P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 23.11.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 23.11.2006r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy różnice kursowe od środków własnych powstałe pomiędzy dniem wpłaty na rachunek zastrzeżony oraz rachunek bankowy Spółki kwot w EUR a dniem zapłaty ceny za nieruchomość w tej samej walucie, bądź też sprzedaży walut w celu zapłaty za nieruchomość w PLN winny korygować wartość początkową nabytej nieruchomości, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę zakupu prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynku centrum handlowego. Cenę zakupu nieruchomości określono jako sumę dwóch rat, z czego pierwsza z nich ustalona została w Euro, zgodnie z uzyskanym dla celów transakcji pozwoleniem dewizowym, natomiast druga w PLN. Stosownie do postanowień umowy Spółka nabywała własność nieruchomości w momencie zapłaty pierwszej raty. W celu pozyskania środków finansowych na w/w zakup, Spółka zaciągnęła od udziałowca oraz od X Plc(dalej zwanymi pożyczkodawcami) pożyczki w walucie EUR. Zgodnie z ustaleniami między stronami rozliczenia dotyczące transakcji zakupu nieruchomości miały nastąpić z wykorzystaniem rachunku zastrzeżonego prowadzonego w walucie Euro, który na rzecz Spółki otwarto w Banku A.. S. A. w Warszawie (dalej Bank I). Zastosowana formuła płatności, tj. poprzez wykorzystanie rachunku zastrzeżonego miała na celu zabezpieczenie interesów stron transakcji. Środki z udzielonych Spółce pożyczek zostały przekazane w dniach 12 i 13 września 2006r. na wspomniany rachunek zastrzeżony (obydwaj pożyczkodawcy) oraz na subkonto nr 1 prowadzone w EUR na rachunku Spółki w B.. Bank S. A. w Warszawie (dalej Bank II) – na ten rachunek została przekazana część pożyczki udzielonej Spółce przez udziałowca, w kwocie równej podatkowi VAT, należnemu z tytułu transakcji. W dniu podpisania umowy dokonano następujących operacji związanych z zapłatą pierwszej raty ceny nieruchomości. Część pierwszej raty, równa wysokości kredytu zaciągniętego przez sprzedającego i zabezpieczonego przez Bank I hipoteką na nieruchomości, została przekazana przelewem z rachunku zastrzeżonego Spółki na rachunek Banku I, w celu spłaty zobowiązania sprzedającego i uzyskania zgody Banku I na wykreślenie hipoteki. Pozostała część pierwszej raty została przekazana z rachunku zastrzeżonego na prowadzony w EUR rachunek sprzedającego. Następnie kwota w Euro na subkoncie nr 1 prowadzonym w tej walucie na rachunku Strony w Banku II została przewalutowana z EUR na PLN (sprzedaż walut), co skutkowało przelewem kwoty z subkonta nr 1 na subkonto nr 2 prowadzone w złotówkach w ramach tego samego rachunku. Po tej operacji, zgodnie z postanowieniami umowy, kwota równa należnemu podatkowi VAT z tytułu zapłaty pierwszej raty ceny nieruchomości została wpłacona w PLN na rachunek bankowy sprzedającego. W związku z wyżej przedstawionym stanem faktycznym, Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy różnice kursowe od środków własnych powstałe pomiędzy dniem wpłaty na rachunek zastrzeżony oraz rachunek bankowy Spółki pożyczki w Euro a dniem zapłaty ceny za nieruchomość w tej samej walucie, bądź też sprzedaży walut w celu zapłaty za nieruchomość w PLN, winny korygować wartość początkową nabytej nieruchomości.Spółka stoi na stanowisku, iż różnice kursowe od środków własnych powstałe między dniem wpłaty środków na rachunek zastrzeżony i rachunek bankowy Spółki a dniem zapłaty ceny za nieruchomość oraz dniem sprzedaży walut w celu zapłaty za nieruchomość korygują wartość nabytego środka trwałego. Spółka powołuje się na przepis art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze kupna stanowi cena ich nabycia, a wartość środków trwałych, stosownie do art. 16g ust. 5 tejże ustawy koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego. W ocenie Strony powołany wyżej przepis nie precyzuje, jakie konkretnie różnice kursowe wpływają na wartość środka trwałego. Dlatego też, zdaniem Spółki, wartość środka trwałego należy skorygować o wszelkie różnice kursowe, pod warunkiem, iż związane są one z ceną należną zbywcy lub jakimikolwiek kosztami związanymi z zakupem poniesionymi przez nabywcę. Strona stoi na stanowisku, iż różnice kursowe od środków własnych uzyskanych z pożyczki na zakup nieruchomości są bezpośrednio związane z nabyciem tej nieruchomości. Uzyskane środki znajdowały się na rachunkach walutowych tylko jeden dzień i w całości zostały wykorzystane na zakup nieruchomości (w części bezpośrednio, a w części po przewalutowaniu na złotówki). W związku z powyższym kwota różnic kursowych powstała pomiędzy dniem sprzedaży środków bądź przelania ich na rachunek sprzedającego a dniem otrzymania tych środków na rachunek bankowy powinna korygować wartość początkową środka trwałego. