Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-891/12-2/AO
z 29 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2012 r. (data wpływu 17.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu w terminie 25 dni nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu nabycia znaków towarowych:

• w przypadku zapłaty ceny nabycia zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności - jest prawidłowe
• w przypadku uregulowania ceny nabycia poprzez potrącenie – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012 r. wpłynął do Izby Skarbowej w Warszawie, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu w terminie 25 dni nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu nabycia znaków towarowych w przypadku zapłaty ceny nabycia zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności oraz w przypadku uregulowania ceny nabycia poprzez potrącenie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością — polskim rezydentem podatkowym (dalej również: „Spółka”). W ramach restrukturyzacji grupy kapitałowej, do której należy lub będzie należeć Spółka, planowane jest, że na rzecz Wnioskodawcy zostanie przeniesiona własność jednego lub kilku znaków towarowych (dalej: „WNIP”).

Przeniesienie własności WNIP na rzecz Spółki zostanie dokonane w formie sprzedaży (odpłatnego zbycia). Przed dokonaniem nabycia WNIP Spółka może uzyskać pożyczkę w wysokości odpowiadającej cenie WNIP. Pożyczki udzieliłby w takiej sytuacji podmiot z grupy zbywający WNIP na rzecz Spółki. Zobowiązanie do wypłaty na rzecz Spółki kwoty pożyczki zostanie w takim przypadku potrącone z zobowiązaniem Spółki do zapłaty kwoty ceny za nabycie WNIP.

Wszystkie inne należności Spółki udokumentowane fakturami, z którymi związane będą kwoty podatku naliczonego, zostaną przez Spółkę zapłacone zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W okresie rozliczeniowym obejmującym nabycie WNIP Spółka dokona sprzedaży opodatkowanej VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu nabycia WNIP w terminie 25 dni, jeśli w odpowiednim okresie rozliczeniowym Spółka dokona sprzedaży opodatkowanej VAT, zapłaci cenę nabycia WNIP zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej albo w drodze potrącenia oraz zapłaci wszystkie inne należności?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) dalej Ustawa VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 Ustawy VAT, zwrot różnicy podatku następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Zgodnie z art. 87 ust. 6 Ustawy VAT, na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z „faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807) i Nr 281, poz. 2777 oraz z 2005 r. Nr 33, poz. 289)”.

Z analizy powyższego przepisu wynika, iż na umotywowany wniosek podatnika i przy spełnieniu określonych warunków podstawowe terminy zwrotów mogą być skrócone.

Podatnik może otrzymać wcześniejszy zwrot, gdy spełni następujące warunki:

• opłaci wszystkie faktury lub dokumenty celne dokumentujące zakupy rozliczone w deklaracji VAT-7,
  
• zapłata za te faktury zostanie dokonana bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem przepisów art. 22 ust. 1 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
  
  
  

Zgodnie z ww. art. 22 ust. 1 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 EURO przeuczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Przepis ten nie odnosi się natomiast do zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności, którą reguluje art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej „Kodeks cywilny”).

Zgodnie z art. 498 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wierzytelności niższej.

W myśl art. 499 Kodeksu cywilnego potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie.

Powołany przepis Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ani żaden inny przepis nie wyłącza możliwości stosowania w rozliczeniach między kontrahentami instytucji uregulowanych w Kodeksie cywilnym, w tym zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności. Wartość 15.000 EURO, o jakiej mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi granicę zapłaty w formie gotówkowej, natomiast nie ma żadnego wpływu na możliwość dokonywania wzajemnych kompensat wierzytelności. Gdyby zamiarem ustawodawcy było wprowadzenie obowiązku regulowania wszystkich należności tylko i wyłącznie za pośrednictwem rachunku bankowego w formie przepływów pieniężnych, to zostałoby to zastrzeżone bezpośrednio w przepisie. Sposób rozliczania wzajemnych należności przedsiębiorców poprzez kompensatę nie stanowi więc naruszenia dyspozycji zawartej w art. 22 ust. 1 cyt. Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Przedstawione powyżej stanowisko zostało w podobnym stanie faktycznym zaaprobowane przez Ministra Finansów, który w interpretacji indywidualnej z 9 sierpnia 2010 r., sygn. ILPP1/443-565/10-2/BD, potwierdził, że podatnik dokonujący kompensaty, który złoży wniosek określony w art. 87 ust. 6 Ustawy VAT jest uprawniony do zwrotu różnicy pomiędzy podatkiem naliczonym, a należnym w terminie 25 dni.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu nabycia WNIP w terminie 25 dni, jeśli w odpowiednim okresie rozliczeniowym dokona sprzedaży opodatkowanej VAT, zapłaci cenę nabycia WNIP zgodnie z art. 22 ust. 1. Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej albo w drodze potrącenia oraz zapłaci inne należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w przypadku zapłaty ceny nabycia zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności i nieprawidłowe w przypadku uregulowania ceny nabycia poprzez potrącenie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
   
