Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z zakupem usług transportowych wykonanych w grudniu 2006r. na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r.
uznajeza nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Pismem z dnia 10.01.2007r. (data wpływu 15.01.2007r.) Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu - tj. w 2006r., czy w 2007r. - wydatków związanych z zakupem usług transportowych, udokumentowanych fakturą z dnia 31.12.2006r. (dotyczących usług wykonanych w grudniu 2006r.), na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r.
Zdaniem wnioskodawcy, na mocy art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych koszty udokumentowane fakturami wystawionymi do końca 2006r. i dotyczące usług wykonanych w 2006r. stanowią koszt podatkowy 2006r.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki oprócz enumeratywnie wyliczonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.
Równocześnie jednak o poprawności dokonania odliczenia poniesionych wydatków od osiągniętych przychodów decyduje właściwe ustalenie momentu (okresu), w którym dokonać można potrącenia tych wydatków. Zasady zaliczania ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodu określone zostały w art. 15 ust. 4 w/w ustawy.
Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów potrącalne są tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. potrącalne są także koszty uzyskania przychodów poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów danego roku podatkowego, a także określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.
Należy jednak zauważyć, że prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi wydatki (koszty) o charakterze bezpośrednim, które można powiązać z konkretnym przychodem oraz wydatki o charakterze pośrednim, tzn. takie których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe. Zgodnie więc z zasadą potrącalności kosztów w przypadku braku możliwości przyporządkowania danego wydatku do przychodów wydatek ten będzie stanowił koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia. Jeżeli natomiast poniesiony koszt można bezpośrednio odnieść do osiągniętego przychodu, wówczas powinien on być uwzględniony w rachunku podatkowym, w tym roku, w którym osiągnięty został przychód.

Odstąpienie od zasady potrącalności kosztów możliwe jest tylko wtedy, gdy zarachowanie kosztu w danym roku podatkowym nie było możliwe, np. gdy podatnik otrzymał fakturę (rachunek) dotyczący danego roku podatkowego z opóźnieniem - po zamknięciu ksiąg rachunkowych i złożeniu zeznania, wówczas koszt ten potrąca się w roku, w którym faktycznie został poniesiony.
Stosownie do art. 9 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję rachunkową, zgodnie z odrębnymi przepisami, tzn. w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Przy rozpatrywaniu zasady potrącalności kosztów należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2000r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).
Ponieważ przepisy ustawy o rachunkowości nie są podatkotwórcze, a także nie rozstrzygają o tym, co jest kosztem podatkowym, dlatego przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych należy kierować się wyłącznie przepisami w/w ustawy z dnia 15.02.1992r.
Brak możliwości zarachowania kosztów oznacza, że podatnik z przyczyn całkowicie niezależnych od siebie nie był w stanie zarachować kosztów w tym roku podatkowym, którego dotyczyły tzn. gdy koszt nie był jeszcze znany co do rodzaju i kwoty; brak było dokumentów (faktur, rachunków) pozwalających zaksięgować i zaliczyć dany wydatek do kosztów roku podatkowego.
Przepisy ustawy o rachunkowości określają w art. 4 ust. 2, że zdarzenia, w tym operacje gospodarcze, ujmuje się w księgach rachunkowych i wykazuje w sprawozdaniu finansowym zgodnie z ich treścią ekonomiczną. Zgodnie z art. 6 ust. 1 w/w ustawy o rachunkowości, w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami - dotyczące danego roku podatkowego, niezależnie od terminu ich zapłaty.

Reasumując, należy stwierdzić, że zasada rozliczania poniesionych wydatków w czasie ma na celu zapewnienie współmierności przychodów do kosztów ich uzyskania. W związku z tym, o ile poniesione wydatki mają bezpośredni wpływ na wartość osiągniętych przychodów, i jednostka otrzymała dowody dokumentujące ich poniesienie przed zamknięciem ksiąg rachunkowych i złożeniem zeznania rocznego, wówczas ma prawo odliczyć od przychodów koszty ich uzyskania w roku podatkowym, którego te koszty dotyczą, czyli w tym roku, w którym w efekcie poniesienia kosztów osiągnięty został przychód podlegający opodatkowania.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że poniesione koszty udokumentowane fakturą z dnia 31.12.2006r. (otrzymaną w m-cu styczniu 2007r.) dotyczą usług transportowych zakupionych w miesiącu grudniu 2006r. Wydatki te niewątpliwie wiążą się z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak ocena ich charakteru (pośredniego lub bezpośredniego) należy do podatnika.
W związku z przytoczonymi wyżej przepisami należy więc stwierdzić, że o zaliczeniu tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu roku 2006 lub 2007 decydować będzie w przypadku kosztów bezpośrednich - możliwość przyporządkowania kosztu do konkretnego przychodu ze sprzedaży, zaś w przypadku kosztów pośrednich - fakt ich poniesienia.

W świetle powyższego, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10.01.2007r. jest nieprawidłowe, stąd też postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania złożenia wniosku.
Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa.
Po zmianie od dnia 01.01.2007r. brzmienia przepisu art. 15 ust. 4, oraz po dodaniu nowych regulacji tj. art. 15 ust. 4b, 4c, 4d, 4e w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 1 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) powyższa interpretacja jest niezgodna z prawem.Pouczenie nie wywołuje skutków takich jak interpretacja wydana w trybie art. 14a -14d Ordynacji podatkowej.