Wnioskodawca zwrócił się z pismem o udzielenie informacji czy przedstawione sprawozdanie z wykonania darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze spełniają wymogi sprawozdania z punktu widzenia art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17.05.1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.)...

Podatnik złożył zeznania podatkowe, w których dokonał odliczenia od dochodu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńcze parafii.

Po upływie dwóch lat w tutejszym Urzędzie zostały podjęte czynności sprawdzające mające na celu sprawdzenie zasadności dokonanej darowizny.

Wezwany do przedłożenia stosownych dokumentów, przedstawił dowody przekazania darowizn (potwierdzenia przelewu oraz zaświadczenia o przekazaniu) oraz sprawozdania w formie zaświadczeń, z których wynika, że obdarowane parafie wykorzystały otrzymane środki (z podaniem kwoty darowizny) m.in. na: paczki żywnościowe dla biednych, zapomogi pieniężne dla ubogich rodzin, wyjazdy dla dzieci, zakup opału, żywności i lekarstw osobom potrzebującym itp.

W jednym sprawozdaniu dodatkowo wskazano okres w jakim wykorzystano otrzymaną darowiznę oraz kwoty jakie zostały przeznaczone na poszczególne cele.

Następnie złożył pisemny wniosek o udzielenie informacji, czy złożone sprawozdania spełniają wymogi sprawozdania z punktu widzenia art. 55 ust. 7 z dnia 17.05.1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy złożone dokumenty spełniają takie wymogi o tyle, że przepis nie wskazuje wymagań, które powinno spełniać sprawozdanie i nie określa stopnia szczegółowości.

Złożone zapytanie zostało potraktowane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego jako wniosek o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy.

Zgodnie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W niniejszej sprawie są prowadzone czynności sprawdzające; nie jest jednak prowadzone postępowanie podatkowe ani kontrola podatkowa jak też nie toczy się postępowanie przed sądem administracyjnym. W związku z powyższym może zostać udzielona pisemna interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy.

Przepis art. 55 ust.7 ustawy z dnia 17.05.1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.) stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.

Z treści tej regulacji prawnej wynika, iż aby wyłączyć taką darowiznę z podstawy opodatkowania darczyńcy podatkiem dochodowym muszą być spełnione dwie przesłanki: 1. przedstawione zostanie pokwitowanie odbioru darowizny, 2. przedstawione zostanie sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

Wymóg przedłożenia sprawozdania nie jest wymogiem tylko formalnym ale podlega analizie i ocenie.

Powyższy przepis nie zawiera jakichkolwiek wskazań co do wymogów jakim kryteriom winno odpowiadać sprawozdanie. Nie istnieje także uniwersalny wzór sprawozdania, do którego można by się odnieść w razie wątpliwości, czy dany dokument stanowi sprawozdanie.

W takim przypadku dopiero dokonanie wykładni pozwoli na prawidłowe określenie co powinien zawierać dokument aby można było uznać go za sprawozdanie w rozumieniu art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Słownikowa definicja pojęcia sprawozdanie wskazuje, że sprawozdanie jest to przedstawienie przebiegu jakiejś działalności, szczegółowe zdanie sprawy z czegoś, opis jakichś zdarzeń, wypadków, relację, raport.

Ogólne zatem wskazanie celu, na jaki przeznaczono darowiznę nie spełnia wymogów art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego (wyrok NSA z dnia 17.03.2006 r. sygn. akt II FSK 511/05).

Ponadto jeżeli przedłożone sprawozdanie powinno szczegółowo zdawać sprawę z określonego zdarzenia czy opisywać określone zdarzenie, to jednocześnie powinno także dawać możliwość jego weryfikacji i stwierdzenia na ile określone zdarzenia rzeczywiście miały miejsce i jakie były to zdarzenia. W przypadku przeznaczenia darowizny na określony cel, sprawozdanie powinno więc dawać możliwość oceny czy przekazane kwoty zostały spożytkowane na opisany w nim cel.

Informacje wynikające ze sprawozdania powinny być zatem na tyle dokładne, konkretne i sprawdzalne, by na ich podstawie można było zweryfikować, ustalić i ocenić rzeczywiste przeznaczenie darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą (wyrok WSA w Szczecinie z dnia 19.07.2006 r. sygn. akt I SA/Sz 290/06).

Takiej oceny merytorycznej pojemności definicji sprawozdanie nie może zmienić również użycie w cytowanym art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego określenia „o przeznaczeniu” darowizny a nie jej „wykorzystaniu”.

Niewątpliwie sporne sprawozdanie nie musi mieć charakteru sprawozdania z wydatkowania pieniędzy, nie jest bowiem sprawozdaniem finansowym. Powinno jednak w swojej treści zawierać taki opis zdarzeń, który pozwoli na dokonanie kontroli opisanych w nim faktów (wyrok z dnia 24 czerwca 1997 r. sygn. akr I SA/Wr 914/96). Ogólne wskazanie celu, na jaki przeznaczono darowiznę, przez podanie - „na cele charytatywno - opiekuńcze" nie spełnia wymogów ustawy, gdyż nie stanowi sprawozdania, jeżeli w oświadczeniach brak jest jakichkolwiek danych na temat takiej działalności (wyrok z dnia 7.09.1999 r. sygn. akt I S A/Po 26/99).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wskazanie przez kościelną osobę prawną (parafię) przeznaczenia otrzymanych środków na określone cele, które składają się na definicję działalności charytatywno-opiekuńczej, wyszczególnienie kwot, które zostały na te cele przeznaczone oraz wskazanie okresu wykorzystania jest wystarczające z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 55 ust. 7 ustawy bowiem pozwala na zweryfikowanie przeznaczenia darowizny u podmiotu obdarowanego.

Takim kryteriom odpowiada jedno ze sprawozdań przedstawionych przez Wnioskodawcę. Zawiera zarówno wskazanie konkretnych celów realizowanych przez parafię, określone kwoty składające się na realizację tych celów jak i okres ich realizacji. W dwu pozostałych sprawozdaniach wskazano sposób wykorzystania darowizny i wykorzystaną kwotę darowizny ale nie wskazano okresu jej wykorzystania.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lit a ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. z 2005 r. Dz.U. Nr 54, poz. 654 ze zm.) dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku i w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

Otrzymane przez kościelną osobę prawną darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze nie są przychodem z działalności statutowej. Kościelna osoba prawna (parafia), prowadząc działalność charytatywno-opiekuńczą powinna prowadzić stosowną dokumentację. Przedstawienie sprawozdania o przeznaczeniu określonych środków na określone cele nie powinno być czynnością niemożliwą do wykonania.

Reasumując należy stwierdzić, że pomimo braku ustawowej definicji sprawozdania dla potrzeb stosowania ulgi podatkowej w postaci odliczenia darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze sprawozdanie powinno zawierać takie elementy, które pozwolą na jego weryfikację i takie elementy zawiera jedno sprawozdanie przedstawione przez wnioskodawcę.

W związku z powyższym stanowisko zawarte w pytaniu jest w części prawidłowe.