Ze złożonego wniosku wynika, że Podatnik w miesiącu grudniu 2005 r. kupił od firmy X Austria NIP ATU... towar handlowy ze stawką VAT 0%. Za ten towar Podatnik zapłacił przelewem do X Austria. Towar Spółka odebrała od producenta w Polsce, w Rudzie Śląskiej. Na początku miesiąca stycznia 2006 r. producent z Rudy Śląskiej w rozmowie telefonicznej domagał się zapłaty za podatek VAT. Podatnik stwierdził, iż producent nie jest dla niego stroną przy przedmiotowej transakcji. Następnie Podatnik otrzymał faksem od firmy austriackiej notę.
Jak wyjaśnia Podatnik, za zakupiony w miesiącu grudniu 2005 r. towar handlowy Podatnik otrzymał od firmy X Austria faktury ze stawką „0” VAT na sumę 78.913,60 USD. Do tych faktur nie było żadnej korekty, która zmieniłaby cenę towaru. Natomiast Podatnik otrzymał z X Austria dokument (notę) z dnia 12.01.2006 r. o nr.., która obciąża Podatnika do wyżej wymienionej faktury podatnikiem VAT. Na tym dokumencie widnieje napis „Return of VAT” 17.360,99 USD i pod spodem NIP PL....
Na podstawie tego dokumentu kontrahent z Austrii domaga się od Podatnika zapłaty tej kwoty. Jednocześnie Podatnik wskazał, iż firma X Austria nie posiada siedziby w Polsce, ani miejsca zamieszkania i nie jest zarejestrowana jako płatnik. NIP, który kontrahent z Austrii wskazał na przedmiotowej nocie dotyczy firmy Y sp. z o. o. z Rudy Śląskiej. Podatnik wskazał, iż z informacji otrzymanych od kontrahenta z Austrii wynika, iż nota obciążająca go podatkiem VAT nie jest zaksięgowana w księgach rachunkowych firmy X, została wystawiona aby Podatnik za pośrednictwem firmy X zwrócił podatek VAT podatnikowi z Rudy Śląskiej.
Zdaniem wnioskodawcy w opisanym przypadku nie może być mowy o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, gdyż nie wystąpiło przemieszczenie towarów między krajami członkowskimi. Natomiast, jeżeli dostawa jest na terytorium Polski, a dostawcą towarów jest zagraniczna firma, która nie rozlicza podatku od towarów i usług w Polsce, ciężar opodatkowania będzie spoczywał na polskim nabywcy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a technika samonaliczenia podatku jest podobna do tej, która ma miejsce w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
Oceniając stanowisko Podatnika należy wskazać, iż zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zatem warunkiem koniecznym dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. W sytuacji opisanej w złożonym wniosku Podatnik nabył przedmiotowe towary handlowe od firmy z Austrii, ale towary zostały odebrane bezpośrednio od producenta w Rudzie Śląskiej, nie wystąpiło zatem w tym przypadku przemieszczenie towarów pomiędzy krajami członkowskimi. W związku z powyższym nie mamy tutaj do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.
Z kolei zgodnie z treścią przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138 (zastrzeżenie dotyczy wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych). Wobec powyższego w myśl tego przepisu podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest nabywca towaru.
Ustęp 2 tego artykułu stanowi natomiast, iż przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju (...). W myśl art. 17 ust. 5 pkt 1) tej ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6. Ustęp 6 stanowi z kolei, iż przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
Podsumowując omawiana regulacja zobowiązująca do zapłaty podatku od towarów i usług nabywcę towaru dotyczy przypadków, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:
a) dostawa towarów ma miejsce na terytorium Polski,
b) dostawcą jest podatnik niemający na terytorium Polski siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności ani stałego miejsca zamieszkania,
c) podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę,
d) nabywca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce.
e) dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
Ze złożonego wniosku wynika, że Podatnik odebrał przedmiotowy towar bezpośrednio od producenta w Rudzie Śląskiej, w związku z powyższym w myśl art. 22 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia tej dostawy jest terytorium kraju. Podatnik wskazał, iż dostawca (kontrahent z Austrii) nie posiada w Polsce siedziby, nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce, a ponadto podatek należny z tytułu tej transakcji nie został przez dostawcę rozliczony (nota nie została zaksięgowana w księgach rachunkowych firmy z Austrii). Kontrahent co prawda obciążył Podatnika na podstawie noty kwotą opisaną jako „Return of VAT”, jednakże na dokumencie tym wskazał on NIP PL kontrahenta z Rudy Śląskiej.
Wobec powyższego zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług będzie nabywca. Stanowisko Podatnika jest zatem prawidłowe. Słusznie Podatnik wskazał, iż technika samonaliczenia podatku jest w tym przypadku podobna do tej, która ma miejsce w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. I w tym przypadku bowiem kwota podatku należnego stanowi jednocześnie kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.