P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku – Białej uznaje za prawidłowe stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku, złożonym w tut. urzędzie w dniu 23 lutego 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług pomocniczych do usług pogrzebowych.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 23 lutego 2007 r. w tut. urzędzie został złożony przez Podatnika wniosek, o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrolne ani przed sądem administracyjnym. Jak stanowi art. 14a § 1 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. X w ramach działalności świadczy usługi pogrzebowe i pokrewne (PKWiU 93.03) opodatkowane stawką 7%. W ramach tych usług mieszczą się zarówno usługi własne (organizowanie pogrzebu, kopanie grobu, ubieranie, transport zwłok) oraz usługi świadczone przez podmioty trzecie nie będące podatnikami VAT np. usługi duszpasterskie, usługi grabarzy na cmentarzach wyznaniowych, wykup miejsca na cmentarzach wyznaniowych.

W przypadku zakupu usług od podmiotów nie będących podatnikami podatku VAT Spółka jako płatnik podatku VAT refakturuje poniesione koszty na zlecającego całość usługi i dolicza podatek 7% wg obowiązującej dla tych usług stawki. Wątpliwości co do zasadności naliczania podatku do usługi świadczonej przez księdza zgłosił ZUS, który odmówił wypłaty w tej części zasiłku pogrzebowego osobie uprawnionej do jego otrzymania.

W związku z powyższym Podatnik zwraca się z zapytaniem:

Czy wystawiając fakturę na całość usługi z wyszczególnieniem pozycji usług własnych i usług refakturowanych (opłaty duszpasterskie itp.) należy do pozycji refakturowanych usług doliczyć VAT 7% czy pozostawić wartość netto jako niepodlegającą opodatkowaniu.

Zdaniem Podatnika, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług usługa pogrzebowa podlega opodatkowaniu wg 7% stawki VAT. Ponieważ kwestia refakturowania nie została uregulowana ani w ustawie o VAT ani aktach wykonawczych wnioskodawca jako podatnik podatku VAT każdą usługę, również zakupioną od osób trzecich nie będących podatnikami VAT i refakturowaną powinien opodatkować.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego tut. organ podatkowy stwierdza:

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 cyt. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %. W poz. 160 ww. załącznika pod symbolem PKWiU 93.03 zostały wymienione usługi pogrzebowe i pokrewne, wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych łącznie z trumną lub urną.

Ustosunkowując się do stanowiska Spółki należy potwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie posługuje się pojęciem "refakturowanie".

Regulacje odnoszące się do przedmiotowej materii zawarte natomiast zostały w art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Przepis ten stanowi, iż w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W sprawie C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził iż, zgodnie z artykułem 2(1) VI Dyrektywy (obecnie art. 2 ust. 1 lit. c Dyrektywy 2006/112/WE) wynika, iż każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne, ponadto świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT; należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta, który jest typowym klientem, kilka odrębnych usług zasadniczych czy też jedną usługę.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz faktyczny należy stwierdzić, iż świadczenie usług pogrzebowych sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 93.03 podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku VAT.

W sytuacji gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, w przedmiotowej sprawie usługa duszpasterska, Podatnik opodatkowuje je tak jak usługę zasadniczą.

Należy zaznaczyć, iż w przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, iż usługi pomocnicze świadczone są przez osoby trzecie gdyż w analizowanej sytuacji uznaje się że podatnik sam wyświadczył te usługi.

W związku z powyższym prawidłowe jest stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2007r. Zatem należało orzec jak w sentencji.