POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - po rozpatrzeniu wniosku Powiatu XXXX z dnia 19.07.2006 r. (data wpływu do Urzędu: 20.07.2006 r.) w sprawie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

stwierdza,

że stanowisko Podatnika przedstawione w rozpatrywanym wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.07.2006 r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek Powiatu XXXX Nr FIN.3210-1/41/06 w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków zastosowania się do udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu w trybie art. 14a § 1 ustawy jw. interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu dokonał oceny formalnej poprawności wniosku i ustalił, że w sprawie, będącej przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym, stwierdzając tym samym brak negatywnych przesłanek do udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego na podstawie art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Pytanie dotyczy następującego stanu faktycznego.

Powiat XXXX pismem z dnia 24.10.2005 r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii dotyczącej wyliczania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu w drodze postanowienia Nr PP/443/100A/05 z dnia 25.01.2006 r. podzielił stanowisko Jednostki, iż przy ustalaniu proporcji do obrotu uzyskanego z tytułu czynności w stosunku, do których podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego nie wlicza się wartości otrzymanego w 2005 r. dofinansowania, stwierdzając równocześnie, iż wyliczając przedmiotową proporcję należy uwzględnić obrót z tytułu czynności zwolnionych od podatku oraz obrót z tytułu czynności w odniesieniu, do których Powiat nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Podatnik zastosował się do interpretacji wydanej przez tut. Organ podatkowy, a ustalona w oparciu o przedmiotową interpretację proporcja posłużyła do ustalenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Decyzją Nr PP-3/449/40/06 z dnia 10.07.2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie zmienił postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu w części dotyczącej wliczania proporcji o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.
Organ odwoławczy uznał, iż w zakresie pojęciowym „czynności” określonych w art. 90 ust. 3 mieszczą się wyłącznie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wykonywane przez podatnika tego podatku.

Powiat jest podatnikiem tylko w zakresie czynności cywilnoprawnych. Do wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ww. ustawy przyjmuje się więc tylko obrót z tytułu tych czynności a procent wyliczonej proporcji można odnosić tylko do podatku naliczonego od tych wydatków, które służą jednocześnie czynnościom wykonywanym „jako podatnik” i nie jest możliwe bezpośrednie ich przyporządkowanie.

W następstwie otrzymanej decyzji Powiat dokonał wyodrębnienia podatku naliczonego, zawartego w fakturach dokumentujących wydatki, które w bezpośredni sposób związane są z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, i który zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT podlega odliczeniu w całości.

Decyzja Izby Skarbowej w Krakowie zmieniająca postanowienie tut. organu podatkowego została doręczona podatnikowi w lipcu 2006 r. Począwszy od rozliczenia za sierpień 2006 r. Powiat dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany bezpośrednio z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Jednostki dotyczą konieczności zmiany uprzednio odliczonego podatku naliczonego w drodze korekt deklaracji VAT-7 za miesiące od stycznia do lipca 2006 r., tzn. za te okresy rozliczeniowe, w których kierując się interpretacją Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu zastosowano częściowe odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 90 ustawy.

Wątpliwości Podatnika dotyczą następujących kwestii:

1). Czy należy dokonać korekty deklaracji VAT-7 za miesiące od stycznia do lipca 2006 r.
2). Czy korekta powinna nastąpić po zakończeniu roku jako roczna korekta podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.
3). Czy uregulować zaległość podatkową powstałą na skutek złożonych korekt zwiększających deklarowane pierwotnie kwoty zobowiązań podatkowych.

Wnioskodawca uważa, że zmiany w rozliczeniu podatku naliczonego za miesiące od stycznia do lipca 2006 r. powinny nastąpić, poprzez złożenie deklaracji korygujących za te miesiące. W przypadku gdy ponowne rozliczenie podatku od towarów i usług w drodze korekty spowoduje powstanie zaległości podatkowej Podatnik - stosownie do art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa - nie będzie zobowiązany do zapłaty tej zaległości, bowiem zastosowanie się podmiotu do uzyskanej interpretacji nie może mu szkodzić.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu dokonując oceny prawnej stanowiska Strony stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika (...) ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie stanowi źródła prawa, nie wiąże zatem w żaden sposób jej adresatów. Podkreśla to ustawodawca w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Jeżeli jednak podatnik (...) zastosował się do tej interpretacji to jest on chroniony w ten sposób że, organ podatkowy nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu (art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Stosownie do art. 14b § 2 tej ustawy - interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W myśl przepisów art. 14b § 5 pkt 2 ustawy O. p. organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Skutek tego działania jest taki, że dotychczasowa treść interpretacji przestaje chronić podatnika. Nie jest to jednakże skutek natychmiastowy. Jak wynika bowiem z przepisów zmiana lub uchylenie postanowienia będzie skutkować począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu w którym decyzja została doręczona podmiotowi uprawnionemu.

Zastosowanie się podmiotu uprawnionego do interpretacji powoduje określone ustawowo skutki, ale przede wszystkim nie może mu szkodzić, jeśli interpretacja ta zostanie zmieniona. W zakresie, w jakim wnioskodawca zastosował się do interpretacji, nie określa się ani nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, czyli zmiany uchylenia postanowienia. Nie ustala się również dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tym zakresie podlega umorzeniu. Ponadto nie stosuje się innych sankcji wynikających z przepisów prawa podatkowego i kodeksu karnego skarbowego - o czym stanowi art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego Naczelnik Urzędu skarbowego w Oświęcimiu stwierdza, iż Powiat uzyskując interpretację od tut. organu podatkowego zachował swobodę działania.

W sytuacji zatem, gdy deklaracje podatkowe wypełnione zostały zgodnie z uzyskaną interpretacją, która następnie została zmieniona decyzją organu odwoławczego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu jest związany tym co Powiat wykazał w tych deklaracjach bowiem moc ochronna udzielonej Jednostce interpretacji powoduje, iż organ podatkowy nie może w drodze decyzji określić lub ustalić zobowiązania podatkowego za te miesiące.

Jeżeli Powiat wykorzysta instytucję korekty deklaracji, o której mowa w art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa prawnie wiążąca stanie się wysokość zobowiązania wynikająca z samoobliczenia przeprowadzonego przez podatnika, ujawnionego w korekcie deklaracji. Podatnik jest wówczas zobowiązany do zapłaty podatku wynikającego z wprowadzonej do obrotu prawnego korekty deklaracji.

Nie można tutaj odnosić zasady, określonej w art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa, bowiem powołany przepis ogranicza kompetencje organu podatkowego, związanego wydaną przez siebie interpretacją do wydania decyzji niekorzystnej dla Podatnika (np. podwyższającej zobowiązanie podatkowe) jeżeli miałaby się ona opierać na innej wykładni przepisów prawa niż dokonana wydaną interpretacją.

Stwierdzić należy ponadto, iż korekta, o której mowa w art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma w tej sprawie zastosowania. Zgodnie z powołanym przepisem, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Ze stanu faktycznego przedstawionego w rozpatrywanym wniosku wynika, że w stosunku do Powiatu w 2006 r. nie znajdował zastosowania przepis art. 90 ust 2-6, zatem brak jest podstaw prawnych do dokonania korekty na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu odnosząc przedstawiony w zapytaniu stan faktyczny do przytoczonych powyżej przepisów prawa podatkowego - stwierdza, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.