Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łowiczu, działając na podstawie art. 14a i 14b ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów dotyczących podatku od towarów i usług w sprawie obniżenia podatku VAT od nabycia pojazdów gokart stwierdza, że stanowisko przedstawione w piśmie z dnia 03.11.2006r. (uzupełnionym w dniu 27.12.2006r.) jest prawidłowe, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego, pod warunkiem iż ww. pojazdy nie są pojazdami samochodowymi.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku;

Spółka zakupiła pojazdy gokart off road (do jazdy terenowej) zakwalifikowane przez producenta jako pojazdy rekreacyjno sportowe.
Są to pojazdy czterokołowe, 2 osobowe, wyposażone w silnik, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością maksymalną 20, 40, 60 km/h, dopuszczone do użytku tylko poza drogami publicznymi. Gokarty nie spełniają podstawowych wymagań wynikających z przepisów o ruchu drogowym gdyż nie posiadają biegów, świateł, sygnału dźwiękowego, kierunkowskazów oraz podstawowego wyposażenia.
Nie podlegają homologacji oraz rejestracji.

Pojazdy te zostały zakupione do działalności gospodarczej i będą służyły czynnościom opodatkowanym;
• jako towar handlowy,
• przeznaczone na wynajem,
• innym jak np; reklama własna lub zleceniodawców, biletowany udział w imprezach masowych.

Spółka zwraca się z pytaniem czy w przypadku zakupu pojazdów gokart mają zastosowanie przepisy art. 86 ust. 3 o VAT i czy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

Stanowisko podatnika;

Zdaniem wnioskujących gokart nie jest pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 86 ust. 4 umowy o VAT i przysługuje prawo odliczenia 100 % podatku VAT przy zakupie.
Ponadto w ocenie wspólników Spółki pojazdy te nie mieszczą się w definicji "pojazdów samochodowych" określonej w ustawie - Prawo o ruchu drogowym, gdyż ich parametry techniczne powodują, iż nie są dopuszczone do ruchu drogowego, nie podlegają homologacji i rejestracji w związku z czym przepisy prawa o ruchu drogowym tych pojazdów nie dotyczą.

Ocena prawna;

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, o ile nie zachodzą ograniczenia wynikające m.in z ust. 3-7a oraz art. 88 ustawy o VAT.
Zgodnie z normą prawną zawartą w art. 86 ust. 3 ww ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonego w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Przepisy ust. 3 nie dotyczą jednak pojazdów wymienionych w art. 86 ust. 4 ustawy, a mianowicie;
1. pojazdów samochodowych mających jednak rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 proc. długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą- jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest;

a) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
b) oddanie w odpłatne użytkowanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, te samochody ( pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1- 4 j.w stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 86 ust. 5 ustawy).

Z treści złożonego wniosku wynika, że zakupione "gokarty" nie są pojazdami, których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony.

Ograniczenia zawarte w art. 86 ust. 3 ustawy będą mogły mieć jednak do nich zastosowanie w sytuacji gdy stanowią samochody osobowe lub inne pojazdy samochodowe.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć; samochodu osobowego, pojazdu samochodowego czy masy całkowitej.
Jednakże w art. 86 ust. 4 ww ustawy ustawodawca określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Oznacza to, że dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień, co świadczy również o spójności tworzonego prawa.

Zgodnie z art. 2 pkt. 33 ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Jednak w art. 1 tej ustawy zawarto zapis, że reguluje ona zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach zamieszkania.
W rozporządzeniu wykonawczym do ustawy Ministra Infrastruktury z 31.12.2002r. określono warunki techniczne pojazdów oraz zakres ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003r. Nr 32, poz. 262 ze zm.).
W ocenie wnioskodawcy "gokarty" nie mieszczą się w żadnej definicji Prawo o ruchu drogowym, z uwagi na parametry techniczne nie są dopuszczone do ruchu. W takim zaś przypadku ograniczenie zawarte w art. 86 ust. 3 ustawy nie będzie miało zastosowania i Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu w pełnej wysokości (100 %).
Organ podatkowy zgodnie z art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa jest obowiązany do interpretowania prawa podatkowego wynikającego z przepisów ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.
Nie jest uprawniony do interpretacji przepisów prawa drogowego.
Jeśli zatem przedmiotowe "gokarty" nie są pojazdami samochodowymi w rozumieniu przepisów Prawo o ruchu drogowym Spółka ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie.
W przypadku, gdy przedmiotem działalności gospodarczej Spółki będzie odprzedaż gokartów lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i będą przez Spółkę przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy Spółce będzie przysługiwano pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego nie ograniczone treścią art. 86 ust. 3 ustawy o ile nie zajdą inne przesłanki wyłączenia z ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w sentencji niniejszego postanowienia.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
W przypadku zmiany przepisów interpretacja stanie się nieaktualna.
Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu zmiany lub uchylenia.