POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Państwa wniosku z dnia 2.10.2006 r. (data wpływu do tut. Organu), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko

jest nieprawidłowe

- odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, oraz
- odnośnie przeniesienia obowiązku opodatkowania transakcji na nabywcę zgodnie z art. 22 ustawy o podatku od towarów i usług;

jest prawidłowe

odnośnie pozostałych kwestii poruszanych we wniosku przez podatnika, w szczególności:

- uznania przemieszczenia własnych towarów z Austrii do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,
- potraktowania jako importu usług wewnątrzwspólnotowych usług transportowych, wykonanych na trasie Austria - Polska, oraz Austria - Słowacja, oraz ustalenia obowiązku podatkowego z tego tytułu,
- uznania dostawy towarów z Austrii na Słowację jako niepodlegających podatkowi od towarów i usług na terytorium Polski,
- pominięcia w informacji podsumowującej VAT-UE w części „D”, w kolumnie „kod kraju”, numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

I.

Podatnik dokonuje importu z Chin towarów handlowych. Towar zostaje dostarczony transportem lotniczym do Frankfurtu, skąd transportem lądowym zostaje przywieziony do Austrii, gdzie dokonywana jest odprawa celna. Firma dokonująca odprawy celnej, wpłaca należności celne, a następnie obciąża nimi oraz kosztami manipulacyjnymi podatnika. Towar ten zostaje dopuszczony do obrotu na terytorium Austrii bez pobrania przez Urząd Celny w Wiedniu podatku VAT od importu towarów, a następnie zostaje w całości bezpośrednio przywieziony do magazynów podatnika znajdujących się na terytorium Polski. Transportu towarów dokonuje firma węgierska, która obciąża podatnika kosztami transportu.

II.

Mamy do czynienia z podobną sytuacją, jak w punkcie I., z tą różnicą, że towar nie trafia do Polski, tylko bezpośrednio z Austrii trafia na Słowację, do słowackiego odbiory, będącego kontrahentem naszego podatnika.

Stanowisko własne podatnika:

I.

Ze względu na fakt, że import tych towarów został zwolniony w Austrii z VAT i bezpośrednio po nim dokonano wewnątrzwspólnotowej dostawy tych towarów do własnych magazynów w Polsce, przemieszczenie tych towarów z Austrii do Polski podatnik potraktował jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W związku z tym, w dacie dokonania odprawy celnej i dopuszczenia do obrotu na terytorium Austrii podatnik naliczył od wartości dostawy powiększonej o cło podatek należny VAT z jednoczesnym jego potraktowaniem jako naliczony.

Wartość zafakturowanej usługi transportowej podatnik potraktował jako import usług i na podstawie wystawionej faktury wewnętrznej dokonał samoobliczenia podatku VAT (podatnik naliczył podatek należny w dacie powstania obowiązku podatkowego dla usług transportowych, tj. w terminie zapłaty nie późniejszym niż 30 dni od daty wykonania usługi), który następnie odliczył jako podatek naliczony.

W informacji podsumowującej VAT-UE w części „D” w kolumnie „kod kraju” podatnik wykaże kod kraju „AT”, natomiast w kolumnie „numer identyfikacyjny VAT kontrahenta” podatnik nie wpisze żadnej informacji. Do informacji podsumowującej dołączone zostanie pisemne wyjaśnienie, dlaczego nie został wpisany numer identyfikacyjny VAT kontrahenta.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy jego postępowanie jest prawidłowe.

II.

Ze względu na fakt, że import tych towarów został zwolniony w Austrii z VAT i bezpośrednio po nim towar został przetransportowany na Słowację, podatnik potraktował dostawę jako sprzedaż poza VAT i wystawił na odbiorcę ze Słowacji fakturę sprzedaży poza VAT z adnotacją, że zgodnie z art. 22 ustawy o podatku od towarów i usług, nabywca jest zobowiązany do opodatkowania dostawy towarów.

