P O S T A N O W I E N I E

W odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 06 listopada 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 09 listopada 2006 r.), dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka otrzymuje faktury za nabycie towarów z różnych firm z innych krajów członkowskich UE, w których poza terminem zapłaty figuruje informacja o możliwości skorzystania ze skonta jeżeli zobowiązanie zostanie zapłacone we wcześniejszym terminie (w wyznaczonej przez firmę zagraniczną dacie). Przy wydłużonych terminach płatności (30 lub więcej dni) Spółka na zakupione towary (przy WNT) wystawia fakturę VAT wewnętrzną, w której wykazuje całość kwoty wynikającej z faktury otrzymanej od kontrahenta zagranicznego. Przeliczenia kwoty Spółka dokonuje według kursu średniego NBP z dnia wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego i w tym samym miesiącu wykazuje ją w rejestrach VAT i w deklaracji VAT. Jeżeli Spółka korzysta z prawa potrącenia skonta, to w momencie zapłaty (na ogól jest to następny miesiąc) wystawia fakturę korygującą, zmniejszającą nabycie o wartość skonta oraz podatek naliczony i należny. Kwotę wykazaną na fakturze korygującej Spółka przelicza wg kursu NBP z dnia wystawienia faktury pierwotnej.

Zagadnienie, o rozstrzygnięcie którego zwraca się Spółka, dotyczy prawidłowości praktyki rozliczeń przyjętej przez Spółkę.

Spółka stoi na stanowisku, że postępuje prawidłowo pomniejszając obrót o potrącone skonto w dacie zapłaty, ponieważ dopiero w tym momencie ma pewność, że obrót uległ zmniejszeniu.

Odnosząc się do opisanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uzasadnia swoje stanowisko jak niżej.

Przepis art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług brzmi: „Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku”. Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 4 ww. ustawy obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania normuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r., Nr 95, poz. 798). Zgodnie z przepisem § 16 w/w rozporządzenia w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Zauważyć jednakże należy, iż kontrahentów zagranicznych w/w przepis nie obowiązuje, zatem nie mają oni obowiązku wystawienia w przedmiotowej sytuacji faktur korygujących. Jednocześnie Spółka nie ma możliwości wystawienia noty korygującej, o której mowa w przepisie § 18 w/w rozporządzenia.

Spółka ma obowiązek, na podstawie przepisu art. 106 ust. 7 w/w ustawy, wystawić w przedmiotowej sytuacji (przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów) fakturę wewnętrzną. Zgodnie z przepisem § 25 w/w rozporządzenia przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, co oznacza, iż można wystawić fakturę korygującą do faktury wewnętrznej.

W sytuacji, gdy Spółka dokona płatności w terminie umożliwiającym jej skorzystanie ze skonta, kwoty wykazane na wystawionej uprzednio fakturze wewnętrznej przestaną odpowiadać rzeczywistości, zaś zgodnie z przepisem art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. b) nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością. Spółka powinna zatem wystawić fakturę korygującą do faktury wewnętrznej, ujmując na niej zmiany, wynikające z faktu skorzystania przez Spółkę ze skonta; zauważyć przy tym należy, iż faktura pierwotna, wystawiona przez kontrahenta zagranicznego, zawiera zapis mówiący o możliwości skorzystania ze skonta.

Sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych, normuje przepis § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), który brzmi:

„1. Kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

1. W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.
2. W przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.”

Stosownie do przepisów art. 20 ust. 1 i 2 w/w ustawy obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Natomiast w przypadku, gdy przed upływem tego terminu podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Przepis art. 20 ust. 3 w/w ustawy brzmi: „Jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny”. Spółka ma obowiązek dokonywać przeliczania kwot wykazanych na fakturach dokumentujących WNT zgodnie z w/w przepisami.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak powyżej.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, 14b oraz 14c ustawy Ordynacja podatkowa.

Na postanowienie – na podstawie art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą.