P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 20 listopada 2006 r. (data wpływu do tutejszego organu podatkowego 20 listopada 2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZ A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie zamówienia z firmy holenderskiej dokonał sprzedaży towarów tej firmie. Sprzedane towary nie były wywożone poza granice Polski, Spółka dostarczała je na wskazany adres przez firmę holenderską na terenie kraju. Faktury VAT za wymienioną sprzedaż wystawiono w złotych stosując do ustalenia ceny kurs sprzedaży Euro z R. Bank Polska S. A. z dnia wystawienia faktury (wpisując go na fakturze ) na firmę holenderską wpisując polski NIP xxxxxxxxxx. Wymienioną sprzedaż Spółka wykazuje jako krajową ze stawką VAT 22%.

Firma holenderska wymienione zobowiązanie przeliczyła z waluty polskiej wyrażonej na fakturze kursem EURO i dokonała zapłaty faktury w walucie Euro na rachunek dewizowy Spółki w R. Bank Polska S. A.

Po przeliczeniu wpłaconej kwoty z waluty na złotówki według kursu kupna banku, do którego wpłynęły dewizy, powstała kwota w złotych różna od wartości wystawionej faktury (pomimo tego, że z przeliczenia wartości faktury ze złotych na Euro kursem podanym na fakturze jest to ta sama ilość Euro, co kwota przelanych dewiz).

Wymienione różnice Spółka potraktowała jako ujemne różnice kursowe podatkowe, ponieważ zapłata dokonana była za pośrednictwem banku.

Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie interpretacji, czy postąpiła prawidłowo.

Po zapoznaniu się z wnioskiem, uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia co następuje:

STAN PRAWNY OBOWIĄZUJĄCY DO DNIA 31 GRUDNIA 2006 R.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei art. 12 ust. 2a tejże ustawy stanowi, że przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia ich otrzymania lub kursu sprzedaży z dnia nabywania walut ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

W zależności od tego, czy te różnice będą dodatnie, czy też ujemne, będą one stanowiły przychód lub koszt uzyskania przychodów.

W ocenie tutejszego organu podatkowego, nie dochodzi do powstania różnic kursowych. Z treści wniosku wynika bowiem, że kwota wynagrodzenia, które Spółka z tytułu sprzedaży towarów otrzymuje od swojego kontrahenta, została określona w walucie polskiej, natomiast spłata następuje w Euro. Należy zatem przyjąć, że dochodzi tutaj do operacji przewalutowania kwoty zobowiązania, która nie wywołuje skutków podatkowych.

Różnice kursowe, jakie powstały na skutek przeliczenia należnego Spółce zobowiązania ze złotówkowego na walutowe, mają co prawda wpływ na wysokość spłacanego zobowiązania, jednak nie spowodowały powstania i konieczności ustalania różnic kursowych w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Różnice kursowe powstają bowiem w dacie otrzymania spłaty zobowiązania walutowego w sytuacji, gdy wyniki przeliczeń na złotówki tej samej ilości waluty obcej różnią się ze względu na wahania kursów walutowych w czasie między zarachowaniem uzyskanego przychodu a jego faktycznym otrzymaniem - co wynika z przepisu art. 12 ust. 3 ustawy.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis prawa podatkowego należy stwierdzić, że wolą ustawodawcy jest, by ekonomiczne skutki zmiany kursów walut, zaistniałe między dniem zarachowania wyrażonego w walucie obcej przychodu, a dniem otrzymania zapłaty, znalazły odzwierciedlenie w kosztach podatkowych bądź przychodach podatkowych. Ponieważ uzyskany przez Spółkę przychód był wyrażony walucie polskiej, zaś faktycznie otrzymany został wyrażony w Euro – nie wystąpią po stronie Spółki ujemne różnice kursowe.

STAN PRAWNY OBOWIĄZUJĄCY OD DNIA 1 STYCZNIA 2007 R.

W związku z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zmieniły się zasady naliczania różnic kursowych.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. Podatnicy stosownie do art. 9b ust. 1 ustawy mają prawo naliczać różnice kursowe według zasad podatkowych wyrażonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych lub według przepisów o rachunkowości, po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z w/w art. 9b ustawy.

Zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Zatem aby rozliczać różnice kursowe z tytułu sprzedaży towarów, przychód należny powinien być wyrażony w walucie obcej. W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę przychód należny jest wyrażony w walucie polskiej. Dopiero na skutek przewalutowania tego zobowiązania dochodzi do zapłaty w walucie obcej. W związku z powyższym nie powstają ujemne różnice kursowe.

Podobnie wygląda sytuacja w przypadku rozliczania różnic kursowych na podstawie ustawy o rachunkowości. Stosownie do art. 30 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) różnice kursowe powstałe przy zapłacie należności i zobowiązań w walutach obcych, jak również sprzedaży walut, zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych. Przy czym różnice kursowe powinno się liczyć od kwoty zobowiązania wyrażonej w walucie obcej. Jak to zostało wskazane we wniosku, kwota zobowiązania kontrahenta wyrażona była w walucie polskiej, jedynie zapłata została dokonana w walucie Euro. Zatem również na gruncie ustawy o rachunkowości – z racji faktu, że kwota należnego Spółce zobowiązania wyrażonego w walucie polskiej została spłacona w walucie obcej - nie wystąpią ujemne różnice kursowe.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).