Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przeworsku z dnia 22.12.2006 r. znak US.I/1-415/4/06 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w ten sposób, że uznaje stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 23.10.2006 r., uzupełnionym pismem z dnia 05.12.2006 r., za prawidłowe.

Pismem z dnia 23.10.2006 r., uzupełnionym następnie pismami z dnia 05.12.2006 r. i z dnia 13.12.2006 r., Pan K. zwrócił się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik prowadzi działalność gospodarczą pod Firmą PPHU A. w P., w ramach której wynajmuje lokale użytkowe. Na czas wyjazdów za granicę Podatnik ustanowił pełnomocnika do reprezentowania firmy w zakresie przewidzianym pełnomocnictwem. Pełnomocnik, w ramach udzielonego pełnomocnictwa, pobierał od najemców czynsz najmu w wysokości wynikającej z umów najmu, wystawiając jednocześnie faktury VAT, które były podstawą wpisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Z ww. należności pełnomocnik obowiązany był do spłaty zobowiązań firmy. Ponieważ pełnomocnik nieprawidłowo zarządzał majątkiem firmy Podatnik wystąpił do Sądu Cywilnego w Przeworsku z powództwem o zwrot środków finansowych, tj. kwot czynszu pobranych przez pełnomocnika a nie przekazanych na zobowiązania Firmy PPHU A. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż „Sąd zasądził” od pełnomocnika zwrot środków finansowych, pobranych tytułem najmu.

Pytanie dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach Firmy PPHU A. kosztów opłat sądowych i zastępstwa procesowego. Zdaniem Podatnika opłaty te winny stanowić koszty uzyskania przychodów ponieważ mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przeworsku postanowieniem z dnia 22.12.2006 r. znak US.I/1-415/4/06 uznał za nieprawidłowe ww. stanowisko Podatnika. Zdaniem organu podatkowego I instancji, z uwagi na przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty opłat sądowych i zastępstwa procesowego nie podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ nie zostały poniesione w celu uzyskania bądź zachowania źródła przychodu, nie pozostają zatem w związku (bezpośrednim czy też pośrednim) z uzyskanymi przez firmę przychodami.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie po dokonaniu analizy stanu faktycznego zaprezentowanego przez Podatnika oraz treści postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przeworsku z dnia 22.12.2006 r. znak US.I/1-415/4/06 zważył, co następuje:

Biorąc pod uwagę, że przedmiotem weryfikacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie jest postanowienie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, które wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku z dnia 23.10.2006 r. (uzupełnionym pismami: z dnia 05.12.2006 r. i 13.12.2006 r.), powoduje to w konsekwencji konieczność uwzględnienia stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia tego wniosku.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r. - kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Powyższe stanowisko zgodne jest z linią orzeczniczą sądów administracyjnych zaprezentowaną np. w wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 29.10.1997 r. sygn. Akt III SA 797/96 – opublikowanym w Systemie Informacji prawnej LEX nr 35452. Zatem aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia dzięki niemu przychodu; w takim ujęciu kosztami w rachunku podatkowym są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami oraz koszty dotyczące całokształtu działalności gospodarczej podatnika, związane z funkcjonowaniem jego firmy.

Przepisy ww. ustawy nie regulują również wprost możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, bądź wyłączenia z tych kosztów wypadków dotyczących kosztów zastępstwa procesowego, czy innych kosztów sądowych poniesionych przez wierzyciela, wobec tego należy je oceniać na gruncie ogólnych zasad zaliczania wydatków do kosztów w rachunku podatkowym. Dlatego też mając na względzie cel poniesienia, koszty dochodzenia roszczeń przez wierzyciela przez sądem oraz koszty zastępstwa procesowego mogą być uwzględnione w rachunku podatku dochodowego, o ile mieszczą się w dyspozycji art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych .

Mając na uwadze powyższe, organ odwoławczy po przeanalizowaniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznał, że jakkolwiek poniesionych przez Pana K. kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego, nie można powiązać z konkretnym przychodem, niemniej biorąc pod uwagę, że przedmiotem opisanego we wniosku sporu było wyegzekwowanie środków finansowych wygenerowanych w wyniku prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, których pełnomocnik nie przeznaczył (zgodnie z umową) na pokrycie zobowiązań firmy Podatnika – należy uznać, że podjęte przez Podatnika działania związane były z funkcjonowaniem jego firmy i doprowadziły do zabezpieczenia źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza. Wobec tego przedmiotowe wydatki należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana K. działalności gospodarczej.

W świetle zaprezentowanego stanu faktycznego i prawnego stanowisko Podatnika dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej opłat sądowych i kosztów zastępstwa procesowego, przedstawione we wniosku z dnia 23.10.2006 r. (uzupełnionym pismem z dnia 05.12.2006 r.) jest prawidłowe.

Skoro postanowieniem z dnia 22.12.2006r. znak US.I/1-415/4/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przeworsku uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe, skutkuje to koniecznością zmiany ww. postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, z urzędu jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.