Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29.08.2006 r., złożonego w dniu 08.09.2006 r., w sprawie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie:

Czy kosztem uzyskania przychodów będą dla Spółki składki ZUS zapłacone przez Nią w całości tj. emerytalne 19,52%, rentowe 13%, chorobowe 2,45%, wypadkowe 0,93% i zdrowotne 8,75%, naliczone od kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy przeciętnym wynagrodzeniem miesięcznym w gospodarce narodowej a osiąganym przez pracowników zatrudnionych za granicą wynagrodzeniem?

działając na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 57 i pkt 57a ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) postanawia stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać za prawidłowe.

Spółka będzie świadczyć usługi budowlane na terenie Danii. Pracownicy Spółki tam wykonujący pracę będą osiągać wynagrodzenie brutto niższe niż kwota przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej. Jednostka będzie naliczać składki ZUS od różnicy pomiędzy tymi kwotami i w całości będzie je uiszczać. Będą to następujące składki: emerytalne 19,52%, rentowe 13%, chorobowe 2,45%, wypadkowe 0,93% oraz zdrowotne 8,75%. W takim stanie faktycznym zrodziła się u Podatnika wątpliwość tego rodzaju: czy składki w całości pokryte przez Spółkę będą dla Niego kosztem uzyskania przychodów. Zdaniem Jednostki wydatki te będą dla Niej kosztem uzyskania przychodów.

Takie stanowisko Podatnika należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Kosztom, o których mowa we wniosku Spółki niewątpliwie nie można odmówić związku z przychodem. Są one bowiem związane z wynagrodzeniem pracownika, a praca przez niego świadczona ma wpływ na osiągnięcie przychodów przez Spółkę. Podstawowy zatem warunek wynikający z przywołanego powyżej przepisu został ziszczony. Należy jednak zgodnie z tym co wskazano na wstępie, analizowany koszt odnieść do zapisów art. 16 ust. 1 w/w ustawy, który formułuje katalog wyłączeń w tym zakresie. I tak art. 16 ust. 1 pkt 57a powoływanej stale ustawy stanowi, że kosztów uzyskania przychodów nie stanowią nieopłacone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki określone w ustawie z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek. Zaś art. 16 ust. 1 pkt 57 w/w ustawy wyłącza z kosztów uzyskania przychodów niewypłacone, niedokonane lub niepostawione do dyspozycji wypłaty, świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26.11.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Tak więc przywołane przepisy prawa uzależniają zaliczenie składek do ZUS do kategorii kosztów uzyskania przychodów od okoliczności dokonania ich zapłaty, bądź zaistnienia zdarzenia, traktowanego przez ustawodawcę na równi z zapłatą.

Natomiast sam fakt, o którym mowa w piśmie Podatnika, finansowania przez Niego opisanych na wstępie składek w całości, a więc także w części, którą finansuje zwykle pracownik, jest dla oceny związku tego wydatku z przychodem jednostki bez znaczenie. Jest to bowiem pośrednio wydatek na rzecz pracownika, w pewnym sensie „element jego wynagrodzenia” i jako taki stanowi koszt uzyskania przychodów.