POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 Nr 8 poz. 60, z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław – Śródmieście stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 20 listopada 2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej dokumentowania transakcji sprzedaży towarów dla kontrahenta zidentyfikowanego jako podatnik VAT UE w Niemczech, w sytuacji gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług a następnie do wywozu poza terytorium kraju, co odnosi się do kwestii identyfikowania towaru przy jego wywozie (różni dostawcy, inne jednostki miary, ubytki produkcyjne) jest nieprawidłowe
UZASADNIENIE
Dnia 20 listopada 2006 r., do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław – Śródmieście wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Następnie w dniu 20 lutego 2007 r. przedmiotowy wniosek został uzupełniony o stanowisko podatnika oraz w zakresie opisu stanu faktycznego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cyt. ustawy udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
W październiku 2006 r. firma Podatnika sprzedała kontrahentowi posiadającemu Nr identyfikacji VAT UE (Niemcy) drewno okrągłe. Drewno to zostało przez Podatnika, na zlecenie kontrahenta zagranicznego, przewiezione do miejscowości na terenie Polski celem wykonania usługi, tj. przetarcia i wykonania okleiny. Następnie wytworzona okleina będzie przewieziona do kontrahenta zagranicznego poza terytorium kraju.
Wyjaśniono, że ze sprzedanego drewna powstanie mniejsza ilość okleiny, gdyż w trakcie procesu technologicznego powstają ubytki (odpady technologiczne - trociny), oraz, że towary mają różne jednostki miary – drewno okrągłe w m3, okleina w m2, co czyni ilości nieporównywalnymi. Ponadto podano, że kontrahent zagraniczny korzystający z usług polskiej firmy przecierał tam również drewno zakupione od innych nabywców na terytorium kraju.
Pytanie dotyczy ewentualnego wpływu na możliwość zastosowania stawki VAT 0% szczegółowych kwestii związanych z dokumentowaniem tej transakcji. Podatnik pyta czy musi mieć potwierdzenie, że okleina wytworzona przez polskiego usługodawcę i wywieziona do kontrahenta poza terytorium kraju została wykonana z drewna przez niego sprzedanego. Ponadto pyta jaki dokument powinien posiadać jeśli chodzi o zmniejszenie masy między sprzedawanym przez firmę Podatnika drewnem w jednostkach miary metry sześcienne a otrzymaną mniejszą masą okleiny.
Podatnik pisze też, że gdy dokonuje bezpośrednio wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, przy której występują różnice w masie drewna, kontrahent koryguje dokumenty dotyczące dostawy czyli fakturę, specyfikację, CMR i do ksiąg rachunkowych księgowane są skorygowane czyli prawidłowe kwoty.
Wyrażając własną opinię w sprawie Podatnik stwierdza, że kwestie związane z identyfikacją wywiezionych towarów, różnice w masie oraz różnice dotyczące jednostek miary nie będą miały wpływu na okoliczność zastosowania stawki VAT 0% o ile będzie posiadał dowody w postaci międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR oraz oświadczenia kontrahenta, że okleina została w ciągu 30 dni od daty wykonania usługi przetarcia dostarczona do kontrahenta zagranicznego, gdyż na fakturze VAT z 22% stawka posiada potwierdzenie dostarczonej masy.
Oceniając przedstawiony stan faktyczny Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, że stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.
Warunki zastosowania stawki 0% do towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju zostały zawarte w § 7a ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykona niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970, z późn. zmianami), dodanym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 11 października 2004 r. (Dz. U.04.224.2277). I to te warunki określają dodatkowe obowiązki natury ewidencyjnej i dokumentacyjnej jakie muszą być spełnione.
Przepis ten stanowi, że § 7a ust. 1 ma zastosowanie pod warunkiem, że podatnik dokonujący dostawy towarów:
1) jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i w zgłoszeniu rejestracyjnym zgłosił, że zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów;
2) przekaże, nabyte przez podatnika podatku od wartości dodanej, towary podmiotowi, który wykonuje usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy;
3) wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;
4) otrzyma zapłatę na rachunek bankowy w banku krajowym w terminie 60 dni od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego;
5) posiada dokumenty, z których wynika, że towary przekazywane podmiotowi, który wykonuje usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju.
Z przywołanych przepisów nie wynika aby zastosowanie stawki 0 % przez podatnika dokonującego transakcji opisanej w § 7a ust. 1 rozporządzenia było uzależnione od posiadania przez niego dokumentów identyfikujących produkty wykonane z towarów przekazanych podmiotowi wykonującemu na nich usługi o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, bądź też od posiadania dokumentów dotyczących późniejszej obróbki tych towarów, takich jak rozliczenie odpadów technologicznych.
W analizowanej sytuacji Podatnik przekazuje swój towar - drewno okrągłe - polskiej firmie, która wykonuje na nim usługę - wytwarza okleinę, która następnie zostaje wywieziona do kontrahenta poza terytorium kraju. Należy stwierdzić, że od momentu przekazania towarów podmiotowi mającemu na nich wykonać usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT, obowiązki dokumentacyjne związane z powierzonymi towarami przechodzą na usługodawcę. Dotyczy to zarówno prowadzenia ewidencji otrzymywanych towarów zawierającej datę ich otrzymania, dane pozwalające na identyfikację towarów oraz datę ich wydania po wykonaniu usługi, jak i kwestii związanych ze sporządzaniem dokumentów wewnętrznych zawierających rozliczenie powierzonego materiału, w których uwzględnia się odpady technologiczne powstałe w trakcie wykonywania usługi.
Biorąc pod uwagę zapis § 7a rozporządzenia należy stwierdzić, że stanowisko Podatnika zaprezentowane we wniosku mimo, że zawiera prawidłowe stwierdzenie - tj. faktycznie ubytek masy występujący przy przerobie, zmiana jednostki miary dla sprzedanego towaru nie mają wpływu na zastosowanie stawki 0% w trybie tej regulacji prawnej - jest jednak nieprawidłowe gdyż nie decydują o tym okoliczności wskazane przez Podatnika czyli posiadanie CMR oraz oświadczenia kontrahenta, że okleina została w ciągu 30 dni od daty wykonania usługi przetarcia dostarczona do kontrahenta zagranicznego. Przywołany przepis nie uzależnia prawa do zastosowania stawki VAT 0% od posiadania oświadczenia usługodawcy, że towar (po jego przetworzeniu) został dostarczony do kontrahenta na terytorium Unii Europejskiej. Podatnik nie jest także obowiązany do posiadania innego dokumentu nie wymienionego w § 7a ust. 2 rozporządzenia takiego jak list przewozowy (CMR) dotyczący późniejszego wywozu przetworzonych towarów poza terytorium kraju. W powołanych przepisach jest bowiem mowa wyłącznie o dokumentach, z których wynika, że towary zostaną po wykonaniu usług wywiezione z terytorium kraju. Ustawodawca nie uzależnia zatem zastosowania przedmiotowej stawki od posiadania przez podatnika dokumentów potwierdzających już dokonany wywóz tych towarów.
Zgodnie z art. 14 a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja, nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.