 nie potwierdzały jednoznacznie zaistnienia tego zdarzenia. Istotą powoływanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz pytania podatnika Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 3 cytowanej ustawy dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia n

• jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3 - 5 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Na podstawie przywołanych powyżej przepisów podatnik jest uprawniony do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%, jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy jest w posiadaniu dowodów potwierdzających jednoznacznie wywóz towarów poza terytorium Polski, w wykonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Brak takiej dokumentacji skutkuje utratą możliwości zastosowania stawki preferencyjnej i obowiązkiem opodatkowania dostawy towarów według stawek obowiązujących przy dostawach krajowych. Istotą przywoływanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe, przy czym dokumenty wymienione w ust. 11 pełnią tylko rolę uzupełniającą do dokumentów wymienionych w ust. 3, które Podatnik powinien bezwzględnie posiadać (z zastrzeżeniem ust. 4 i 5). Należy przy tym wskazać, że przepis art. 42 ust. 3 ustawy, wymieniając dokumenty jakie powinien posiadać Podatnik w przypadku gdy dostawa dokonywana jest przez przewoźnika, nie rozróżnia na czyje zlecenie – dostawcy czy nabywcy – działa przewoźnik. Posiadanie zatem dokumentów przewozowych jest ustawowym obowiązkiem Podatnika, z którego ustawa nie zwalnia w przypadku wywozu towarów na zlecenie nabywcy. Natomiast przepis art. 42 ust. 11 ustawy ma zastosowanie w sytuacji, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 3 ustawy, ale dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Reasumując, w przypadku braku dokumentów przewozowych wystawionych przez przewoźnika (spedytora), przy jednoczesnym posiadaniu przez Spółkę dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy, nie jest możliwe zastosowanie stawki 0%.