Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i 4 oraz art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity:Dz.U.z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),
• art. 29 ust. 1, ust. 2 i ust. 4, art. 19 ust. 1, ust. 11 i ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.),
uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2006r. (data wpływu: 26 października 2006r.), uzupełnionym w dniu 08 stycznia 2007r. - w zakresie podatku od towarów i usług, w kwestii rozliczenia podatku z tytułu wykonanych robót budowlano-konserwatorskich, w przypadku zatrzymania przez inwestora części zapłaty stanowiącej kaucję gwarancyjną.

W dniu 26 października 2006r. do tutejszego Organu wpłynął w trybie art. 14a w/w ustawy Ordynacja podatkowa, wniosek z dnia 24 października 2006r. z załączonym fragmentem umowy podpisanej z inwestorem na wykonanie określonych prac budowlanych (dotyczy postanowień w kwestii zabezpieczenia należytego wykonania umowy), uzupełniony w dniu 08 stycznia 2007r. w sprawie interpretacji przepisów dotyczących podatku od towarów i usług.

Stan faktyczny sprawy:

W przedstawionym stanie faktycznym stwierdza Pan, że od 1977r. prowadzi firmę wykonującą roboty budowlano-konserwacyjne, przy czym na treść podpisywanych umów nie ma Pan żadnego wpływu. Od kilku lat inwestorzy praktykują poparte podpisaną umową zatrzymanie tzw. kwoty gwarancyjnej w wysokości 5% lub 10 % wartości kwoty brutto na różne okresy czasu. Z uwagi na fakt, że jest to od 5 do 10 lat fakturę VAT podatnik ma obowiązek wystawić łącznie z kwotą zatrzymaną i odprowadzić należny podatek VAT pomimo, że nie otrzymuje zapłaty w pełnej kwocie.

W związku z powyższym, wystąpił Pan z zapytaniem, czy podatek powinien być uregulowany od pieniędzy, które inwestor zapłacił z wystawionej faktury, czy od należności, które zapłaci za 10 lat.

Przedstawiając swoje stanowisko w sprawie stwierdza Pan, że gwarancję dobrze wykonanej pracy określają przepisy KC i Prawa Budowlanego. W przypadku gdy kwota należąca się firmie wykonującej zlecenie wynikające z podpisanej umowy zostaje zatrzymana, to firma wykonawcza powinna mieć wpływ, w którym banku depozyt zostanie na określony okres czasu złożony, odpowiednio na ten czas oprocentowany, a faktura o ten depozyt pomniejszona. Dopiero po upływie określonego czasu i przekazaniu firmie pieniędzy zatrzymanych w postaci tzw. kwoty gwarancyjnej - uregulować podatek.

Stanowisko tutejszego Organu:

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że po wykonaniu usług w zakresie robót budowlano-konserwatorskich otrzymuje Pan zapłatę w wysokości 95% lub 90% wartości zawartej umowy, natomiast pozostała część kwoty należnej w wysokości 5% lub 10% pozostaje u inwestora jako zabezpieczenie należytego wykonania umowy (kaucja gwarancyjna) na ustalony w umowie okres (od 5 do 10 lat).

Z tytułu wykonanych robót wystawia Pan fakturę VAT w kwocie brutto określonej w umowie z tytułu wykonanych czynności, nie pomniejszonej o zatrzymaną kaucję gwarancyjną.

W związku z tym zwrócił się Pan z zapytaniem, czy podatek VAT powinien być rozliczony od kwoty stanowiącej kaucję gwarancyjną dopiero w momencie jej zapłaty, czy w momencie wykonania robót, zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi. Z treści wniosku - zdaniem tutejszego Organu - wynika, że zapytanie dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego od zatrzymanej przez inwestora kaucji gwarancyjnej.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 w/w ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 2 w/w ustawy, w przypadku pobrania zaliczki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z przepisu art. 19 ust. 1 w/w ustawy wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 11 w/w ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) w/w ustawy, w przypadku usług budowlanych lub budowlano-montażowych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN - Warszawa 1996) kaucja jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.

Kaucja gwarancyjna w budownictwie - jak wynika z w/w definicji oraz z postanowień pkt 13 załączonej do wniosku umowy - stanowi zabezpieczenie należytego wykonania umowy, które ma służyć pokryciu roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zawartej umowy, a także z tytułu gwarancji jakości. Inwestor zatrzymuje - w tym przypadku - 10% wartości brutto umowy czyli określoną kwotę odliczoną od faktury wystawionej przez wykonawcę usług, przy czym po spełnieniu warunków określonych w umowie wykonawca otrzymuje zatrzymaną kwotę wraz z odsetkami wynikającymi z umowy rachunku bankowego, na którym była ulokowana, pomniejszoną o koszty prowadzenia rachunku bankowego. W przypadku ujawnienia w trakcie przeglądu gwarancyjnego wad przedmiotu umowy, inwestor ma prawo do dalszego zatrzymania przedmiotowej kaucji do czasu usunięcia tych wad.

Zatem kaucja gwarancyjna stanowi formę zabezpieczenia należytego wykonania robót przez ich wykonawcę bądź też służy do pokrycia roszczeń wynikających z ich niewykonania czy też nienależytego wykonania.

W świetle powyższego po wykonaniu robót budowlano-konserwatorskich, jeżeli wcześniej wykonawca nie otrzymał zapłaty w całości lub w części, to nie później niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi ma obowiązek wystawić fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży, stosownie do art. 106 w/w ustawy o podatku VAT. Kwota wykazana na fakturze stanowi całą należność brutto określoną w umowie za wykonanie robót budowlanych, niezależnie od wielkości zatrzymanej przez inwestora kaucji (kwoty) gwarancyjnej, jeżeli kaucja ta stanowi należność zaliczoną przez inwestora na poczet wykonanej usługi.

W związku z tym, stanowisko Pana przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe, gdyż w myśl powołanych wyżej przepisów na fakturze VAT należy wykazać i rozliczyć całą kwotę brutto (wartość netto i należny podatek VAT ) z tytułu wykonanych robót budowlanych, niezależnie od faktu, że kwota stanowiąca kaucję gwarancyjną, zaliczona przez inwestora na poczet należności zostaje zatrzymana.

Jednocześnie tutejszy Organ informuje, że zgodnie z art. 14a w/w ustawy Ordynacja podatkowa ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w tym przypadku w zakresie podatku od towarów i usług.

Tutejszy Organ nie ma natomiast uprawnień do udzielenia odpowiedzi w zakresie uregulowań wynikających z innych przepisów, m.in. w zakresie prawa budowlanego czy prawa bankowego.

Ponadto tutejszy Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 w/w ustawy Ordynacja podatkowa przedstawiona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14 a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja, o której mowa w art. 14 a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może być zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.