Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) s t w i e r d z a m, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2006 r., który wpłynął w dniu 22 grudnia 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Następnie pismem z dnia 9 stycznia 2007 r. (wpływ dnia 10 stycznia 2007 r.) Wnioskodawca uzupełnił braki formalne we wniosku.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

• Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę:

We wniosku złożonym na podstawie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny: „Wnioskodawca otrzymał od swojego kontrahenta, wydany przez centralny Związkowy Urząd ds. Podatkowych, dokument potwierdzający jego siedzibę jako podatnika. Dokument ten został wyemitowany w trybie automatycznym i jest ważny bez podania nazwiska i podpisu.”

• Pytanie Wnioskodawcy:

Spółka zwróciła się z zapytaniem dotyczącym uzyskanego od zagranicznego kontrahenta dokumentu wyemitowanego w trybie automatycznym.

• Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, iż „otrzymany dokument jak również inne dokumenty otrzymane w trybie elektronicznym spełniają wymagania określone w art. 26 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

Ocena prawna stanowiska pytającego.

W związku z opisanym powyżej stanem faktycznym, wskazać należy, iż na mocy art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Ponadto art. 4 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 1999 r. Nr 90, poz. 999 ze zm.) stanowią, że język polski jest językiem urzędowym konstytucyjnych organów państwa, organów jednostek samorządu terytorialnego i podległych im instytucji w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne, terenowych organów administracji publicznej, instytucji powołanych do realizacji określonych zadań publicznych, organów, instytucji i urzędów podległych organom wymienionym w pkt 1 i pkt 3, powołanych w celu realizacji zadań tych organów, a także organów państwowych osób prawnych w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne, organów samorządu innego niż samorząd terytorialny oraz organów organizacji społecznych, zawodowych, spółdzielczych i innych podmiotów wykonujących zadania publiczne, a podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium RP dokonują wszelkich czynności urzędowych w tym języku.

Również zgodnie z art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski.

Ponadto na mocy art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2702 ze zm.) tłumacz przysięgły jest uprawniony do sporządzania i poświadczania tłumaczeń z języka obcego na język polski, z języka polskiego na język obcy, a także do sprawdzania i poświadczania tłumaczeń w tym zakresie, sporządzonych przez inne osoby.

Zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, a na mocy art. 194 § 1 tej samej ustawy dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Certyfikat rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winien zatem spełniać następujące warunki:

• z treści takiego dokumentu musi jednoznacznie wynikać, iż wymieniona w nim osoba ma siedzibę dla celów podatkowych na terytorium danego kraju, oraz
• zaświadczenie takie musi zostać wystawione przez właściwy organ administracji podatkowej.

Płatnik, na którym spoczywa obowiązek potrącenia podatku od dochodu osiąganego przez nierezydenta w prawidłowej wysokości, powinien żądać od podatnika dokumentu oryginalnego gdyż w świetle wyżej przywołanego art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do celów podatkowych za dowód uznać można wyłącznie oryginalny dokument. W przypadku przedłożenia przez podatnika kopii lub kserokopii dokumentu konieczne jest zatem okazanie oryginału w celu potwierdzenia jej zgodności z oryginalnym dokumentem.

Ponadto obcojęzyczne dokumenty, bez ich urzędowego przetłumaczenia na język polski, w świetle wspomnianego art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie mogą zostać uznane za dowód w sprawie, ponieważ wobec przytoczonych powyżej przepisów ustawy o języku polskim oraz Konstytucji RP posługiwanie się nimi w postępowaniu prowadzonym przez organ administracji publicznej jest sprzeczne z prawem. Do sporządzania i poświadczania tłumaczeń z języka obcego na język polski oraz do sprawdzania i poświadczania tłumaczeń w tym zakresie, sporządzonych przez inne osoby uprawniony jest tłumacz przysięgły.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego dokument będący w posiadaniu Wnioskodawcy, nie zawierający nazwiska i podpisu osoby uprawnionej do poświadczenia zawartych w nim faktów, otrzymany w trybie elektronicznym - nie jest wystarczającym dla udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, gdyż taka forma dokumentu nie pozwala na stwierdzenie, iż został on wydany przez właściwy organ administracji podatkowej.

Ze stanowiskiem Spółki, iż „otrzymany dokument jak również inne dokumenty otrzymane w trybie elektronicznym spełniają wymagania określone w art. 26 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych” zgodzić się można pod warunkiem, iż dokument taki podpisany będzie podpisem elektronicznym, o którym mowa w ustawie z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2001 r. Nr 130, poz. 1450 ze zm.), tylko bowiem w takim przypadku, zgodnie z art. 5 ust. 2 tejże ustawy, dane w postaci elektronicznej są równoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez Spółkę - jest nieprawidłowe.

Ponadto nadmienia się, iż w trakcie rozpatrywania wniosku o udzielenie interpretacji na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) nie podlegają badaniu dokumenty źródłowe przedłożone przez Wnioskodawcę, a jedynie opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku, zgodnie z przepisem art. 14a § 2 wyżej cytowanej ustawy.

Postanowienie niniejsze - na podstawie art. 143 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.