DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 w związku z art. 14b § 3 i art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa /tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm./, oraz w związku z wyrokiem z dnia 26 lutego 2007r. sygn. akt III SA/Wa 4285/06, po ponownym rozpatrzeniu zażalenia z dnia 10 listopada 2005r. wniesionego przez X, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście z dnia 25 października 2005r., znak: 1435/PP1/443-177/05/AW, uznające za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2005r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

uchylić postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Z treści pisma z dnia 18 lipca 2005r. wniesionego przez X wynika, że pobiera opłaty roczne z tytułu oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste w terminie do 31 marca każdego roku, z góry za rok.

Zdarza się, iż użytkownik wieczysty nie przestrzega ustawowych terminów płatności i wnosi opłaty z opóźnieniem, np. za 2001, 2002, 2003r.

Na tle powyższego pojawia się wątpliwość – czy dokonana obecnie, np. w 2005r. wpłata zaległej opłaty rocznej pobieranej z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych może rodzić obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług?

Zdaniem Strony skoro termin płatności za użytkowanie wieczyste wynikał z zawartej umowy i przypadał przed dniem 1 maja 2004r., tj. przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, to pomimo dokonania wpłaty przez użytkownika wieczystego po dniu 30 kwietnia 2004r. przedmiotowa wpłata pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Postanowieniem z dnia 25 października 2005r., znak 1435/PP1/443-177/05/AW Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście uznał za nieprawidłowe stanowisko Strony przedstawione we wniosku, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W uzasadnieniu postanowienia organ pierwszej instancji stwierdził, iż w chwili obecnej obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje w stosunku do każdej dokonanej opłaty za użytkowanie wieczyste, nawet w stosunku do opłat ustalonych przed dniem 1 maja 2004r., a uiszczonych po tej dacie.

Na wyżej wymienione postanowienie Pełnomocnik Strony złożył do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zażalenie, w którym nie zgodził się ze stanowiskiem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście i wniósł o wydanie wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego potwierdzającej, że opłaty roczne z tytułu prawa użytkowania wieczystego gruntów, dotyczące zaległych okresów przed 1 maja 2004r., dla których nie został przesunięty termin płatności zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami i zostały wniesione po dniu 30 kwietnia 2004r. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał decyzję z dnia 30 stycznia 2006r., znak: 1401/VR/4407/14-165/05/JM, którą odmówił zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

Na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podtrzymał argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.Wyrokiem z dnia 26 lutego 2007r. sygn. akt III SA/Wa 4285/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Mając na względzie powyższy wyrok Sądu, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie sprawę zażalenia postanawia uchylić zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Uzasadniając dokonane rozstrzygnięcie stwierdzić należy, że Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście nie mógł wydać postanowienia z dnia 25 października 2005r., zaś Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie powinien wyeliminować je z obrotu prawnego jako wadliwe. Postanowienie organu pierwszej instancji zostało bowiem wydane po upływie 3 – miesięcznego terminu, o którym mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Przywołany przepis posługuje się określeniem „niewydanie postanowienia” w terminie (...), ale trzeba mieć na względzie, iż data na postanowieniu (decyzji) nie jest datą wydania. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych oraz poglądem wyrażonym w piśmiennictwie, faktyczną datą wydania postanowienia (decyzji) jest data doręczenia postanowienia (decyzji) stronie.

Data naniesiona na decyzję (postanowienie) wskazuje, iż w tym dniu sporządzony został ten akt, a zatem wyrażony został akt woli organu podatkowego w indywidualnej sprawie podatkowej. Data ta wskazuje w jakim stanie prawnym i faktycznym zapadło rozstrzygnięcie w sprawie. Natomiast związanie organu podatkowego własną decyzją (postanowieniem) wywołuje skutki prawne dopiero w chwili wprowadzenia jej do obrotu prawnego, tzn. z chwilą doręczenia decyzji (postanowienia) stronie.

W niniejszej sprawie wniosek strony skarżącej wpłynął do właściwego w sprawie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście w dniu 25 lipca 2005r. i jest to początek biegu terminu do wydania pisemnej interpretacji przez ten organ. Ponieważ postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego datowane na dzień 25 października 2005r. zostało doręczone podatnikowi w dniu 3 listopada 2005r. (zgodnie z pocztowym potwierdzeniem odbioru przesyłki) pozostaje stwierdzić, iż termin określony w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa nie został przez organ podatkowy dochowany. A to oznacza, że w obiegu prawnym pozostaje wiążące stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę, zaś postanowienie organu pierwszej instancji powinno być wyeliminowane przez organ odwoławczy.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.