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   
   – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
   
   
   

Na mocy art. 87 ust. 1 ww. ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ww. ustawy zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Natomiast na podstawie art. 87 ust. 6 ww. ustawy na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.),
   
2. dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
   
3. importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji
   – przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a, 4a-4f stosuje się odpowiednio.
   
   
   

Z analizy powyższego przepisu wynika, iż na wniosek podatnika i przy spełnieniu określonych warunków podstawowy termin zwrotu 60 dniowy może być skrócony do 25 dniowego. Podatnik może otrzymać wcześniejszy zwrot, gdy spełni następujące warunki:

1. opłaci wszystkie faktury lub dokumenty celne dokumentujące zakupy rozliczone w deklaracji VAT-7,
2. zapłata za te faktury zostanie dokonana z uwzględnieniem przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
   
   

Przepis ten ustanawia konieczność zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego należności za transakcję o wartości przekraczającej 15.000 euro, a zatem nie dopuszcza w takim przypadku zapłaty bezpośrednio w formie gotówkowej. Nie odnosi się natomiast do zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności, którą reguluje art. 498 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 498 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wierzytelności niższej. W myśl art. 499 Kodeksu cywilnego potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach restrukturyzacji grupy kapitałowej, do której należy lub będzie należeć Spółka, planowane jest, że na rzecz Wnioskodawcy zostanie przeniesiona własność jednego lub kilku znaków towarowych (WNIP). Przeniesienie własności WNIP na rzecz Spółki zostanie dokonane w formie sprzedaży. Przed dokonaniem nabycia WNIP Spółka może uzyskać pożyczkę w wysokości odpowiadającej cenie WNIP. Pożyczki udzieliłby w takiej sytuacji podmiot z grupy zbywający WNIP na rzecz Spółki. Zobowiązanie do wypłaty na rzecz Spółki kwoty pożyczki zostanie w takim przypadku potrącone z zobowiązaniem Spółki do zapłaty kwoty ceny za nabycie WNIP. Wszystkie inne należności Spółki udokumentowane fakturami, z którymi związane będą kwoty podatku naliczonego, zostaną przez Spółkę zapłacone zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W okresie rozliczeniowym obejmującym nabycie WNIP Spółka dokona sprzedaży opodatkowanej VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu nabycia WNIP w terminie 25 dni w sytuacji uregulowania ceny nabycia zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej albo w drodze potrącenia.

