Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sieradzu działając na podstawie art. 14 a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 listopada 2006 r. (wpływ do tut. organu 01.12.2006r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w ww. wniosku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w lipcu 2003r. spółka jawna, której jest Pan udziałowcem nabyła budynek użytkowy wykorzystywany następnie do działalności gospodarczej jako magazyn mebli. Budynek ten był użytkowany przez sprzedającego od roku 1969. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku, stanowiącej cenę nabycia wynikającą z aktu notarialnego, wg. 10 % indywidualnej stawki amortyzacyjnej ustalonej dla używanych środków trwałych zgodnie z art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W roku 2004 rozpoczęto modernizację budynku oraz jego rozbudowę (dobudowanie części magazynowej). Zmodernizowany i powiększony budynek został oddany do używania na salon meblowy wraz z częścią magazynową w styczniu 2005r. Wysokość udokumentowanych fakturami VAT nakładów wynosi 1.207.000 zł. Wydatki te nie obejmują wkładu własnej pracy wspólników spółki. Podatnik uzyskał opinię biegłego rzeczoznawcy, który dokonał wyceny rozbudowanej nieruchomości na kwotę 2.700.000 zł. W chwili obecnej podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego w 2003 r. budynku wg. 10 % stawki amortyzacyjnej oraz od wartość poniesionych (udokumentowanych fakturami) nakładów na rozbudowę i modernizację wg stawki 2,5 %.

W tym stanie faktycznym zwrócono się z następującymi pytaniami: czy można przyjąć wartość początkową wg wyceny biegłego rzeczoznawcy w kwocie 2.700.000 zł oraz jaką należy zastosować stawkę amortyzacji?

Zdaniem Strony, miarodajna do oznaczenia wartości początkowej środka trwałego jest wycena dokonana przez biegłego i stosowane dotychczas stawki amortyzacyjne (budynek 10%, nakłady 2,5%).

Tutejszy organ podatkowy, po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego zauważa co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.Z art. 22 g ust. 17 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku m.in. modernizacji i rozbudowy wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone gdy suma wydatków poniesionych na ich rozbudowę, przebudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

Dokonane przez Pana nakłady na rozbudowę i modernizację budynku spełniają niewątpliwe zawarte w w/w przepisie przesłanki kwalifikujące je do wydatków na ulepszenie środka trwałego, tj. łącznie spełniono następujące wymogi:

- ulepszenie polegało na rozbudowie i modernizacji,

- suma wydatków przekroczyła kwotę 3.500,00 zł

- nastąpił niewątpliwie wzrost wartości użytkowej mierzonej okresem używania.

Oznacza to, że podatnik powinien powiększyć wartość początkową środka trwałego o sumę wydatków na jego ulepszenie - rozbudowę i modernizację. Zwiększenie wartości początkowej nie następuje jednak w oparciu o wycenę biegłego, ale o sumę poniesionych wydatków - co wyraźnie wynika z w/w przepisu. Na podatniku spoczywa więc obowiązek gromadzenia dowodów, które stanowią podstawę do ustalenia wartości poniesionych wydatków na ulepszenie środka trwałego. Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, że Strona posiada faktury VAT dokumentujące poniesione wydatki. Należy także podkreślić, że cyt. powyżej przepis art. 22 g ust. 17 dotyczy jedynie poniesionych (udokumentowanych) wydatków i nie obejmuje wkładu własnej pracy podatnika.

Ustawodawca wprowadził w przepisie art. 22 g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwość określenia wartości początkowej środków trwałych w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, przez biegłego, powołanego przez podatnika. Instytucja ta ma jednak zastosowanie do trybu ustalenia wartości początkowej środków wytworzonych we własnym zakresie, dla których podatnik nie może ustalić kosztu ich wytworzenia, a nie do środków trwałych nabytych w drodze kupna, które następnie zostały ulepszone. Zaznaczyć należy również, że do kosztów wytworzenia środka trwałego - zgodnie z przepisem w art. 22g ust. 4 w/w ustawy - nie wlicza się wartości (wkładu) własnej pracy podatnika.

W analizowanym przypadku brak jest więc podstaw do przyjęcia wartości środka trwałego w oparciu o wycenę biegłego rzeczoznawcy.

Odnośnie stawki amortyzacji należy stwierdzić, że zgodnie z przepisem art. 22 h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22 l i 22 ł dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22 i - 22 k dla poszczególnych środków trwałych, przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Ulepszenie budynku w okresie trwania amortyzacji nie daje więc podstaw do zmiany przyjętej pierwotnie stawki i metod amortyzacji. Ponadto, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują możliwości odrębnego amortyzowania części budynku, która powstała w wyniku jego rozbudowy i modernizacji.

Od zwiększonej wartości początkowej środka trwałego należy stosować metodę amortyzacji ustaloną przez Stronę przed rozpoczęciem jego amortyzacji, czyli w przedstawionym stanie faktycznym naliczać odpisy amortyzacyjne wg przyjętej - zgodnie z art. 22 j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% rocznie.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Strony uznaje się za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Nie jest ona wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.