Na podstawie art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm. ) w odpowiedzi na wniosek z dnia 23 października 2006 roku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu działalności gospodarczej kosztów diet zagranicznych, nie podzielam stanowiska Pana w przedmiotowej sprawie.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art.14 a § 1 cytowanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W dniu 23 października 2006 roku złożył Pan wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczący możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej kosztów diet zagranicznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że działalność gospodarczą prowadzi Pan w Polsce a usługi kierowania pojazdem świadczy dla kontrahenta z Danii.

Uważa Pan, że z tytułu świadczenia przedmiotowych usług ma Pan prawo do zaliczenia w ciężar kosztów działalności gospodarczej zagranicznych diet.

Ustosunkowując się do przedstawionego stanu faktycznego zauważam, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm. ) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 52 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Przepisami tymi są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej:
-z 19.12.2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju ( Dz. U. Nr 236 poz. 1990 z późn. zm. ),
- z 19.12.2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju ( Dz. U. Nr. 236 poz 1991 z późn. zm. ).

Zatem zaliczenie przez podatnika w koszty poniesionych wydatków zgodnie z powołanymi wyżej przepisami może nastąpić jedynie w sytuacji, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:
1.wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
2.podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej odbywa podróż służbową.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i powołane wyżej rozporządzenia nie zawierają definicji podróży służbowej. Określenie tego pojęcia zawarte jest w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy ( Dz. U. z 1998 roku z późn. zm. ) zgodnie, z którym podróż służbowa jest to wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.

W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług kierowania pojazdem brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, że zadania wykonywane przez te osoby poza miejscowością będącą siedzibą firmy wiążą się z odbyciem podróży służbowej. Wyjazdy te stanowią istotę i przedmiot działalności gospodarczej podatnika, są realizacją usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności i jako takie nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową. Istotą bowiem podróży służbowej jest wykonywanie zadania w miejscu innym niż stałe miejsce pracy.

Prowadzona przez Pana działalność gospodarcza w zakresie usług transportowych związana jest z przemieszczaniem się poza granicami kraju zatem nie można przyjąć, że posiada Pan stałe miejsce wykonywania działalności. W konsekwencji wykonywane przez Pana wyjazdy w ramach świadczonych usług nie mogą być uznane jako podróże służbowe.

Reasumując w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest podstaw do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej wartości diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych.

Biorąc powyższe pod uwagę postanawiam jak w sentencji.

Ponadto informuję, iż w myśl art 14a § 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja dotyczy przedstawionego przez Pana stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja zgodnie z art 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organ podatkowy i organ kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Od niniejszego postanowienia przysługuje Panu prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za moim pośrednictwem w terminie 7 dni od dnia doręczenia ( art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej )