Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 10.03.2006r. na postanowienie Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie z dnia 06.03.2006r., znak: US.PPM/443-94/AT/05, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w przedmiocie opłaty wnoszonej przez podmioty świadczące usługi będące reklamą napojów alkoholowych,
- odmawia zmiany przedmiotowego postanowienia.

Pismem z dnia 14.12.2005r, uzupełnionym pismem z dnia 2.02.2006r., Wnioskodawca wystąpił do Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie o dokonanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Spółka wskazała, iż bierze udział w kampanii reklamowej piwa „W." poprzez świadczenie usług na rzecz agencji reklamowej "M." Sp. z o.o. - bezpośredniego zleceniobiorcy usług reklamowych zleconych przez producenta piwa. Przedmiotem zawartej umowy pomiędzy „S." oraz "M." jest 6-miesięczna ekspozycja reklamy na autobusach i tramwajach w aglomeracji GOP pod hasłem "W.P.". W ramach tej umowy Wnioskodawca zobowiązał się m.in. do wynajęcia pojazdów przeznaczonych pod reklamę, wyprodukowania i umieszczania reklamy zgodnie z projektem graficznym, ochrony reklamy, a następnie jej usunięcia.

Cześć usług Jednostka zleciła Spółce "B." z K., dotyczy to usług wykonawstwa, montażu, demontażu i serwisu na środkach komunikacji miejskiej oraz usług ekspozycji reklamy na zestawie wagonów tramwajowych. Wątpliwości Spółki dotyczyły konieczności uiszczania opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, wynikającej z przepisu art. 132 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Wnioskodawca podniósł, iż obowiązek ten spoczywa jedynie na podmiocie bezpośrednio świadczącym usługi na rzecz producenta alkoholu. Nie dotyczy on usług podwykonawców tj. usług świadczonych przez Spółkę. Wskazał, iż w innym przypadku od tej samej czynności „kilkakrotnie wnoszona byłaby przedmiotowa opłata".

Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie w postanowieniu z dnia 06.03.2006r., znak: US.PPM/443-94/AT/05, wydanym w trybie art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W złożonym zażaleniu Jednostka wnosi o „zmianę stanowiska w sprawie z uwzględnieniem argumentacji Spółki." Zarzuca błędną wykładnię art. 13² ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Nadmienia, iż podstawowym kryterium oceny ww. przepisu jest racjonalność ustawodawcy, w związku z tym najwłaściwsza jest wykładnia celowościowa. Wskazuje, iż rozmiary kampanii reklamowej wymagają podzlecania usług, tak że te same usługi są kilkakrotnie odsprzedawane, co przy prezentowanej przez organ wykładni prawa, prowadzi do wielokrotnego objęcia opłatą tych samych usług. Twierdzi, iż za „podstawę przedmiotowej opłaty" przyjmuje się zgodnie z art. 13² ust. 1 podstawę opodatkowania podatkiem od towarów usług wynikającą z tej usługi. Dodaje, że w związku z tym, iż „w podatku VAT nie dopuszcza się dzielenia usługi na części składowe i odrębne ich opodatkowanie," wartość całej kampanii reklamowej powinna być objęta opłatą. Zatem wyłącznie Spółka "M." ma możliwość naliczenia opłaty od wartości całej kampanii reklamowej. Ponadto Wnioskodawca podnosi, że świadczone usługi pomimo, iż są klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Działalności do klasy 74.40 - reklama, „nie mieszczą" się jednak w definicji usług będących „reklamą napojów alkoholowych opartej o publiczne rozpowszechnianie informacji o produkcie i producencie", określonej w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Definicja ustawowa zostanie bowiem wypełniona dopiero wówczas, gdy usługobiorca realizuje określoną umową strategię marketingową, mającą na celu np. wzrost sprzedaży alkoholu lub wprowadzenie nowego produktu na rynek. Ponadto ustawodawca ustanowił przedmiotową opłatę tylko „od takich działań reklamowych, które prowadzą do zwiększenia konsumpcji napojów alkoholowych." Jednostka nadmienia, iź w niniejszej sprawie za efektywność kampanii reklamowej odpowiada wyłącznie Spółka "M." i w jej przypadku ma miejsce publiczne rozpowszechnianie informacji o produkcie i producencie, ponadto jest to przedmiotem umowy zawartej z producentem piwa. Wnioskodawca natomiast odpowiada jedynie za techniczną stronę przedsięwzięcia. Twierdzi zatem, iż usługi świadczone przez Spółkę nie podlegają opłacie ustalonej na podstawie art. 132 ust. 1 ww. ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie rozpatrując przedmiotowe zażalenie zważył, co następuje.

W niniejszej sprawie zarzut zażalenia sprowadza się do ustalenia, kto jest podmiotem świadczącym usługę będącą reklamą napojów alkoholowych, a tym samym zobowiązanym do wniesienia na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi, stosownie do art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002, Nr 147, poz. 1231 ze zm.).

Ustawa w art. 21 pkt 3 definiuje reklamę napojów alkoholowych jako publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych.

Wobec scedowania prowadzenia kampanii reklamowych przez producenta na inne podmioty i powstania łańcucha poprzez agencje reklamowe do podmiotu, który faktycznie rozpowszechnia reklamę, zasadne jest uściślenie, co ustawodawca rozumiał przez podmiot świadczący usługę będącą reklamą napojów alkoholowych. Znaczenie to należy rozpatrywać w związku z wyżej powołaną definicją reklamy.

Podmiotem świadczącym usługę będącą reklamą napojów alkoholowych jest więc taki podmiot, który publicznie rozpowszechnia znaki towarowe napojów alkoholowych itp. Ustawodawca nie definiuje pojęcia „rozpowszechniać" należy zatem przyjąć potoczne rozumienie tego słowa, jako czynić powszechnym, ogólnie znanym, wiadomym; puszczać w kurs, rozszerzać, rozgłaszać. Przepisy ustawy nie definiują również pojęcia „publiczny", należy zatem rozumieć je jako dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich." Tym samym uprawnione jest stanowisko, iż w rozumieniu ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, reklamą będzie tylko takie działanie, które spowoduje „rozgłoszenie" ogółowi ludzi komunikatu o znakach towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe (...).

Wykładnia gramatyczna nie pozostawia zatem wątpliwości, iż podmiotem zobowiązanym będzie podmiot, który bezpośrednio rozpowszechnia reklamę publicznie.

Należy zatem wskazać, iż czynności, do których zobowiązała się Spółka, tj. reklama na autobusach wypełniają dyspozycję art. 132 ust. 1 w związku z art. 21 pkt 3 ww. ustawy.

Bez wpływu więc pozostają wywody Wnioskodawcy zawarte w zażaleniu.

Mając na uwadze wszystkie aspekty przedmiotowej sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie orzekł jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku postępowania administracyjnego.

Na niniejszą decyzję Stronie przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie, w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.