POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Targu działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Państwa wniosku z dnia 6 września 2006 r. (data wpływu: 11.09.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2006 r. wpłynął wniosek, w którym zwrócili się Państwo z zapytaniem czy jeżeli z sumy uzyskanej z licytacji przedmiotowej nieruchomości Urząd Skarbowy lub ZUS nie uzyska zaspokojenia swych wierzytelności albo jeżeli nie zostaną one zaspokojone w całości to czy nabywca, który nabędzie tą nieruchomości w drodze licytacji w trakcie postępowania sądowego będzie ponosił odpowiedzialność za te niezaspokojone wierzytelności budżetowe?

Stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę przedstawia się następująco:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zamierzają Państwo przystąpić do licytacji nieruchomości dłużnika Zakładów Kamienia Naturalnego „XXX" Sp. z o.o. z siedzibą w ................... prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w ................ do sprawy sygn. akt ............. Wśród wierzycieli uczestniczących w egzekucji są Urząd Skarbowy w ......................... i ZUS. Urząd Skarbowy w ...................... ma wpisane hipoteki przymusowe na zabezpieczenie swoich wierzytelności.
Według Państwa stanowiska, jeżeli Państwo wylicytują te nieruchomości na licytacji komorniczej, to nie będą ponosić odpowiedzialności za niezaspokojone wierzytelności, które nie zostaną zaspokojone w ramach podziału kwoty uzyskanej z licytacji. Licytacja komornicza skutkuje tym, że wszystkie obciążenia wygasają i nie przechodzą żadne obciążenia na podmiot, który wylicytował nieruchomość (z pewnymi wyjątkami jak np. prawa rzeczowe zgłoszone w odpowiednim terminie), zgodnie z przepisem art. 1000 k.p.c. I w związku z powyższym do nabywcy nieruchomości na licytacji komorniczej w postępowaniu sądowym nie stosuje się przepisu art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa o odpowiedzialności nabywcy składników majątkowych dłużnika.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy:

W oparciu o art. 112 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity:. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) nabywca:
1. przedsiębiorstwa,
2. zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
3. składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowiących aktywa trwałe w rozumieniu przepisów o rachunkowości z wyłączeniem należności długoterminowych, udzielonych pożyczek i długoterminowych rozliczeń międzyokresowych, jeżeli ich wartość jednostkowa w dniu zbycia wynosi co najmniej 15.700,00 zł (kwota obowiązująca od 01.01.2006 r. zgodnie z pkt 2 obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2005 r. - M.P. z 2005 r. Nr 49, poz. 671) - odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzona działalnością gospodarczą.

W § 3 powołanego przepisu ustawodawca ograniczył zakres odpowiedzialności nabywcy do wartości nabytego przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub składników majątku.
Podmiot podlegający odpowiedzialności został przez ustawodawcę określony ogólnie jako nabywca. Żaden przepis powołanej ustawy nie określa, jak należy rozumieć to określenie. Należy więc metodą wykładni systemowej zewnętrznej odnieść się do przepisów szczególnych regulujących prawa i obowiązki podmiotów uczestniczących w postępowaniach, w wyniku których dochodzi do nabycia przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub składników majątku związanego z prowadzoną działalnością.
Takim postępowaniem jest m. in. postępowanie egzekucyjne z nieruchomości prowadzone przez komornika sądowego, którego zasady zostały określone w dziale VI „Egzekucja z nieruchomości" ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.).
Zgodnie z art. 999 § 1 powołanej ustawy prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Natomiast z art. 1000 § 1-3 ustawy wynika, iż z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności wygasają wszelkie prawa i skutki ujawnienia praw i roszczeń osobistych ciążące na nieruchomości. Na miejsce tych praw powstaje prawo do zaspokojenia z ceny nabycia z pierwszeństwem przewidzianym w przepisach o podziale ceny uzyskanej z egzekucji. Pozostają w mocy bez potrącenia ich wartości z ceny nabycia:
1. prawa ciążące na nieruchomości z mocy ustawy,
2. służebność drogi koniecznej oraz służebność ustanowiona w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budowli lub innego urządzenia.

Pozostają również w mocy ujawnione przez wpis w księdze wieczystej lub złożenie dokumentu do zbioru albo nie ujawnione w ten sposób, lecz zgłoszone najpóźniej na trzy dni przed terminem licytacji, użytkowanie, służebności lub prawa dożywotnika, jeżeli przysługuje im pierwszeństwo przed wszelkimi hipotekami lub jeżeli nieruchomość nie jest hipotekami obciążona albo jeżeli wartość użytkowania, służebności i praw dożywotnika znajduje pełne pokrycie w cenie nabycia. Jednakże w wypadku ostatnim wartość tych praw będzie zaliczona na cenę nabycia.

Powyższe wskazuje, iż nabycie w trybie postępowania egzekucyjnego następuje na podstawie postanowienia sądu o przysądzeniu własności, czyli ma charakter konstytutywny.
Oznacza to, że nabycie własności nieruchomości (składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą) w postępowaniu egzekucyjnym ma charakter pierwotny - kupujący na licytacji czy przejmujący na własność w trybie art. 984 kodeksu postępowania cywilnego nabywa wyżej wymieniony składnik w stanie wolnym od obciążeń, z wyjątkiem obciążeń wyliczonych w § 2 i § 3 art. 1000 ustawy kodeks postępowania cywilnego.

Wykładnia art. 112 Ordynacji podatkowej prowadzi do wniosku, że nabywcą majątku w rozumieniu tego przepisu będzie każdy podmiot, który na skutek umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nabył własność rzeczy lub innych praw majątkowych podatnika. Bez znaczenia jest przy tym fakt, czy przeniesienie prawa własności następuje odpłatnie (np. w drodze umowy sprzedaży), czy też nieodpłatnie (na skutek darowizny). Takie stanowisko wyrażane jest również w doktrynie prawa podatkowego. Zgodnie z nią art. 112 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa stosuje się tylko do pochodnego (wtórnego) nabycia majątku podatnika. Oznacza to, że mające charakter pierwotny nabycie nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, nie skutkuje odpowiedzialnością nabywcy w trybie art. 112 Ordynacji podatkowej.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.