Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 08.08.2006r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgierzu z dnia 08.08.2006 r. Nr I-1/415/28/06 – zmienia w/w postanowienie.

Pismem z dnia 09.05.2006r. (data doręczenia do urzędu skarbowego 18.05.2006r.), zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgierzu z wnioskiem dotyczącym udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż jest Pan współwłaścicielem spółki cywilnej, która poniosła koszty na zorganizowanie imprezy otwarcia centrum handlowego. Uważa Pan, że jeżeli impreza była skierowana do szerokiego kręgu odbiorców, to koszty poniesione z tego tytułu nie podlegają ograniczeniu wynikającym z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ze złożonego wniosku nie wynikało jednak, że informacja o mającej się odbyć imprezie została skierowana do szerokiego kręgu przypadkowych odbiorców.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgierzu w postanowieniu z dnia 08.08.2006 r. Nr I-1/415/28/06 nie podzielił wyrażonego przez Pana poglądu. Stwierdził bowiem, iż była to impreza skierowana do potencjalnych odbiorców, co uzasadnia przyjęcie stanowiska że nie miała charakteru reklamy publicznej. Dlatego też zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgierzu wydatki poniesione na zorganizowanie pikniku stanowią koszty, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy i podlegają limitom określonym w tym przepisie.

Na powyższe postanowienie w dniu 21.08.2006r. złożył Pan zażalenie (data nadania w urzędzie pocztowym 18.08.2006r.), w którym to wnosi Pan o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, po przeanalizowaniu przedłożonych dokumentów oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego, zmienia stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgierzu zawarte w zaskarżonym powyżej postanowieniu.
Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26.07.1991r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.
Z treści powołanego wyżej przepisu wynika, że podstawowe znaczenie z punktu widzenia zaliczenia wydatków na reklamę do kosztów uzyskania przychodu ma sposób prowadzenia reklamy, ponieważ tylko wydatki na reklamę prowadzoną w sposób publiczny mogą być uwzględnione w tych kosztach bez ograniczeń. Jednakże ustawy podatkowe nie zawierają definicji terminów reklama, reklama publiczna i niepubliczna. Reklama to rozpowszechnianie informacji o konkretnych towarach i usługach, o ich zaletach, wartościach. W encyklopedii PWN pojęcie reklamy określa się jako zespół środków stosowanych przez jednostkę gospodarczą reprezentującą podaż określonych towarów lub usług, by za ich pomocą wywołać u potencjalnych nabywców zainteresowanie i wzbudzić w nich chęć zakupienia tych towarów bądź usług . Powyższe funkcje reklamy są spełniane za pomocą środków wizualnych (wydawnictwa, ogłoszenia prasowe, plakaty, film, telewizja, neony, a także opakowania, wystawy, itp.) oraz środków audioakustycznych (radia uliczne, gigantofony, informacja telefoniczna, itp.). Reklama jest prowadzona w sposób publiczny gdy może być dostępna dla nieokreślonej liczby osób, czyli jej odbiorcami może być potencjalnie nieograniczony, anonimowy krąg odbiorców. O publicznym charakterze reklamy decyduje sposób jej prowadzenia, spełniający powyższe kryteria.
Zatem do kosztów uzyskania przychodów zalicza się w pełnej wysokości wydatki poniesione na reklamę prowadzoną wyłącznie :

• w środkach masowego przekazu (w radio, prasie, telewizji);
• publicznie w innych sposób, tzn. za pomocą plakatów, folderów, neonów, ulotek i innych materiałów reklamowych, skierowanych do ogółu, a nie do konkretnej osoby, jak ma to miejsce w przypadku rozsyłania próbek towaru do domu.

Jeżeli zatem gazetki reklamowe rozprowadzane były przez Spółkę w miejscach publicznych i skierowane były do szerokiego, anonimowego kręgu odbiorców to reklama prowadzona z zastosowaniem takich środków spełnia kryteria reklamy publicznej. W związku z tym poniesione na nią wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu w pełnej wysokości.
W przypadku natomiast gdyby reklama skierowana była do określonych imiennie adresatów to wydatki na:

1. organizację imprezy przez wyspecjalizowaną firmę,
2. organizację imprezy dla dzieci przez inną firmę,
3. obsługę techniczną imprezy,
4. za recital zespołu,
5. druk gazetki reklamowej,
6. wynajem lokalu,
7. zakup usług cateringowych, konsumpcyjnych,
8. zakup napojów, piwa, alkoholu, mięsa,

podlegałyby ograniczeniu do wysokości 0,25% przychodu przedsiębiorstwa.
Ponadto z uwagi na fakt, że koszty reprezentacji i reklamy zawsze są objęte limitem, należy zwrócić szczególną uwagę na ich udokumentowanie.
Obok pojęcia reklamy i reprezentacji w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 1 pkt 68a występuje pojęcie promocji, o której można mówić jako o środkach (instrumentach), których celem jest umacnianie pozycji przedsiębiorstwa oraz aktywizacja sprzedaży. Wydatki te podlegają ocenie w kontekście ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 w/w ustawy.
Dyrektor Izby Skarbowej zauważa również, że interpretacja co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej). Podkreślić w tym miejscu należy, że składając wniosek podatnik jest obowiązany do przedstawienia wyczerpującego stanu faktycznego jak również własnego stanowiska w sprawie (art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej). W świetle powyższego, brak jest podstaw prawnych do przeprowadzenia stosownego postępowania wyjaśniającego co do charakteru poczynionych wydatków i zakwalifikowania ich do określonego rodzaju kosztów uzyskania przychodów przez ograny podatkowe. Jest to możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.
Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zauważa, iż stawiając zarzut naruszenia zasad ogólnych postępowania podatkowego, nie sprecyzował Pan powyższego zarzutu. Podkreślić także należy, iż odmienna od stanowiska Strony interpretacja organu podatkowego, podjęta w przedmiotowej kwestii nie jest przesłanką do stwierdzenia naruszenia zasad wynikających z ustawy Ordynacja podatkowa.
Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, iż do kosztów uzyskania przychodów może Pan zaliczyć wydatki w pełnej wysokości jeżeli reklama w postaci zorganizowania imprezy skierowana była do anonimowych odbiorców, jeżeli natomiast nie miała cechy reklamy publicznej to zgodnie z w/w przepisami prawa polega ograniczeniu do wysokości 0,25 % przychodu.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza jak w sentencji.