Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzezinach dokonując interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 1 grudnia 2006 r. uzupełnionego w dniu 22 grudnia 2006 r. i 12 stycznia 2007 r. uznaje za nieprawidłowe stanowisko Pana w sprawie zaliczenia do wydatków rehabilitacyjnych zakup i montaż mebli kuchennych.

W dniu 1 grudnia 2006 r. złożył Pan do tutejszego organu podatkowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa.
Przedstawił Pan następujący stan faktyczny.
W 2005 r. zostały zakupione i zamontowane meble kuchenne dostosowane dla osoby niepełnosprawnej, tj. Pańskiego syna, P. K., chorego od urodzenia na dziecięce porażenie mózgowe, poruszającego się na wózku inwalidzkim. Na zakupione meble przedłożył Pan kserokopie faktury, z dnia 14 listopada 2005 r. nr 2/11/2005r., wystawioną na Panią M. K., ustawowego przedstawiciela dziecka. Zakupione meble są tak zaprojektowane i przystosowane aby Pański syn mógł z nich korzystać częściowo teraz i w przyszłości. W meblach zamontowano specjalne zamki, uchwyty, blat, szafki umożliwiające łatwiejsze korzystanie z kuchni przez Pańskiego syna. Uważa Pan, że w opisanym stanie faktycznym zakup i montaż mebli kuchennych dostosowanych dla osoby niepełnosprawnej można zaliczyć do wydatków na cele rehabilitacyjne.

Mając na uwadze przestawiony stan faktyczny i aktualny stan prawny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzezinach stwierdza co następuje.
Zasady korzystania z odliczenia z tytułu wydatków rehabilitacyjnych regulują przepisy art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zgodnie z którym za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Zgodnie z art. 26 ust. 7b ustawy wydatki takie podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakichkolwiek formie.Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawą dokonania odliczenia z tego tytułu jest posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków.

W myśl art. 26 ust. 7d w/w ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa wyżej, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

• orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
• decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową, albo
• orzeczenie o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z uwagi na to, iż w świetle cytowanych przepisów za wydatki rehabilitacyjne uważa się jedynie te, które bezpośrednio związane są z niepełnosprawnością orzeczoną przez właściwy organ, zasadność odliczeń z tytułu wydatków na cele rehabilitacyjne nie może być rozpatrywana z uwzględnieniem innych niż stanowiących podstawę dla wydania orzeczenia o inwalidztwie schorzeń potwierdzonych zaświadczeniem lekarskim. Istotnym jest zatem ustalenie, z jakiego tytułu została orzeczona niepełnosprawność, daje to bowiem możliwość oceny, jakiego rodzaju wydatki poniesione przez taką osobę są wydatkami na cele rehabilitacyjne.
W związku z przytoczonym przepisem - art. 26 ust. 7a pkt 1 - przykładem takich wydatków może być np. adaptacja pomieszczeń - pokoi, kuchni, łazienki, likwidacja progów, poszerzenie drzwi, podjazdów. Istotnym jest, aby adaptacja i wyposażenie mieszkania podyktowana była potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności. Z uwagi na takie sformułowanie przepisów konieczne staje się wyjaśnienie tego, czym jest adaptacja. Zgodnie ze słownikową definicją to przystosowanie czegoś do innego użytku, przeróbka dla nadania czemuś jakiegoś charakteru. Z punktu widzenia praw do ulgi istotny jest też cel takiej adaptacji. Ma on mieć na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej wykonywanie funkcji życiowych, a więc np. sprawniejsze poruszanie się po mieszkaniu czy też samodzielne korzystanie z urządzeń sanitarnych. To powoduje zaś, że każdy taki wydatek oceniany będzie indywidualnie, zależnie od konkretnych okoliczności oraz rodzaju niepełnosprawności danej osoby. Ponadto w katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust 7a spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia m.in. w następujący sposób: "stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności", "niezbędny w rehabilitacji","ułatwiający wykonywanie czynności życiowych", "indywidualny charakter". Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną.. Zakupione przez Pana meble kuchenne nie wykazują cech "indywidualnego przeznaczenia" oraz "niezbędności w rehabilitacji". Meble są wyposażeniem ogólnego użytku, przeznaczonym do korzystania przez nieokreślony krąg osób.Nie są one zaliczane do sprzętu, urządzeń, czy narzędzi technicznych. Natomiast ustawodawca poprzez określenie "niezbędny w rehabilitacji" zalicza tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności.
A zatem, zakupione meble nie są żadnym urządzeniem medycznym, a nadto nie wykazują cech indywidualnego przeznaczenia i niezbędności w rehabilitacji. Ponadto nie są związane wprost z niepełnosprawnością Pańskiego syna a meble te poprawiają komfort życia całej rodziny. Nie spełnienie więc tego warunku nie uprawnia do odliczeń.

Mając na uwadze treść oraz zakres pytania, a także przytoczone przepisy prawa tutejszy organ podatkowy nie podziela stanowiska Pana wyrażonego w piśmie.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji; nie jest wiążąca dla Pana natomiast jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.