W dniu 5.12.2006r. wpłynął do organu podatkowego wniosek Podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który uzupełniono w dniu 15.02.2007r.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży samochodów nowych i używanych, świadczenia usług naprawy pojazdów oraz wynajmu samochodów – zarówno długo - jak i krótkoterminowego.

W listopadzie Spółka podpisała umowy najmu samochodów osobowych, zawarte na okres 5 miesięcy. Pojazdy te Spółka następnie wykorzystuje do dalszego podnajmu własnym klientom. Umowy, dla których Wnioskująca jest najemcą pojazdu, przewidują stałą miesięczna opłatę, płaconą przez Nią na podstawie faktur, którymi obciąża Ją właściciel pojazdu. Umowy te przewidują również, iż Wnioskodawca będzie ponosił w czasie trwania umowy koszty napraw szkód komunikacyjnych o wartości nie przekraczającej 50% minimalnego wynagrodzenia. Zaś w wyniku umów, dla których Wnioskodawca jest wynajmującym, uzyskuje On każdorazowo przychód z tytułu usługi wynajmu. Spółka wskazuje, iż wykorzystuje rzeczone samochody tylko i wyłącznie do celów wynajmu i nie użytkuje ich w inny sposób.

W związku z powyższym oraz mając na uwadze fakt bezpośredniego powiązania wydatków wynikających z umów wynajmu tych pojazdów, dla których Wnioskodawca występuje jako najemca, z wystąpieniem przychodu z tytułu świadczonej przez Niego usługi, Spółka zaliczać będzie do kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki związane z wynajęciem tych pojazdów, nie stosując w tym przypadku ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca wnosi o zajęcie stanowiska w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków z tytułu używania samochodów osobowych do dalszego wynajęcia, nie będących składnikiem majątku Spółki.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w stanie prawnym obowiązującym w 2006r., stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Na mocy art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) – przytoczony powyżej art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej otrzymał od 2007r. następujące brzmienie: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Przytoczone powyżej regulacje wskazują, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też na zachowanie źródła pozyskiwania przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą więc być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych.

Tutejszy organ podatkowy wskazuje, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 5 ustawy, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd – dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Wykładnia przytoczonego powyżej przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy prowadzi do wniosku, iż przedmiotowy przepis dotyczy sytuacji, gdy samochody osobowe, niestanowiące składników majątkowych Podatnika, są przez Niego faktycznie użytkowane dla potrzeb własnej działalności gospodarczej, na co wskazuje przesłanka „faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika”.

Wynajmowane przez Wnioskodawcę samochody osobowe nie są używane bezpośrednio przez Podatnika dla Jego celów, ale – jak On podkreśla – wykorzystywane są przez Jego klientów. Wnioskodawca dokonuje bowiem dalszego wynajmu przedmiotowych samochodów osobowych, celem osiągnięcia z tego tytułu przychodu.

Jednocześnie w przedstawionym stanie faktycznym, brak jest możliwości prowadzenia przez Podatnika ewidencji przebiegu pojazdu, w sposób zgodny z przepisem art. 16 ust. 5 ustawy, z uwagi na fakt, iż samochody osobowe użytkowane są faktycznie przez klientów Wnioskodawcy.

Zdaniem organu podatkowego, pomiędzy kosztami z najmu samochodów osobowych, a uzyskiwanymi przychodami z tytułu podnajmu tych samochodów istnieje bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, a wykorzystywane samochody służą bezpośrednio do generowania przychodu dla Podatnika.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy, zdaniem organu podatkowego, nie obejmuje zatem swoją dyspozycją sytuacji, gdy wynajmowanie samochodów osobowych stanowi przedmiot działalności gospodarczej podmiotu. W takim przypadku uznać bowiem należy, iż stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, kosztem uzyskania przychodu Podatnika wypożyczającego samochody osobowe, są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez Podatnika dotyczące niestosowania w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy, w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, jest prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.