Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 87 ust. 6 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) po zapoznaniu się z treścią wniosku z dnia 31.08.2006 roku postanawia uznać, że stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę jest prawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

W dniu 31.08.2006 r. wpłynął do tut. organu wniosek Spółki jawnej „A.” sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Stan faktyczny sprawy:

Spółka jawna „A.” jako dealer samochodowy, dokonuje w ramach prowadzonej działalności sprzedaży nowych samochodów zarówno klientom z kraju, jak i z terenu Unii Europejskiej. Wykonując ww. działalność opodatkowaną, Spółce przysługuje zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podatnik nabywa bowiem ww. samochody w celu dalszej odsprzedaży. Działając w myśl art. 86 ust. 4 pkt 7 ww. ustawy Spółka jawna „A.” dokonuje odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu. Prawo to wykonywane jest w deklaracjach dla podatku od towarów i usług stosownie do zasad wynikających z przepisów ustawy. Ponieważ znaczną ilość nowych samochodów Spółka sprzedaje w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do klientów z krajów Unii, w miesięcznych deklaracjach dla podatku od towaru i usług VAT-7 występują znaczne nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym. Ciągle rosnące zakupy towarów będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowych dostaw spowodowały, iż możliwości finansowe Spółki znacznie się osłabiły, co zmusiło podatnika do podpisania w miesiącu czerwcu 2006 roku umowy współpracy finansowej – faktoringu na zasadzie kredytu bankowego z firmą P. Sp. z o.o. z Poznania. Firma ta zobowiązała się pośredniczyć w regulowaniu zobowiązań Spółki do wysokości wyznaczonych w umowie limitów, bezpośrednio na rachunek bankowy dostawcy nowych samochodów i części zamiennych marki Volkswagen tj. firmy „K.”. Natomiast Spółka jawna „A.” zobligowana jest do spłaty zobowiązań wynikających z faktur VAT wystawionych przez „K.” na rachunek bankowy Sp. z o.o. P. w terminie i na warunkach przewidzianych umową współpracy. Dokumentem potwierdzającym fakt zapłaty za zakupione towary udokumentowane fakturami wykazanymi w deklaracji VAT-7 jest pisemne potwierdzenie wystawione przez dostawcę towarów tj. firmę „K.”.

Podatnik zwraca się z zapytaniem czy uregulowanie zobowiązań wobec dostawcy przez pośrednika świadczącego usługi w tym zakresie można potraktować jako zapłatę bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dn. 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.), który to warunek jest niezbędny w sytuacji wnioskowania przez podatnika o przyspieszony zwrot podatku na podstawie art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zdaniem Spółki jawnej „A.” zapłata za zakupione towary od firmy „K.” przez firmę, której przedmiotem działalności jest świadczenie usług pośrednictwa finansowego w zakresie regulowania zobowiązań Spółki do wysokości określonego umową limitu, jest zapłatą bezpośrednio na rachunek podatnika będącego wystawcą faktury. W związku z powyższym Spółka jawna „A.” ma prawo wnioskować o przyspieszony zwrot podatku VAT w myśl art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, a w przypadku kwoty, o której mowa w ust. 3 – w terminie 60 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają m. in. z faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.) W myśl art. 22 ust 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy: stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Analizując treść ww. przepisu art. 87 ust. 6 pkt 1ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie stawia on ograniczeń co do formy zapłaty należności, z tym zastrzeżeniem że stawia wymóg dokonywania zapłaty należności podatnikowi będącego wystawcą faktury za pośrednictwem rachunku bankowego, w przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji gospodarczej przekroczy 15.000 Euro. Przez uregulowanie należności należy bowiem rozumieć jakiekolwiek zwolnienie z długu. Nie ma zatem żadnych przeszkód prawnych do uznania, że formą zapłaty może być także coraz powszechniejszy w obrocie gospodarczym faktoring. W ostatecznym rozrachunku wystawca faktury jest bowiem zaspokojony w całości.

Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli umowa współpracy finansowej - faktoringu na zasadzie kredytu bankowego stanowi zapłatę należności, o której mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 ww. ustawy o VAT. Zatem Spółka jawna „A.” płacąca za otrzymane od dostawcy faktury faktorowi, czyli pośrednikowi świadczącemu usługi w tym zakresie, uzyskuje prawo do ubiegania się o wcześniejszy zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, iż regulowanie zobowiązań wobec dostawcy przez pośrednika świadczącego usługi w tym zakresie należy traktować jako zapłatę bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.), co daje podatnikowi możliwość wnioskowania o przyspieszony zwrot różnicy podatku na podstawie art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Przedstawione przez Spółkę stanowisko jest zatem prawidłowe.