POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 03 lutego 2006 r., który do tut. organu wpłynął dnia 06 lutego 2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawidłowości wystawienia faktury VAT korygującej w terminie 7 dni od daty otrzymania od przedsiębiorstwa energetyki przemysłowej oświadczenia korygującego dane zawarte w pierwotnie złożonym oświadczeniu jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 06 lutego 2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 13 marca 2006 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku uzupełnione zostały pismem z dnia 20 marca 2006 r. (data wpływu do tut. organu 21 marca 2006 r.) oraz pismem z dnia 28 kwietnia 2006 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastoso­wania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępo­wa­nie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administra­cy­jnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z treści złożonego wniosku wynika, iż głównym przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika jest obrót i dystrybucja energii elektrycznej. Zasady oraz stosowane ceny z odbiorcami zawiera zatwierdzona przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki „Taryfa dla energii elektrycznej obowiązująca na terenie działania Podatnika”. Wskazana taryfa uwzględnia m. in. następujące postanowienia:
1) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 ze zm.) oraz
2) rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2004 r. Nr 105, poz. 1114).
Spółka wyjaśnia, iż taryfa na 2006 rok będzie zawierać postanowienia dotyczące stosowania przez Podatnika dwóch zestawów cen energii elektrycznej, w odniesieniu do rozliczeń z przedsiębiorstwami energetyki przemysłowej. Zastosowanie odpowiedniej ceny uzależnione będzie od tego czy ww. przedsiębiorstwo:
1) będzie odbiorcą końcowym – czyli zużyło energię na własne potrzeby,
2) zakupiło energię w celu dalszej odsprzedaży.
Podatnik zaznacza, iż ustawa Prawo energetyczne nie definiuje pojęcia „przedsiębiorstwo energetyki przemysłowej”. Termin ten został zdefiniowany wyłącznie przez Urząd Regulacji Energetyki w wytycznych do ww. taryfy i ma zostać umieszczony w jej treści.
Spółka podkreśla, iż z uwagi na to, że przedmiotem niniejszego wniosku jest potwierdzenie prawidłowości postępowania Podatnika w przypadku rozliczeń z przedsiębiorstwami energetyki przemysłowej, dlatego też Spółka przedstawiła zasady rozliczeń przyjęte w tym zakresie na rok 2006.
Rozliczenia z tytułu sprzedaży energii elektrycznej dla przedsiębiorstw energetyki przemysłowej będą odbywały się na podstawie złożonego przez ww. przedsiębiorstwo oświadczenia, dotyczącego ilości energii zużytej na potrzeby własne, ilości energii podlegającej dalszej odsprzedaży. Zastosowanie ceny wyższej, bądź niższej przez Podatnika do sprzedaży energii dla takiego przedsiębiorcy uzależnione będzie od charakteru przeznaczenia nabytej energii przez przedsiębiorstwo energetyki przemysłowej. Podstawę rozliczeń, w tym także wystawienie faktury VAT będzie stanowiło oświadczenie przedsiębiorstwa energetyki przemysłowej, podpisane przez osoby upoważnione do reprezentacji, składane co miesiąc sprzedawcy. Oświadczenie zawierać będzie w szczególności dane umożliwiające identyfikację ww. Przedsiębiorstwa oraz ilości energii zużytej na potrzeby własne oraz odsprzedanej odbiorcom z podziałem na ich miejsca dostarczenia. W przypadku nie złożenia przez przedsiębiorstwo energetyki przemysłowej wymaganego oświadczenia, podstawą do rozliczenia łącznej ilości energii wykazanej przez układ pomiarowo-rozliczeniowy będą ceny stosowane jak w przypadku energii używanej na potrzeby własne. Przy czym szczegółowe zasady rozliczeń za energię zakupioną od Podatnika przez przedsiębiorstwo energetyki przemysłowej, w tym terminy i sposób składania oświadczeń oraz korygowania należności wraz ze wzorem oświadczenia będzie określała umowa.
