Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Płatnik składa się z kilkunastu przychodni. Płatnik zatrudnia pielęgniarki środowiskowo-rodzinne, do których obowiązków należą wizyty w domach pacjentów. Ze względu na rozległy teren korzystają one ze środków komunikacji miejskiej. Aby zmniejszyć koszty przejazdów zamiast biletów jednorazowych Płatnik kupuje kwartalne bilety sieciowe i przyjął zasadę iż 50% ceny stanowi pokrycie kosztów przejazdu w celach służbowych a następne 50% pokrywa pracownik – używa biletu do przejazdów prywatnych.

Płatnik stoi na stanowisku, iż powyższe nie rodzi obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż rozgraniczono koszt pracodawcy – przejazdy pacjentów, które nie podlegają opodatkowaniu od przejazdów prywatnych za które płaci pracownik.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska Płatnika i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego przepisu wynika, iż przychodem pracownika ze stosunku pracy są wszelkie świadczenia jakie otrzymuje on od swojego pracodawcy. W tym także świadczenia rzeczowe w postaci biletu komunikacji miejskiej. W związku z tym przychodem pracowników w opisanym stanie faktycznym będzie otrzymywane przez nich od pracodawcy świadczenie w postaci 50% ceny biletu. Nie zmienia tego fakt, iż świadczenie to jest pracownikowi przekazywane w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków pracowniczych, gdyż żaden przepis nie uzależnia opodatkowania takiego świadczenia od tego czym kierował się pracodawca przy jego przekazywaniu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. W związku z tym jeśli wyjazdy do pacjentów są realizowane poza stałym miejscem pracy to należy uznać, iż te wyjazdy te są podróżami służbowymi w rozumieniu Kodeksu pracy.

W związku z powyższym, diety i inne należności za czas podróży służbowych pracowników korzystają ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. “a” ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wysokości wskazanej w odrębnych przepisach. W przypadku podróży służbowych na terenie kraju limitem są wielkości zawarte w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236 z 2002r. poz. 1990 ze zm.). Zgodnie z § 3 tego rozporządzenia z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów m.in. przejazdów. Zgodnie zaś z § 5 ust. 2 rozporządzenia zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje. Z tego wynika, iż zwrot kosztów obejmować może cenę biletu, a więc każdorazowo zwrot kosztów przejazdu dotyczyć może jednej podróży służbowej. W związku z tym ze zwolnienia z podatku nie może korzystać ryczałtowy zwrot kosztów wszystkich podróży wykonanych w danym miesiącu w postaci refundacji ceny biletu okresowego, gdyż świadczenie to nie jest świadczeniem o którym mowa w ww. rozporządzeniu.

Reasumując, wartość pieniężna w postaci 50% ceny biletu stanowi przychód pracowników ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.