Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zatrudnia na podstawie stosunku pracy pracowników na stanowiskach handlowców. Zgodnie z umowa o pracę miejscem wykonywania pracy jest wyodrębniony obszar części kraju – pewien region wyodrębniony geograficznie. W zakresie obowiązków tych pracowników leży nawiązywania i utrzymywanie kontaktów handlowych z kontrahentami. W celu wykonania tych obowiązków pracownicy jeżdżą do klientów znajdujących się z przydzielonym im regionie. Spółka pokrywa pracownikom koszty przejazdów służbowych oraz koszty noclegów w postaci diet.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka stoi na stanowisku, iż ww. świadczenia nie są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych ze względu na fakt, iż nie są to diety w rozumieniu odrębnych przepisów, gdyż pracownicy nie otrzymują ich za czas podróży służbowej.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela powyższe stanowisko Spółki i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Z tego wynika, iż podróżą służbową w rozumieniu Kodeksu pracy jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza siedzibą pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż stałym miejscem pracy jest pewien region i przedmiotowe podróże odbywane są przez pracowników w tym rejonie. W związku z tym pracownicy ci nie są w podróży służbowej, a więc nie można uznać ażeby otrzymane przez nich dodatkowe świadczenia stanowiły “diety i inne należności za czas podróży służbowej”. Z tego tez względu, jak Spółka słusznie zauważyła, świadczenia te nie będą korzystały ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Naczelnik tut. Urzędu informuje, iż w niniejszym postanowieniu nie podlegało ocenie stanowisko Spółki w zakresie składek ZUS ani też w zakresie tego czy pracownikom na podstawie odrębnych przepisów należą się diety, gdyż kwestie te nie wynikają z przepisów prawa podatkowego, a więc leżą poza zakresem właściwości Naczelnika tut. Urzędu.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych przedstawione w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.