POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 216 i art.14a §1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005r Nr 8 poz. 60 ze zmianami ) po rozpatrzeniu Państwa wniosku z dnia 18 stycznia 2006 roku, który wpłynął do tut. organu podatkowego w dniu 22 stycznia 2007 roku, w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie czasowego wstrzymania dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wynajmowanych lokali w okresie zajęcia należności czynszowych przez komornika sądowego stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości m.in. naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż art. 14a składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Ze złożonego w dniu 22 stycznia 2007 roku oraz uzupełnionego w dniu 15 lutego 2007 roku pisma wynika, iż jesteście Państwo współwłaścicielami budynku mieszkalno-użytkowego położonego w Opolu, w którym posiadacie po 25% udziałów,pozostałe 50% udziałów posiada Pani XY.

W budynku tym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe przeznaczone na wynajem. Umowy najmu z najemcami podpisane są przez wszystkich współwłaścicieli budynku.

W grudniu 2006 roku Komornik Rewiru ......... na wniosek Pani XY zajął należności Państwa uzyskiwane z tytułu najmu lokali nr x,x,x oraz x i x znajdujących się w ww. budynku.

W okresie przed zajęciem czynszów rozliczaliście się Państwo indywidualnie z Urzędem Skarbowym z tytułu ww. najmu składając deklaracje PIT-5 oraz odprowadzając podatek VAT. Od miesiąca stycznia 2007 roku na skutek zajęcia komorniczego nie otrzymujecie Państwo należności czynszowych, wynikających z umów najmu lokali.

W związku z powyższym w dniu 22 stycznia 2007 roku zwróciliście się Państwo do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z prośbą o zajęcie stanowiska w kwestii rozstrzygnięcia ujmowania w poczet kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia wynajmowanych lokali w przypadku zajęcia należności z tytułu najmu przez komornika i pozbawienia Państwa dochodu z ww. źródła.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny, uważacie Państwo, że jako osoby fizyczne nie prowadzące najmu lokali w formie działalności gospodarczej, w przypadku zajęcia należności z tytułu najmu przez komornika nie macie obowiązku wystawiania faktur VAT, a tym samym płacenia podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług. Zdaniem Państwa czasowy brak przychodu z najmu lokali wstrzymuje dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od lokali wynajętych jak i wolnych – nie wynajętych.

Zgodnie z art. 659 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.) pojęcie najmu oznacza umowę, w której wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz w pieniądzu lub w świadczeniach innego rodzaju.

W myśl art.10 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz.U. Z 2000r. Nr 14 poz.176 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Natomiast zgodnie z treścią art.11 ust.1 wyżej cytowanej ustawy przychodem z najmu są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Art.9 ust.2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż dochodem ze źródła przychodu jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Z Państwa oświadczenia dołączonego do ww. wniosku o interpretację przepisów oraz z dokumentów będących w posiadaniu organu podatkowego m.in. z deklaracji PIT-5, wynika, iż uzyskujecie Państwo dochody z tytułu najmu lokali od 1999. W okresie zajęcia przychodów z najmu przez komornika, tj. od miesiąca stycznia 2007 roku nie zaprzestaliście Państwo wynajmu lokali oraz nie zostały rozwiązane umowy z lokatorami. Niezaprzeczalnym, w przedmiotowej kwestii, jest fakt uzyskiwania przez Państwa przychodu z ww. źródła, bowiem proces wynajmu nie został przerwany. Tym bardziej, że w ww. wniosku napisaliście Państwo, iż przychody z najmu zostały zajęte przez komornika, tym samym potwierdziliście fakt uzyskiwania przychodu z ww. źródła. Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia bez znaczenia pozostaje fakt zajęcia należności przez komornika bowiem źródło przychodu zostało zachowane.

Kosztem uzyskania przychodu z najmu, w myśl art.22 ust.1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczania źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23 tej ustawy, których z mocy ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Stosownie do zapisu art.22 ust.8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodu są m.in. odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z art.22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl postanowień art. 22h ust.1 pkt.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art.22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dany środek wprowadzono do ewidencji. Zasadą jest również, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się bez przerwy, tj. począwszy od pierwszego miesiąca następującym po miesiącu, w którym środek ten lub wartość wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym podstawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące amortyzacji nie zawierają definicji pojęcia „zawieszenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych”.Zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tytułu używania środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej może wystąpić jedynie w wypadku zbycia lub likwidacji. Dlatego też nie należy utożsamiać zaprzestania używania środka trwałego z sezonowym czy czasowym brakiem jego przydatności.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy oraz przedstawiony przez Państwa stan faktyczny, odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z zasadami określonymi w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią koszt uzyskania przychodu. Zatem za koszt uznać należy odpisy amortyzacyjne dokonane w sposób ciągły, tzn. od dnia rozpoczęcia dokonywania odpisów do dnia całkowitego zamortyzowania środka trwałego, bez względu na to czy lokale przeznaczone na wynajem nie przynoszą przychodu z powodu czasowego braku najemcy. Należy zatem uznać do kosztów uzyskania przychodu wartość odpisów amortyzacyjnych, bowiem są to wydatki, które choć nie przyniosły w danej sytuacji przychodu – to jednak mogły go przynieść, bo służyły osiągnięciu przychodu, lub przyniosą przychód w okresie późniejszym. Natomiast w kwestii dotyczącej dokonywania odpisów amortyzacyjnych, z tytułu zużycia lokali wynajętych, w przypadku gdy należności z tytułu najmu lokali zajął komornik, tutejszy organ podatkowy stoi na stanowisku, iż brak jest przesłanek do wstrzymania dokonywania odpisów.

Bezsprzecznym jest fakt, iż posiadacie Państwo lokale mieszkalne, które są wynajmowane. Od mieszkających tam lokatorów pobierane są czynsze, które stanowią Państwa przychód, w rozumieniu art. 11 ust.1 ustawy o podatku dochodowym. W przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt zajęcia otrzymywanych środków pieniężnych, w Państwa wypadku z tytułu najmu – wartości czynszów, przez komornika sądowego tytułem egzekucji.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, iż stanowisko zawarte w przedmiotowym wniosku jest nie prawidłowe.

Ponadto informuje się, że w zakresie podatku od towarów i usług otrzymacie Państwo odrębną odpowiedź.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Ponadto w myśl przepisów art. 14b § 1 i § 2 ww. Ordynacji podatkowej nie jest dla Pana wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Pana i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.

Zgodnie z art. 14a § 4 ww. Ordynacji podatkowej na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art. 236 § 2 pkt.1 tej ustawy wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Zgodnie z przepisem art.222, w związku z art.239 Ordynacji podatkowej, zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.