P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bochni działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku złożonego w dniu 17 lutego 2006 r., uzupełnionego pismem, które wpłynęło w dniu 17 maja 2006 r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Przedmiotem złożonego wniosku jest zapytanie, czy można dokonać ustalenia wartości początkowej środka trwałego jako podstawy naliczania amortyzacji, w oparciu o wycenę biegłego.
Przedstawiony został następujący stan faktyczny : w miesiącu lutym 2006r. zamierzał Pan wprowadzić na cele prowadzonej działalności gospodarczej (wynajem lokali użytkowych) budynek, jak również inwestycję niezakończoną, która w przyszłości będzie przeznaczona pod wynajem. Z uwagi na prowadzenie budów systemem gospodarczym, nie posiada Pan wszystkich dokumentów potwierdzających nakład poniesionych kosztów, co uniemożliwia ustalenie wartości początkowej w/w nieruchomości w oparciu o koszt wytworzenia.
Z pisma uzupełniającego stan faktyczny, a przede wszystkim załączonej kserokopii dokumentu /decyzji Starosty Bocheńskiego/ należy wnioskować, że Pana zapytanie dotyczy budynku, który był wybudowany przed 2005 r. jako budynek gospodarczy, a następnie, za zgodą właściwego organu z dnia 31 marca 2005 r., zmienił Pan sposób użytkowania tego obiektu na budynek usługowo-mieszkalny oraz rozpoczął jego rozbudowę, nadbudowę i przebudowę.

Stanowisko Pana w poruszanej sprawie jest takie, że mając na uwadze zapis art. 22g ust. 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową budynku i inwestycji niezakończonej przyjmuje Pan wartość ustaloną przez biegłego rzeczoznawcę w oparciu o wycenę dokonaną z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia 2005r., wartość wyceny będzie podstawą do naliczania amortyzacji.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych regulują przepisy art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz.176 ze zm. ).
Za wartość początkową wytworzonego we własnym zakresie środka trwałego, na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy, przyjmuje się koszt wytworzenia. Jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, wówczas wartość początkową środka trwałego ustala się w wysokości określonej przez biegłego, powołanego przez podatnika (....) - (art. 22g ust. 9 ustawy).
Jednakże niemożność ustalenia kosztu wytworzenia środka trwałego spowodowana być musi sytuacją szczególną, wyjątkową, np. gdy podatnik dla celów prywatnych wytworzył dany składnik majątku, a następnie pragnie wykorzystywać go dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, ujmując w ewidencji (wykazie) środków trwałych.

Zatem zasadę tą mógł Pan zastosować wprowadzając do działalności gospodarczej budynek, który uprzednio wybudowany został dla celów prywatnych, jako budynek gospodarczy, a następnie sposób jego użytkowania został zmieniony na budynek usługowo-mieszkalny i przeznaczony został do działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie budynek (już nie gospodarczy lecz usługowo-mieszkalny) będzie rozbudowywany, nadbudowywany i przebudowywany. Wystąpią więc okoliczności, o których mowa w art. 22g ust. 17 ustawy i konieczność zastosowania postanowień zawartych w tym przepisie, które mówią : „ jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jak wynika z przytoczonego przepisu wartość początkową środka trwałego powiększa się :
1/ jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu, a więc po zakończeniu procesu ulepszania /przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji/ nie w toku realizacji inwestycji;
2/ o sumę wydatków na ulepszenie, co wiąże się z udowodnieniem ich poniesienia, zgodnie bowiem z ogólną definicją kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy – są nimi koszty poniesione, a w tym celu podatnik powinien odpowiednio dokumentować i ewidencjonować ponoszenie wydatków.

Nie można uznać Pana argumentu, iż prowadzenie budów systemem gospodarczym uniemożliwia ustalenie wartości początkowej (bądź jej podwyższenie w sytuacji ulepszenia) w oparciu o faktycznie poniesione wydatki, ze względu na brak wszystkich dokumentów potwierdzających dokonane nakłady. Pojęcie „budowanie systemem gospodarczym” nie jest określone ani w prawie budowlanym, ani podatkowym. Jednakże ze względu na brak definicji nie można przyjąć dla celów podatkowych, że oznacza ono odstąpienie od dokumentowania ponoszonych wydatków ze względu na zaniedbania podatnika bądź, że polega na ponoszeniu wydatków niemożliwych do udowodnienia za pomocą innych, dopuszczonych przez prawo, środków dowodowych.

Z opisanych wyżej powodów tut. Organ nie podziela Pana stanowiska w sprawie.