Dokonując analizy przytoczonych powyżej przepisów należy stwierdzić, że art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy odwołuje się do art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym należności, których wysokość nie przekracza kwoty 15.000 euro mogą być regulowane zarówno gotówką jak i przelewem na rachunek bankowy kontrahenta podatnika. Jednakże gdy płatność wynikająca z jednorazowej transakcji przekracza 15.000 euro, to wówczas bezwzględnie należy dokonać tej zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego. Cytowany przepis bowiem w sposób jednoznaczny i bardzo czytelny wskazuje, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego w każdym przypadku gdy stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Tak więc wskazany przepis art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy, w sytuacji gdy podatnik chce skorzystać z uprawnienia w nim wskazanego, nakazuje bezwzględnie dokonać zapłaty za dokonane zakupy gotówką bądź przelewem za pośrednictwem rachunku bankowego. W żadnym miejscu wskazany przepis nie odnosi się do możliwości regulowania należności w drodze kompensaty wzajemnych wierzytelności. Tym samym Wnioskodawca chcąc skorzystać z tego uprawnienia szczególnego tzn. otrzymać zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni jest zobowiązany dokonać zapłaty gotówką lub przelewem za faktury dotyczące transakcji poniżej 15.000 euro oraz wyłącznie przelewem z rachunku bankowego w odniesieniu do transakcji dokumentowanych fakturami, gdy należność przekracza kwotę 15.000 euro, o której mowa w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnąć należy dwie przedstawione sytuacje. Wnioskodawca bowiem za nabytą własność jednego lub kilku znaków towarowych cenę nabycia zapłaci zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej albo zobowiązanie Wnioskodawcy do zapłaty kwoty ceny nabycia WNIP zostanie potrącone z pożyczką w wysokości odpowiadającej cenie WNIP zaciągniętą od podmiotu z grupy zbywającego WNIP.

Mając uwadze przywołane przepisy stwierdzić należy, iż w sytuacji kiedy w odpowiednim okresie rozliczeniowym Wnioskodawca dokona sprzedaży opodatkowanej VAT, zapłaci cenę nabycia WNIP zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o swobodzie działalności oraz zapłaci wszystkie inne należności będzie uprawniony do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu nabycia jednego lub kilku znaków towarowych w terminie skróconym 25 dni od złożenia deklaracji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Natomiast nie dojdzie do zapłaty ani w gotówce ani przelewem w przypadku zapłaty za nabyty jeden lub kilka znaków towarowych poprzez potrącenie zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty ceny nabycia WNIP z zaciągniętą pożyczką od podmiotu zbywającego WNIP na rzecz Wnioskodawcy. W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, jeśli dokona kompensaty jakiejkolwiek należności za fakturę, z której uwzględnił podatek naliczony w deklaracji VAT. Oczywistym jest, że w przypadku, gdy podatnik dokona kompensaty należności ze zobowiązaniem kontrahenta w drodze wzajemnego potrącenia należności nastąpi wygaśnięcie zobowiązania, jednakże pozbawi to podatnika możliwości ubiegania się o dokonanie przez urząd skarbowy zwrotu różnicy podatku naliczonego nad podatkiem należnym w skróconym terminie – 25 dni.

Zatem w świetle przywołanych regulacji prawnych w odniesieniu do przedstawionej sytuacji zgodnie z którą Wnioskodawca w odpowiednim okresie rozliczeniowym dokona sprzedaży opodatkowanej VAT, zapłaci cenę nabycia WNIP w drodze potrącenia oraz zapłaci wszystkie inne należności nie będzie miał prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu nabycia WNIP w skróconym 25 dniowym terminie. Uregulowanie ceny nabycia poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności (kompensatę) nie wyczerpuje znamion przepisu art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zatem w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym nie stanowi podstawy do ubiegania się o zwrot ww. nadwyżki w przyspieszonym terminie.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Potwierdzeniem powyższego jest wydana interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2012 r. znak sprawy IBPP2/443-788/12/ICz oraz z dnia 9 listopada 2012 r. IPPP2/443-724/12-4/DG, w których wskazano, że podatnik który złoży wniosek o wcześniejszy zwrot, w sytuacji, gdy kwoty podatku naliczonego wykazane w deklaracji wynikają z faktur dokumentujących transakcje, których wartości uregulowano poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności (kompensatę) – nie będzie uprawniony do zwrotu różnicy podatku VAT (wynikającego z tych faktur) w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia. Rozliczenie faktur bowiem poprzez potrącenie wzajemnych należności nie spełnia warunku zapłaty, zatem również nie wyczerpuje znamion przepisu art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy i w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym nie stanowi podstawy do ubiegania się o zwrot ww. nadwyżki w przyspieszonym terminie.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji z dnia 9 sierpnia 2010r., sygn. ILPP1/443-565/10-2/BD prezentującej odmienne stanowisko od przyjętego w rozpatrywanej sprawie, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz.749) Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości UE (interpretacje ogólne). Stosownie do art. 14e § 1 Minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości UE.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.