POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a, art. 216 § 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z póź. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

postanawia

uznać stanowisko w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, zawarte we wniosku z dnia 02.11.2006 r. (data wpływu do Urzędu 14.11.2006 r.), uzupełnionym w dniu 11.12.2006 r. za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 02.11.2006 r. (wpływ do tutejszego organu w dniu 14.11.2006 r.) uzupełnionego w dniu 08.12.2006 r. (wpływ do organu podatkowego w dniu 11.12.2006 r.) wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą głównie w zakresie usług remontowo-budowlanych. Nabywcami usług w dużej mierze są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Bardzo często zdarza się, że od osób fizycznych otrzymuje Pani zaliczki, które wpłacane są na konto bankowe firmy. Zdarza się również, że w momencie wpływu pieniędzy na konto bankowe firmy, biuro jest nieczynne. W takiej sytuacji nie może Pani sprzedaży zaewidencjonować za pomocą kasy fiskalnej w dniu otrzymania zaliczki.

Jednak stara się Pani zachować termin siedmiu dni co do wystawienia FAKTURY VAT ZALICZKA. W rejestrze VAT wykazuje Pani FAKTURY VAT ZALICZKA jak również FAKTURY VAT końcowe po otrzymaniu części lub całości zapłaty, jednak nie później niż 30 dnia od dnia wykonania usługi. Dla celów podatku dochodowego za przychód uznaje Pani kwotę netto wynikającą z FAKTURY VAT końcowej, bez względu na to czy jest ona zapłacona czy też nie. Nie uwzględnia Pani jako przychodu kwot wynikających z FAKTUR VAT ZALICZKA pomimo, iż są zafiskalizowane na kasie rejestrującej.

W związku z powyższym pyta Pani czy postępuje prawidłowo nie uznając kwot wynikających z FAKTUR VAT ZALICZKA jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej mimo, iż są one zaewidecjonowane na kasie fiskalnej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 z póź. zm) za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis powyższy ustanawia zasadę, iż o powstaniu przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej decyduje nie faktyczne otrzymanie świadczenia, lecz fakt, iż świadczenie to staje się należne. Brzmienie tego przepisu uzupełnia brzmienie przepisów art. 14 ust. 1c – 1g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które określają szczególne zasady powstawania przychodu (określają moment, w którym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód staje się należny). I tak, zgodnie z art. z art. 14 ust. 1c wyżej wymienionej ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust.1, uważa, się, z zastrzeżeniem przepisów następnych, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub

2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub

3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach.

Jednak ustawa o podatku dochodowym przewiduje wiele wyjątków od tych podstawowych zasad. Dla podatników VAT prowadzących księgę przychodów i rozchodów, którzy ewidencjonują przychody w dacie wystawienia faktury, ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidział specjalne rozwiązanie. Mianowicie w przypadku, gdy wydanie towaru lub wykonanie usługi nastąpiło w grudniu, a faktura została wystawiona w styczniu następnego roku, za moment powstania przychodu uważa się ostatni dzień roku podatkowego (31 grudnia), w którym wykonano usługę lub wydano towar. Oznacza to, że podatnik przychód w księdze przychodów i rozchodów wykaże w grudniu.

Ponadto zgodnie z treścią art. 14 ust. 3 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie zaznaczono, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się : „1) pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych pożyczek i kredytów oraz zwróconych pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek”. W związku z tym otrzymana zaliczka, mimo wystawienia faktury VAT, nie będzie wykazana jako przychód w księdze przychodów i rozchodów.

Zatem – uwzględniając treść przytoczonego powyżej art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy – uznać należy, iż prawidłowo Pani czyni nie odprowadzając podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot ujętych na fakturach zaliczkowych, tylko uznaje Pani za datę powstania przychodu w podatku dochodowym datę wystawienia faktur VAT końcowych.

Zgodnie z art. 14a § 2 Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek, w terminie 7 dni od daty doręczenia ostanowienia.