W dniu 27 marca 2007r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który został uzupełniony w dniu 23 kwietnia 2007r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem działalności Wnioskującej jest budowa nieruchomości oraz zarządzanie nieruchomościami. W roku 2006 Spółka podpisała umowę o przyłączenie z dostawcą energii cieplnej. W ramach podpisanej umowy o przyłączenie Wnioskująca poniosła w roku 2006 opłaty za przyłączenie do sieci cieplnej budynku będącego przedmiotem prowadzonej inwestycji budowlanej, zobowiązała się do wykonania instalacji wewnętrznych ciepłowniczych oraz do przygotowania pomieszczenia węzła cieplnego łącznie z instalacją wodno – kanalizacyjną, wentylacji, ochroną akustyczną i doprowadzaniem zasilania elektrycznego w celu odbioru ciepła. Po zakończeniu budowy gotowy budynek będzie wykorzystywany przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, iż pod pojęciem cyt: „budynek będący przedmiotem inwestycji budowlanej“ Spółka rozumie budynek mieszkalno – biurowy będący w trakcie budowy. Nadto, budowany budynek należy do Wnioskodawcy. Działka jest również własnością Spółki. Budynek nie został przekazany do użytkowania i nie są dokonywane odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, odnośnie właściwego momentu zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, przyszłych wydatków, polegających na wykonaniu instalacji wewnętrznych ciepłowniczych wraz z instalacją wodno – kanalizacyjną, wentylacji, ochroną akustyczną i doprowadzaniem zasilania elektrycznego w celu odbioru ciepła w prowadzonej inwestycji budowlanej, w świetle przepisów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskującej, poniesione nakłady na wybudowanie instalacji wewnętrznych ciepłowniczych oraz przygotowanie pomieszczenia węzła cieplnego wraz z instalacją wodno – kanalizacyjną, wentylacji, ochroną akustyczną i doprowadzaniem zasilania elektrycznego w celu odbioru ciepła, traktować należy jako nakłady inwestycyjne w środki trwałe, które zwiększają wartość początkową budynku, którego dotyczą.

W opinii Spółki, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, wynikającą z Rozporządzenia Rady Ministrów, granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych, itp. Do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. Tak więc nakłady na wybudowanie instalacji wewnętrznych ciepłowniczych oraz przygotowanie pomieszczenia węzła cieplnego wraz z instalacją wodno – kanalizacyjną, wentylacji, ochroną akustyczną i doprowadzaniem zasilania elektrycznego w celu odbioru ciepła, do których zobowiązała się Spółka w ramach umowy o przyłączenie spełniają definicję środka trwałego i stanowią jego wartość początkową.

W świetle powyższego, nakłady na wybudowanie instalacji wewnętrznych ciepłowniczych oraz przygotowanie pomieszczenia węzła cieplnego wraz z instalacją wodno – kanalizacyjną, wentylacji, ochroną akustyczną i doprowadzaniem zasilania elektrycznego w celu odbioru ciepła stanowią nakłady inwestycyjne w środki trwałe, które zwiększają wartość początkową budynku, którego dotyczą zgodnie z art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i stanowią środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na wstępie, tutejszy organ podatkowy pragnie wskazać, iż w przedmiotowej interpretacji ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji zawartej w piśmie Wnioskującej. Regulacje art. 14a–d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Jednocześnie, ustosunkowując się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Ustawodawca w przepisie art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustanowił swoistą definicję podlegających amortyzacji środków trwałych. Stosownie do regulacji art. 16a ust. 1 ww. ustawy podatkowej, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przejęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tutejszy organ podatkowy pragnie w tym miejscu wskazać, iż w świetle powołanego powyżej przepisu art. 16a ust. 1, amortyzacji podlega taki składnik majątku, który:

– jest własnością (współwłasnością) podatnika, oraz

– jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika, oraz

– jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, oraz

– jego przewidywany okres używania przekracza rok, oraz

– jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo jest oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Składnik spełniający łącznie powyższe warunki zwany jest w ustawie podatkowej środkiem trwałym. Jednocześnie, wprowadzenie do ewidencji środków trwałych następuje najpóźniej w miesiącu przekazania środka trwałego do używania.

Z kolei regulacja art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej wskazuje, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, (...).

Natomiast sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych, wytwarzanych przez podatników, uregulowany został w przepisie art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2–14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Art. 16g ust. 4 ww. ustawy podatkowej stanowi, iż za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca poniesie nakłady na wybudowanie instalacji wewnętrznych ciepłowniczych oraz przygotowanie pomieszczenia węzła cieplnego wraz z instalacją wodno – kanalizacyjną, wentylacji, ochroną akustyczną i doprowadzaniem zasilania elektrycznego w celu odbioru ciepła.

W opinii organu podatkowego, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na wybudowanie wskazanych w stanie faktycznym instalacji wewnątrz budynku zaliczyć należy do kosztu wytworzenia środka trwałego (inwestycji budowlanej), wpływającego tym samym na wartość początkową tego środka trwałego. Przypomnieć bowiem należy, że środek trwały podlegać może amortyzacji jedynie w sytuacji, gdy jest on m.in. kompletny i zdatny do użytku w dniu przejęcia do używania.

Jednocześnie, kierując się zasadami logiki i życiowego doświadczenia, wskazać należy, iż zapewnienie w budynku (nieruchomości) wewnętrznych instalacji np. elektrycznej, cieplnej, kanalizacyjnej, w teraźniejszych warunkach jest elementem niezbędnym, umożliwiającym funkcjonowanie tego budynku. Brak instalacji wewnętrznych, spełniających zasadnicze funkcje dla eksploatacji budynku powoduje, iż przesłanka kompletności i zdatności nie zostaje spełniona.

Jednocześnie informuje się, iż organ podatkowy w odrębnym postanowieniu odniesie się do kwestii zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych, wydatków związanych z opłatą za przyłączenie do sieci cieplnej i energetycznej.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.