POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 25 kwietnia 2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowymod osób prawnychstwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Zapytanie Podatnika dotyczy rozstrzygnięcia czy w przypadku spłaty kredytu denominowanego do waluty obcej dochodzi do realizacji różnic kursowych mających wpływ na przychody lub koszty podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych.
Według opisu stanu faktycznego Spółka zawarła z Bankiem ... umowę kredytu inwestycyjnego w USD w wysokości kwoty wyrażonej w PLN, według kursu kupna USDz dnia uruchomienia kredytu. Kwota kredytu przeliczona z waluty USD na złote polskiew ww. sposób została wypłacona Kredytobiorcy w złotych polskich. Również spłata rat kredytu dokonywana była w złotych polskich, a tylko po przeliczeniu kwot należności wyrażonych w USD na złote polskie według negocjowanego kursu sprzedaży dewiz Banku .... z dnia zapłaty.
Jak poinformowała Spółka, wysokość raty przypadającej do spłaty stanowiła iloczyn kwoty wynikającej z harmonogramu spłat (sporządzonego w walucie obcej) oraz kursu waluty obcejw stosunku do złotego.

Na tle takiego stanu faktycznego Spółka formułuje stanowisko, że w przypadku spłaty kredytu denominowanego do waluty obcej nie dochodzi do realizacji różnic kursowych dla celów podatkowych. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku rozpoznania kosztów lub przychodów podatkowych z tego tytuł.

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego potwierdza stanowisko Podatnika.
Stosownie do art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowymod osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 ze zm.), zwanej dalej ustawą PDOP przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank,z którego usług korzystał podatnik.
Zgodnie z art. 15 ust. 1a ustawy PDOP koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.
Z zacytowanych przepisów wyraźnie wynika, że warunkiem koniecznym dla ustalania podatkowych różnic kursowych jest posiadanie i następnie obrót środkami lub wartościami pieniężnymi w walucie obcej. Tymczasem – jak wynika z opisu stanu faktycznego – Spółka dostała, posiadała i wypłacała złote polskie. Waluta USD była jedynie sposobem wyrażenia wartości zobowiązania, przelicznikiem, według którego dokonywano jego wyceny. Samo zobowiązanie wrażone było w złotych – na rachunek Spółki wpłynęła pożyczka w złotych polskich – i spłacane było w złotych. Nie ma zatem podstaw prawnych dla stosowania w okolicznościach stanu faktycznego dyspozycji art. 12 ust. 2a i 15 ust. 1a ustawy PDOP.
Jak słusznie podnosi Wnioskodawca, nie jest także możliwe ustalanie różnic kursowychna podstawie art. 12 ust. 3 i 15 ust. 1 ustawy PDOP, czyli korygowanie przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, o różnice kursowe powstające z uwagi na zmianę kursów walut: po stronie przychodów między dniem uzyskania i faktycznego otrzymania przychodu i po stronie kosztów między dniem zarachowania i zapłaty. Przede wszystkim bowiem musiałyby zaistnieć łącznie następujące warunki:
– musiał istnieć przychód podatkowy, odpowiednio koszt uzyskania przychodu,
– ten przychód i koszt uzyskania przychodu musiały być wyrażone w walucie obcej,
– i nadto kurs waluty, w której wyrażone są przychody i koszty uzyskania przychodów musiał ulec zmianie w dwu momentach, a więc: między dniem uzyskania i dniem otrzymania przychoduoraz miedzy dniem zarachowania kosztu i dniem zapłaty.
W stanie faktycznym sprawy ww. wymogi nie zostały spełnione. Tytułem wpływu pieniędzy na rachunek Spółki była pożyczka, a ta – jak wynika z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy PDOP –nie stanowi dla pożyczkobiorcy przychodu podatkowego. To samo odnosi się do wartości zwróconej pożyczki, której pożyczkobiorca nie ma prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zatem już choćby z tego powodu, że nie wystąpiły u Spółki przychody i koszty uzyskania przychodów, nie mogła ona korygować ich wartości o różnice kursowe ustalanena podstawie art. 12 ust. 3 i 15 ust. 1 ustawy PDOP.
W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tutejszego Urzędu orzeka jak w sentencji postanowienia.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
W dniu złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie zapytania.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego – w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.