POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, działając na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 1-5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ) w związku z Pani wnioskiem w sprawie interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego

postanawia

potwierdzić stanowisko zawarte we wniosku.

UZASADNIENIE

Zprzedstawionego przez Panią we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od października 2005 roku wynajmuje Pani lokal mieszkalny, którego zakup został sfinansowany z zaciągniętego w roku 2005 kredytu mieszkaniowego. Ustalając wartość początkową tego lokalu, cenę nabycia powiększyła Pani o prowizje banku zapłacone z tytułu udzielonego kredytu oraz o część odsetek spłaconych do dnia podpisania aktu notarialnego. Natomiast koszty odsetek zapłacone po wydaniu lokalu do użytkowania zalicza Pani do kosztów uzyskania przychodu. W Pani opinii, prawidłowo ustaliła Pani wartość początkową wynajmowanego lokalu, jak również ma Pani prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu odsetki zapłacone po zaliczeniu lokalu do środków trwałych.

W przedstawionym stanie faktycznym mają zastosowanie następujące przepisy prawne:- art. 22 ust. 1, art. 22g ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm. ).

Przepis art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród wydatków, których nie uważa za koszty uzyskania przychodu, wymienia:- naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek ( kresdytów ) - art. 23 ust. 1 pkt 32;- odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek ( kredytów ) zwiększające koszty inwestycji, w okresie realizacji tych inwestycji - art. 23 ust. 1 pkt 33. Oznacza to, iż w przypadku gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z najmu, to odsetki od kredytu, o ile nie zwiększają kosztów inwestycji, stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie ich zapłacenia. Zasady dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz ich ustalania ich wartości początkowej, określają przepisy art. 22a - 22o ustawy. Zgodnie z przepisem art. 22a ust. 1:" amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością; 2) maszyny, urządzenia i środki transportu; 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo odddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi".

Za wartość początkową środków trwałych w razie nabycia w drodze kupna, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, uważa się cenę ich nabycia. Definicję ceny nabycia zawiera przepis art. 22g ust. 3 ustawy, zgodnie z którym, "za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunk i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towrów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami, podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z powyższej definicji wartości początkowej środka trwałego wynika, iż odsetki od kredytu naliczone do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania ( dnia ujawnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartościniematerialnych i prawnych ), będą podwyższały wartość początkową środka trwałego. Natomiast odsetki zapłacone po tym dniu będą stanowiły ( w dacie ich zapłacenia ) koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Ponadto należy pamiętać, że zaliczenie składnika majątku do środków trwałych następuje, jeśli spełnia on wszystkie przesłanki pozwalające na zaliczenie go do tych środków, określone w art. 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm. ). Jednym z tych warunków, oprócz kompletności i zdatności do użytku, jest własność lub współwłasność lokalu będącego odrębną własnością. Zasady ewidencjonowania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22n ust. 2 w/cyt. ustawy. W przepisie tym określono jakie dane "ewidencja" musi zawierać. Zgodnie z art. 22n ust. 6 ustawy, w razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.