Na podstawie wyżej wymienionych regulacji prawnych oraz zasad wyznaczonych i zatwierdzonych przez Urząd Regulacji Energetyki w taryfie, Spółka przyjmie następujące zasady fakturowania sprzedaży energii dla przedsiębiorstw energetyki przemysłowej:
1) na podstawie otrzymanego oświadczenia od przedsiębiorstwa energetyki przemysłowej w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania zostanie wystawiona faktura VAT z tytułu sprzedaży energii,
2) rozliczenie na fakturze VAT dokonane będzie z podziałem na dwie stawki cenowe, dla energii zużytej na potrzeby własne, dla energii podlegającej dalszej odsprzedaży,
3) w przypadku otrzymania od ww. przedsiębiorstwa ponownego oświadczenia korygującego ilość, bądź zmianę charakteru przeznaczonej energii Podatnik wystaw fakturę VAT korygującą w terminie 7 dni od daty otrzymania drugiego oświadczenia.
Zdaniem Podatnika, regulacje dotyczące wystawiania oraz ujmowania faktur VAT korygujących umiejscowione zostały w treści § 16 i 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798).
Spółka stoi na stanowisku, iż w w przedstawionym stanie faktycznym trudno odnieść się do zapisów § 16 i 17 ww. rozporządzenia, dlatego też prawidłowym będzie wystawienie faktury VAT korygującej w terminie 7 dni od daty otrzymania oświadczenia korygującego dane zawarte w pierwotnym oświadczeniu.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.
Termin wystawienia faktury korygującej nie został przez ustawodawcę wprost uregulowany.
Zgodnie z § 16 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), przepisy § 9 ust. 5-7 i § 11 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących. Również w myśl regulacji § 17 ust. 6 ww. rozporządzenia przepisy § 9 ust. 5-7, § 11 i § 16 ust. 4 i 7 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.
Zatem, wśród przepisów wskazanych w przytoczonym § 16 ust. 6 i § 17 ust. 6 ww. rozporządzenia jako te, które należy stosować odpowiednio do faktur korygujących nie zostały wymienione przepisy dotyczące terminu wystawienia faktury korygującej.
W myśl § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Przy czym, w myśl ust. 3 § 16 ww. rozporządzenia, przepis ust. 1 stosuje się również odpowiednio w przypadku:
1) zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy,
2) zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.
Ponadto stosownie do treści § 17 cyt. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
Analiza przytoczonych powyżej regulacji prawych pozwala stwierdzić, iż Podatnik obowiązany jest do wystawienia faktury korygującej w przypadku zaistnienia okoliczności wskazanych w tych przepisach, przy czym obowiązek udokumentowania tych okoliczności (zdarzeń) stanowiących podstawę korekty spoczywa na Spółce.
Z uwagi na to, że jak wskazano powyżej, ustawodawca nie wskazał konkretnego terminu w jakim faktura korygująca powinna zostać wystawiona, dlatego też zasadnym jest stwierdzenie, iż zdarzenia (okoliczności) stanowiące podstawę korekty powinny zostać udokumentowane przez Podatnika fakturą korygującą wystawioną z datą zaistnienia tego zdarzenia (okoliczności). Spółka powinna wystawić fakturę korygującą w przypadku zaistnienia przesłanki ku temu, przy czym dokument wystawiony przez nabywcę energii elektrycznej tj. przedsiębiorstwo energetyki przemysłowej w postaci oświadczenia, może w takim przypadku stanowić walor dowodowy, potwierdzający zasadność dokonanej korekty na gruncie rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług.
Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy, Spółka wiadomość o konieczności wystawienia faktury korygującej poweźmie z chwilą otrzymania od przedsiębiorstwa energetyki przemysłowej oświadczenia korygującego. Z oświadczenia wynikać będzie bowiem rzeczywiste zużycie energii elektrycznej.
Dlatego też, w świetle powyższego uznać należy, iż Spółka zobligowana będzie do wystawienia faktury korygującej z chwilą otrzymania przedmiotowego oświadczenia.
W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub jej uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.