Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź - Górna, działając na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) podziela pogląd przedstawiony w piśmie z dnia 27 grudnia 2006r. (wpływ do Urzędu w dniu 9.01.2007r.), stanowiącym wniosek w sprawie udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan firmę jako osoba fizyczna, w której zatrudnia Pan 3 pracowników a przedmiotem działalności firmy jest m.in.:

- działalność agentów zajmujących się sprzedażą paliw, rud, metali i chemikaliów przemysłowych,

- działalność agentów zajmujących się sprzedażą maszyn, urządzeń przemysłowych, statków i samolotów,

- sprzedaż hurtowa artykułów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego,

- sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych,

- sprzedaż hurtowa obrabiarek.

W ramach prowadzonej działalności dokonuje Pan eksportu towarów do Szwajcarii oraz wprowadza Pan na rynek krajowy urządzenia francuskiej produkcji. Specyfika prowadzonej działalności powoduje konieczność zarówno prowadzenia rozmów handlowych z kontrahentami zagranicznymi, uzgodnień warunków współpracy jak również konieczność uzgodnień warunków technicznej współpracy przy instalacji tych urządzeń w odniesieniu do kontrahentów krajowych.

Wątpliwości z Pana strony budzi zagadnienie, czy diety zagraniczne i krajowe pracowników zatrudnionych w charakterze: głównego inżyniera, specjalisty do spraw marketingu w ramach limitów są kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych PIT?

W Pana ocenie w odniesieniu do zaliczenia kosztów diet wypłaconych pracownikom firmy, w wysokości limitu jest zgodna z ogólną zasadą, tj. kosztem uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze stan faktyczny w przedstawionej sprawie Organ Podatkowy stwierdza co następuje:

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.Odrębnymi przepisami, o których mowa w powołanym wyżej przepisie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy, są:- rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz- rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Pojęcie podróży służbowej nie jest zdefiniowane w prawie podatkowym, definicji takiej nie zawiera również prawo pracy.

Przepisy art. 77(5) § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) stanowią jedynie, iż "pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową." Przepis ten rozstrzyga jedynie to, kiedy pracodawca zobowiązany jest do pokrycia wydatków związanych z podróżą służbową pracownika, bez wskazania co należy rozumieć przez "podróż służbową".

Definicji pojęcia "podróż służbowa" nie zawierają również przepisy w.w. rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Skoro zatem ani ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani Kodeks pracy, jak również rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej nie wyjaśniają w sposób dostateczny co należy rozumieć pod pojęciem "podróży służbowej", należałoby się odnieść do potocznego rozumienia tego zwrotu. Według "Słownika Współczesnego Języka Polskiego" pod redakcją A. Sikorskiej -Michalik i O. Wojniłko (Wydawnictwo Przegląd Reders Digest, Warszawa 1998), "służbowy", to mający związek z zorganizowaną, zhierarchizowaną pracą, zwłaszcza w instytucji państwowej. W związku z tym należy przyjąć, że podróż służbowa to podróż mająca związek z zorganizowaną pracą.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego pracownicy zatrudnieni w Pana firmie wykonują zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba firmy a zatem mając na uwadze cytowane wyżej przepisy, tutejszy Organ podatkowy podziela stanowisko Pana, iż przysługuje Panu prawo do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu wartości diet za czas podróży służbowych wypłaconych pracownikom do wysokości limitu, określonego w cytowanych wyżej rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r.

Zgodnie z przepisami art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w § 5 w/w artykułu.