Działając na podstawie:
• art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.),
• art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 22 ust. 1, art. 22a, art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli po zapoznaniu się z treścią wniosku z dnia 31.08.2006 r. (data wpływu 11.09.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego postanawia uznać, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zastosowania przepisów podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od zakupionych środków trwałych, których zakup został refundowany z Funduszu Pracy jest prawidłowe.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że w dniu 10.04.2006 r. Wnioskodawca zawarł umowę z Dyrektorem Powiatowego Urzędu Pracy w Stalowej Woli dotyczącą refundacji kosztów wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego w środki trwałe i refundacji wyposażenia o łącznej wartości brutto 26.467,96 zł (w tym na środki trwałe przypada 13.550,96 zł a na wyposażenie 12.917 zł). Środki trwałe wraz z wyposażeniem zostały zakupione przez Podatnika w miesiącu kwietniu 2006 r. Refundację na ww. cele w łącznej kwocie 23.000 zł ww. otrzymał w formie przelewu na rachunek bankowy w dniu 25.05.2006 r.

Odnośnie ww. stanu faktycznego sformułowane zostało następujące zapytanie dotyczące podatku dochodowego: Czy od nabytych refundowanych z Funduszu Pracy środków trwałych można dokonywać odpisów amortyzacyjnych, które będą stanowiły koszt uzyskania przychodu? Zdaniem Wnioskodawcy, zakupione na ww. cel środki trwałe w postaci chłodni o wartości brutto 6.906,42 zł i szafy chłodniczej o wartości 6.644,54 zł podlegają amortyzacji wg stawek właściwych dla tego rodzaju środków trwałych, natomiast nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do obowiązujących przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego dokonywana jest przez Starostę ze środków Funduszu Pracy na wniosek podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, po przedłożeniu rozliczenia i udokumentowaniu poniesionych kosztów na wyposażenie lub doposażenie stanowisk pracy, zatrudnieniu na tych stanowiskach skierowanych bezrobotnych oraz spełnieniu innych warunków określonych w zawartej umowie, co wynika z art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.).

O tym czy zakupiony składnik majątku powinien być dla celów podatkowych amortyzowany decydują kryteria określone w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie tego przepisu, amortyzacji podlegają:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

jeśli spełniają następujące warunki:
• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu zawartym w art. 22c ustawy jako środki trwale nie podlegające amortyzacji.

Z uwagi na to, iż ww. przepis nie uzależnia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od źródła finansowania zakupu środka trwałego, środek trwały zakupiony ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy winien być amortyzowany na ogólnych zasadach, zgodnie z zasadą art. 22f ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wg której odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w każdym przypadku, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. Problem kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorcy regulują przepisy ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Art. 22 ust. 1 tej ustawy stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z cytowanego art. 22 ww. ustawy wynikają dwie reguły zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów:

• poniesiony wydatek musi mieć związek przyczynowo-skutkowy z uzyskanym przychodem, co oznacza, że koszt ten przyczynił się do osiągnięcia przychodu lub zachowania źródła przychodów,
• poniesiony wydatek nie może być wymieniony w art. 23 cyt. ustawy o podatku dochodowym, który zawiera katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, wg zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W związku z powyższym dokonane odpisy amortyzacyjne w zaistniałej sytuacji nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, w takiej części w jakiej kwota refundacji odnosi się do wartości danego środka trwałego.

W przypadku gdy refundacja zostanie otrzymana po dokonaniu odpisów amortyzacyjnych obowiązuje następujący sposób postępowania. Odpisy amortyzacyjne do momentu otrzymania refundacji, dokonywane od wartości początkowej ustalonej na podstawie art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zalicza się w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów, a następnie w momencie otrzymania refundacji odpisy te należy wyksięgować z kosztów uzyskania w pełnej kwocie bądź w kwocie ustalonej proporcjonalnie do wysokości środków przyznanych podatnikowi. Natomiast od miesiąca następnego odpisy amortyzacyjne odpowiadające stosunkowi wartości refundacji do wartości środka trwałego nie obciążają kosztów podatkowych. Zasadę tę należy stosować równomiernie przez cały okres amortyzacji środka trwałego.

Niniejsze postanowienie rozstrzyga sprawę zapytania w części dotyczącej podatku dochodowego natomiast zapytanie w części dotyczącej podatku od towarów i usług (VAT) będzie rozstrzygnięte odrębnym postanowieniem.