W dniu 18 stycznia 2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Miliczu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dot. prawa do odliczania podatku naliczonego od rat leasingowych z tytułu używania samochodu osobowego za okres trwania umowy, następnie scedowanej na inny podmiot gospodarczy.

Na dzień złożenia wniosku wobec Podatnika w zakresie objętym zapytaniem nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, kontrola skarbowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w powyższym piśmie wynika, iż Podatnik w dniu 28.01.2005 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód osobowy SKODA OCTAVIA (wartość netto transakcji 54.918,03 zł, okres trwania umowy 36 miesiące). W grudniu 2005 r. nastąpiła cesja umowy leasingu na inny podmiot gospodarczy. W okresie trwania umowy Podatnik dokonywał odliczeń 50 % podatku naliczonego od rat leasingowych oraz czynszu inicjalnego, kontrolując limit odliczenia dla samochodów osobowych wynoszący 5.000 zł.

Zdaniem wnioskodawcy, za okres trwania umowy Podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych w ww. wysokości, a cesja ww. umowy winna być,,podatkowo obojętna” w odniesieniu do dokonanych odliczeń w okresie jej obowiązywania.

Po przeanalizowaniu treści zapytania, przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Miliczu stwierdza, iż stanowisko wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe i wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy).

Natomiast w świetle art. 86 ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 21.08.2005 r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, dotycząca jednego samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 5.000 zł.

Od dnia 22 sierpnia 2005 r. przepis ten uległ zmianie, polegającej na zwiększeniu górnego limitu odliczenia podatku naliczonego w przypadku leasingu samochodów osobowych.

Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 21 kwietnia 2005 r. Dz. U. Nr 90, poz. 756) zawiera zapis w art. 7, zgodnie z którym w przypadku podatników użytkujących samochody i pojazdy samochodowe będące przedmiotem najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy stanowi kwota podatku nliczonego, jaka wynikałaby z przepisów art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, tj. przed dniem 1 czerwca 2005 r.

Prawo to jednakże podlega szeregu ograniczeniom, m. in. wymienionym w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Między innymi, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przycgodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opłaty ustalone w leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1.została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

2.suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z pismem Podatnika do grudnia 2005 r. zostały spełnione powyższe warunki.

Regulacje zawarte w art. 23a-23l cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają natomiast skutków podatkowych wcześniejszego rozwiązania umowy czy też cesji umowy. Odnoszą się tylko do rozporządzania przedmiotem leasingu po upływie okresu podstawowego oraz w czasie trwania umowy.

Jeżeli zatem nastąpi cesja umowy leasingu operacyjnego w czasie krótszym od okresu podstawowego nie skutkuje to obowiązkiem skorygowania kosztów uzyskania przychodów o poniesione do tego czasu wydatki na spłastę rat leasingowych, w konsekwencji nie skutkuje również obowiązkiem skorygowania odliczonego podatku naliczonego z tego tytułu w okresie trwania umowy.

Reasumując, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym przysługuje Podatnikowi prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu osobowego w wysokości określonej w art. 86 ust. 7 (w brzmieniu obowiązującym do dnia 21.08.2005 r.) w okresie obowiązywania umowy, pod warunkiem wykorzystywania przedmiotowego pojazdu do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.