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się na informację Lubelskiego Urzędu Skarbowego o zakresie zastosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 30.06.2004r., znak PD/123/51/04 oraz interpretację Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego z dnia 31.01.2006r., znak 1472/ROP1/423-344/28/05/MC.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 3 pdop za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. W art. 16g ust. 5 określony został wpływ powstałych różnic kursowych na cenę nabycia środka trwałego. Stosownie do tego przepisu cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.Kwestię podatkowych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w walutach obcych wg stanu prawnego obowiązującego w 2006r. regulowały art. 12 ust. 2a oraz art. 15 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik, a koszty uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Biorąc powyższe pod uwagę, zarówno różnice kursowe powstałe pomiędzy dniem otrzymania pożyczki, a dniem zapłaty za nieruchomość w Euro, a także powstałe do momentu przewalutowania waluty obcej na złotówki w celu zapłaty sprzedającemu kwoty stanowiącej równowartość podatku VAT z tytułu tej transakcji stanowią różnice kursowe w rozumieniu prawa podatkowego. W orzecznictwie wyrażany jest pogląd, iż różnice kursowe powstają, co do zasady wtedy, gdy następuje efektywna zapłata w walucie obcej. Taki pogląd wyraził m. in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14.07.2006r., sygn. akt III SA/Wa 1452/06. Oznacza to, że aby można było mówić o różnicach kursowych w rozumieniu prawa podatkowego, muszą wystąpić dwie przesłanki: efektywna zapłata w pieniądzu oraz dokonanie jej w walucie obcej. Taka też sytuacja występuje w przypadku zapłaty przez Spółkę części raty w walucie obcej. Strona zaciągnęła kredyt w Euro i w tej samej walucie dokonała zapłaty za nieruchomość. Dlatego też winna rozpoznać różnice kursowe powstałe pomiędzy dniem otrzymania pożyczki a dniem zapłaty za przedmiotową nieruchomość. Różnice kursowe powstaną również w przypadku przewalutowania otrzymanych środków pieniężnych. Strona otrzymała pieniądze z tytułu kredytu bankowego. Później dokonała przewalutowania środków na PLN, czyli de facto dokonała sprzedaży waluty, dlatego też uznać należy, że w tym przypadku również powstaną różnice kursowe w rozumieniu prawa podatkowego. Taka opinia została wyrażona w informacji o zakresie stosowania prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 02.02.2004, znak BI/005/0295/03.Zgodnie z cytowanym wyżej art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowe różnice kursowe nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki, ponieważ zwiększają wartość inwestycji w środku trwałym. Jednakże z powyższych przepisów wynika, że wartość początkową środka trwałego w przypadku jego zakupu stanowi cena nabycia. Zgodnie z przytoczonym art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winna ona zostać skorygowana o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego. Z powyższych rozważań wynika, iż przepisy zabraniają zaliczania różnic kursowych, o których mowa we wniosku, do kosztów uzyskania przychodów (zwiększają one wartość inwestycji), z drugiej strony nakazują jednak uwzględnić je przy ustalaniu wartości środka trwałego. Jak słusznie zauważyła Spółka, powstałe w przedmiotowej sytuacji różnice kursowe są ściśle związane z zakupem nieruchomości. Środki uzyskane z kredytu zostały w całości przeznaczone na zakup środka trwałego i nieistotny w tym przypadku jest fakt, że część z nich została najpierw przewalutowana na złotówki, a dopiero później dokonano zapłaty części raty za nieruchomość. Taki zabieg był konieczny, ponieważ takowa forma zapłaty wynikała z zawartego kontraktu, dlatego też uznać należy, iż ma ono nierozerwalny związek z przedmiotowym nabyciem nieruchomości. Reasumując, powstałe w ten sposób różnice kursowe wpłyną na wartość nabytego środka trwałego. W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Strony jest prawidłowe.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

1.Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów skarbowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).2.Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14a § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa).