POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wałczu, dokonując na podstawie art. 14 a § 1 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze.zm.) interpretacji art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76 poz. 694 ze zm.) na podstawie stanu faktycznego zawartego we wniosku Podatnika z dnia 27.02.2007 r. uznaje przedstawione we wniosku stanowisko za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z treści wniosku i uzupełnienia do wniosku Podatnika dotyczącego stosowania przepisów ustawy o rachunkowości wynika następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych. Nabycie części następuje najczęściej pod koniec miesiąca. Do końca 2006 roku Podatnik był zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z przepisami § 28 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów Podatnik zawiadamiał o zamiarze sporządzania spisu z natury za okresy miesięczne. W wyniku powyższego po zakończeniu każdego miesiąca ustalał koszty uzyskania przychodu z uwzględnieniem różnic remanentowych.

Od stycznia 2007 r. ze względu na przekroczenie kwoty 800 tysięcy euro przychodu powstał obowiązek prowadzenia księgi handlowej, do której mają zastosowanie przepisy ustawy o rachunkowości.

Na tle wskazanego stanu faktycznego Podatnik formułuje stanowisko, iż na podstawie art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości może nadal ustalać wysokość dochodu z uwzględnieniem różnić remanentowych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wałczu, mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, stwierdza, że zajęte przez Podatnika stanowisko jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:

• art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości ( Dz. U. z 2002r. Nr 76 poz. 694 ze zm.) oraz art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości kierownik jednostki, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup rzeczowych składników aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, podejmuje decyzję o stosowaniu jednej z następujących metod prowadzenia kont pomocniczych dla tych grup składników:

• ewidencję ilościowo-wartościową, w której dla każdego składnika ujmuje się obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych,
• ewidencję ilościową obrotów i stanów, prowadzoną dla poszczególnych składników lub ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych. Wartość stanu wycenia się przynajmniej na koniec okresu sprawozdawczego, za który następują rozliczenia z budżetem z tytułu podatku dochodowego, dokonane na podstawie danych rzeczywistych,
• ewidencję wartościową obrotów i stanów towarów oraz opakowań, prowadzoną dla punktów obrotu detalicznego lub miejsc składowania, której przedmiotem zapisów są tylko przychody, rozchody i stany całego zapasu,
• odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy.

Ustawa o rachunkowości rozstrzyga wyłącznie techniczne kwestie księgowania, przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych. Między innymi wyszczególnia w ww. punkcie 4 metodę uproszczoną polegającą na wynikowym ujęciu zapasów towarów w ciągu okresu sprawozdawczego, co oznacza odpisywanie w ciężar kosztów wartości nabytych towarów z chwilą ich zakupu. Na koniec okresu sprawozdawczego należy przeprowadzić spis z natury i wycenę zapasów odpisanych w koszty w momencie ich zakupu. Wynik tej inwentaryzacji określający stan zapasów wprowadza się do ewidencji magazynowej, zmniejszając jednocześnie koszty o wartość pozostałych na stanie zapasów.

Przy czym koniec okresu sprawozdawczego należy rozumieć zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust.1 pkt 8 ustawy o rachunkowości, gdzie pod pojęciem ”okres sprawozdawczy” rozumie się „okres, za który sporządza się sprawozdanie finansowe w trybie przewidzianym ustawą lub inne sprawozdania sporządzane na podstawie ksiąg rachunkowych”.

Rozliczenie zmiany zapasów może odbywać się w innym niż roczny okres sprawozdawczy.

Organizując księgi rachunkowe w sposób uproszczony, uzupełniająco prowadzi się ewidencję ilościową zapasów magazynowych. Ewidencja taka zapewnia kontrolę sprzedanych towarów i dodatkowo pozwala na weryfikowanie stanów ustalonych w drodze spisów z natury oraz ich uwiarygodnienie. Jeżeli ewidencja ilościowa towarów jest prowadzona w sposób ciągły, wiarygodny i sprawdzalny – możliwe jest ustalenie stanu zapasów na koniec okresu (miesiąca) oraz ich wycena bez spisu z natury na koniec poszczególnych okresów sprawozdawczych.

Zapisy w księgach rachunkowych dokonywane zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości (art. 17 ust. 4) mają stworzyć możliwość ustalenia wysokości dochodu lub straty zgodnie z zasadą ustalania dochodu wyrażoną w art. 24 ust.1 o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do zapisów ustawy u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdania finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów danego roku podatkowego.

Sposób księgowania ma istotne znaczenie przy prawidłowym ustalaniu dochodu za poszczególne miesiące i wpływa na wysokość wyliczonych zaliczek na podatek dochodowy.