Wartość zafakturowanej usługi transportowej podatnik potraktował jako import usług i na podstawie wystawionej faktury wewnętrznej dokonał samoobliczenia podatku VAT (podatnik naliczył podatek należny w dacie powstania obowiązku podatkowego dla usług transportowych, tj. w terminie zapłaty nie późniejszym niż 30 dni od daty wykonania usługi), który następnie odliczył jako podatek naliczony.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy jego postępowanie jest prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska pytającego:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1). odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2). eksport towarów;
3). import towarów;
4). wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5). wewnątrz wspólnoto w a dostawa towarów.

Przez import towarów, zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1, 3 i 5 ustawy o VAT, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, przez terytorium Wspólnoty rozumie się terytorium państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, a terytorium państwa trzeciego - terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty.

W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty - jak ma to miejsce w opisanym przez podatnika przypadku - nie dochodzi do importu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy związany z importem powstanie w państwie członkowskim, na terytorium którego miała miejsce odprawa ostateczna (w przedmiotowej sprawie będzie to terytorium Austrii).

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto, na mocy art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Jeśli odprawa ostateczna miała miejsce w Austrii, to podatnik, sprowadzając je do Polski, dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na zasadach określonych w powołanym art. 11 ustawy o VAT, które podlega opodatkowaniu jako jedna z czynności wymienionych w art. 5 ustawy.

Natomiast dostawa towarów z Austrii na Słowację, opisana przez podatnika w punkcie II., jako niewymieniona w art. 5 ustawy o VAT, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Naczelnik tut. Urzędu nie podziela natomiast stanowiska podatnika o zawarciu na fakturze adnotacji, cyt.: „... że zgodnie z art. 22 ustawy o podatku od towarów i usług nabywca jest zobowiązany do opodatkowania dostawy towarów”. Artykuł 22 ustawy o VAT dotyczy miejsca świadczenia przy dostawie towarów, nie rozstrzyga natomiast w przedmiotowej sprawie o obowiązkach nabywcy związanych z opodatkowaniem omawianej transakcji.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Natomiast zgodnie z art. 20 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku, gdy przed terminem, o którym mowa powyżej, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W takim przypadku podatnik powinien dokonać rozliczenia podatku należnego z tego tytułu w deklaracji za miesiąc, w którym podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, nie ma podstaw do zastosowania przepisu art. 20 ust. 6 ustawy o VAT, tak więc w omawianej sytuacji obowiązek podatkowy powstanie na zasadach określonych w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, tj. 15-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Stosownie do ust. 2 cyt. artykułu, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1). podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2). wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zgodnie z art. 31 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

W opisanym stanie faktycznym wykluczyć należy wliczenie usługi transportu towarów do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Możliwość bowiem wliczenia do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia usługi transportowej istnieje wtedy, gdy łącznie są spełnione dwa warunki: koszty za wyświadczone usługi transportowe są należne dostawcy, a zarazem usługa ma charakter pomocniczy do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Stosownie do przepisu art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o który mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy, w przypadkach wymienionych w art. 28 ust. 3, 4, 6, i 7 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

W myśl art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług transportowych - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

W przypadku nabywania wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, miejsce świadczenia tych usług określane jest w oparciu o treść art. 28 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej „wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów”, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. Przepis ust. 3 stanowi, iż w przypadku, gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

W omawianym przypadku nie ma znaczenia, czy towar jest transportowany do Polski (punkt I), czy też na Słowację (punkt II), gdyż w obu przypadkach mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt. 2 ustawy o VAT, w związku z art. 19 ust. 19 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy w imporcie ww. usług powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30-tego dnia, licząc od dnia wykonania usługi.

Na podstawie art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 - 12, obowiązani są składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów. Stosownie do art. 100 ust. 3 ustawy o VAT, informacja podsumowująca powinna zawierać m. in. właściwy i ważny numer identyfikacyjny kontrahenta nadany w państwie członkowskim, z którego dokonywane jest wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów.

Jednakże, w przedmiotowej sprawie, w związku z faktem nieposiadania przez podatnika numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta, stanowisko podatnika, o pominięciu numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta w części „D” w kolumnie „b” informacji podsumowującej, oraz sporządzenia pisemnego wyjaśnienia, uznać należy za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, postanawia się jak w sentencji.