P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 26.10.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 09.11.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy w wyniku otrzymania odszkodowania z tytułu przedterminowego, częściowego rozwiązania umowy wiążącej Spółkę, powinna ona rozpoznać przychód z tego tytułu na podstawie art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że w oparciu o umowę agencyjną oraz dystrybucyjną Spółka świadczy usługi na rzecz niemieckiego kontrahenta. Strona, działając jako agent kontrahenta na wyznaczonym w umowie obszarze, jest zobowiązana do zdobywania klientów zainteresowanych nabyciem szerokiej gamy produktów wytwarzanych przez kontrahenta. W trakcie realizacji umowy kontrahent sprzedał na rzecz innej spółki niemieckiej część przedsiębiorstwa, w ramach którego wytwarzane były środki chemiczne wykorzystywane przy produkcji papieru. Produkty te były objęte zakresem umowy wiążącej Stronę z kontrahentem. W związku ze zbyciem części przedsiębiorstwa konieczne było rozwiązanie umowy w części odnoszącej się do środków chemicznych. Stosownie do postanowień umowy kontrahent może wypowiedzieć umowę częściowo – w odniesieniu do niektórych produktów – zachowując termin wypowiedzenia 12 miesięcy na koniec roku kalendarzowego. Niemniej jednak Strona, kontrahent oraz spółka, na rzecz której zbyto część przedsiębiorstwa wraz z jej spółką córką w Polsce zawarły stosowne porozumienie, na mocy którego umowa została rozwiązana w części dotyczącej środków chemicznych wykorzystywanych do produkcji papieru wcześniej, aniżeli wynika to z postanowień umownych wiążących Stronę z kontrahentem, tj. z dniem 30.09.2006r. Równocześnie na mocy powyższego porozumienia podatnik otrzyma od spółki, która nabyła tę część przedsiębiorstwa odszkodowanie w kwocie 62.976,00 Euro. W myśl zapisów tegoż porozumienia podstawę dokonania zapłaty odszkodowania stanowić będzie wystawiona przez Spółkę nota debetowa.Spółka stoi na stanowisku, że powinna rozpoznać przychód zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r.). W świetle tego przepisu za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się dzień wystawienia faktury, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia. W przedmiotowej sprawie Strona nie jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT, dlatego też decydującym momentem dla celów określenia daty powstania przychodu po stronie Spółki będzie moment faktycznego otrzymania odszkodowania przez Stronę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie z powyższym przepisem moment wystąpienia u podatnika przychodu podatkowego rozpoznawany jest według zasady kasowej. Natomiast przychody związane z prowadzoną działalnością gospodarczą rozpoznawane są według zasady memoriałowej na podstawie art. 12 ust. 3 w/w ustawy, który stanowi, że za przychody związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały one faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Moment powstania przychodów związanych z działalnością gospodarczą precyzuje natomiast art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r.) za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym: 1.wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub2.wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub 3.otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach. Powyższe wskazuje, iż w praktyce mamy do czynienia z dwoma momentami wystąpienia u podatnika przychodu podatkowego, tj. w pierwszym przypadku rozpoznawanego wg metody kasowej, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w drugim zaś przypadku wg metody memoriałowej, zgodnie z art. 12 ust. 3a tej ustawy. W przedmiotowej sprawie kluczową kwestię stanowi ustalenie, czy otrzymane odszkodowanie może być uznane za przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, czy też przychód rozpoznany na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z chwilą faktycznego otrzymania w/w odszkodowania przez Spółkę.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji „działalności gospodarczej”. Stosownie jednak do treści art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność do przedsiębiorców. Natomiast zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004r. Nr 173, poz. 1807 ze zm.) działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Powyższe dowodzi, iż aby uznać dany przychód za powstały w następstwie prowadzonej działalności gospodarczej, względnie rolnej, musi istnieć związek, skutkujący powstaniem tego przychodu. Odszkodowanie zaś jest świadczeniem szczególnego rodzaju, mającym na celu wyrównanie uszczerbku, jakiego doznała osoba na skutek tego, że jej prawnie chronione dobra i interesy zostały naruszone. Jest więc swego rodzaju działaniem zmierzającym do naprawienia tej szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, rekompensatą w związku z poniesioną szkodą lub utraconymi korzyściami. Otrzymane odszkodowanie nie stanowi zatem przedmiotu działalności gospodarczej Spółki, służy zabezpieczeniu jej interesów, w przypadku np. nienależytego wykonania umowy przez kontrahenta.W kontekście powyższego odszkodowanie należne Stronie nie spełnia wymogów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie stanowi następstwa prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym przychód z tego tytułu powinien być rozpoznany metodą kasową na podstawie art. 12 ust.1 pkt 1 cytowanej ustawy, tj. z chwilą faktycznego otrzymania odszkodowania.Biorąc więc pod uwagę przedstawiony wyżej stan prawny sprawy oraz to, że Spółka w przedstawionym we wniosku stanowisku błędnie oparła się na przepisie art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie którego co do zasady ustala się przychód metodą memoriałową, Naczelnik tutejszego Urzędu uznaje stanowisko Strony za nieprawidłowe.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

1.Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów skarbowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).2.Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14a § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa).