POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głubczycach działając na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku, złożonego w tutejszym urzędzie w dniu 06.02.2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie:

Czy kwotę netto faktury , która stała się przedmiotem sporu sądowego, a której podatnicy duplikat otrzymali 29.12.2006r. można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu 2006 roku ?

stwierdza , że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

OPIS STANU FAKTYCZNEGO

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: w dniu 05.03.2004r. Przedsiębiorstwo A zawarło umowę z przedsiębiorstwem B, w której zobowiązało się do wykonania rozbiórki 27 obiektów budowlanych oznaczonych symbolami J-6 i D-8. Część robót rozbiórkowych na budynkach J-6 i D-8 przedsiebiorstwo A podzleciło przedsiębiorstwu C. Strony ustaliły iż wynagrodzenie netto za rozbiórkę obiektu J-6 wyniesie 17.000zł, natomiast za obiekt D-8 wyniesie 58.000zł. Tekst umowy między stronami został zredagowany z błędem w stosunku do wyżej opisanych ustaleń - ceny za powyższe obiekty zostały zamienione. Strony uzgodniły telefonicznie, a następnie wniosły do tekstu umowy stosowne poprawki. Strony odstąpiły od zawarcia umowy w zakresie robót rozbiórkowych na obiekcie D-8. W miesiącu czerwcu 2004r przedsiębiorstwo A otrzymało fakturę VAT z dnia 30.06.2004r wystawioną przez przedsiębiorstwo C na kwotę 58.000zł. netto i 70.760 zł brutto za rozbiórkę obiektu J-6. Z uwagi na to, iż zdaniem podatnika kwota w.w faktury została zawyżona zwrócono ją żądając sprostowania.Wykonawca robót nie wyraził zgody na zmniejszenie wartości i oddał sprawę do Sądu Rejonowego. W wyroku z dnia 04 października 2006r. Sąd nakazał zapłatę zgodnie z wystawioną fakturą z dnia 30.06.2004r. Firma wystąpiła o wystawienie duplikatu kwestionowanej faktury, który otrzymała 29.12.2006r.

UZASADNIENIE

Stosownie do postanowień art. 14 a § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głubczycach informuje jak niżej:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnicy prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą w formie Spółki Jawnej (przedsiębiorstwo A), dla potrzeb której prowadzone są urządzenia księgowe w formie ksiąg handlowych. Dla realizacji zawartej umowy o roboty budowlane w 2004r. podatnicy podnajeli Przedsiębiorstwo C . Przychód z tytułu wykonania tych usług przy wykorzystaniu podnajętego przedsiębiorstwa powstał w 2004 roku. Należna do zapłaty przez wnioskodawców (Spółkę Jawną) kwota za wykonane usługi przez podnajęte przedsiębiorstwo stała się przedmiotem sporu sądowego, bowiem faktura wystawiona w 2004r. przez Przedsiębiorstwo C zawierała według podatników zawyżoną wartość. W związku z powyższym w 2004r. faktura za wykonane usługi nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów spółki.

Z wyjaśnień złożonych przez podatników wynika, że kwota wynikająca z faktury z dnia 30.06.2004r. została zapłacona w dwóch ratach: 20.740 zł. w dniu 30.12.2005r. i 50.020 zł. w dniu 20.12.2006r.

Według stanowiska podatników kwotę netto faktury z dnia 30.06.2004r tj. 58.000 zł, której duplikat otrzymali 29.12.2006r. mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu 2006 roku tj. w momencie wydania wyroku i wystawienia duplikatu faktury.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr. 14 poz.176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwestię zarachowania kosztów uzyskania przychodów do danego okresu podatkowego regulują postanowienia art. 22 ust.5 w.w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z powyższego wynika, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu można potrącić tylko w tym roku, którego dotyczą ( w roku, w którym przychód nastąpił lub powinien nastąpić) tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego. Gdyby zarachowanie kosztu w danym roku nie było możliwe wówczas koszt ten potrąca się w roku, w którym został faktycznie poniesiony.

Z opisanego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że podatnicy prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą w formie Spółki Jawnej, dla potrzeb której prowadzone są urządzenia księgowe w formie ksiąg handlowych. W 2004 roku Spółka uzyskała przychód z tytułu usług, w związku z czym poniosła określone koszty. Z uwagi na fakt, iż istniała możliwość zarachowania kosztu za wyburzenie obiektu na podstawie otrzymanej faktury do kosztów roku podatkowego 2004 - prawidłowe będzie w świetle obowiązujących przepisów określenie momentu zaliczenia wydatku w koszty uzyskania przychodów w roku uzyskania przychodu z tytułu wykonania robót budowlanych do realizacji których podnajęto Przedsiębiorstwo.

Mając na uwadze unormowania przytoczonych powyżej przepisów, stanowisko zaprezentowane przez podatników w rozpatrywanym wniosku uznano za nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zawierające interpretacje służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia zgodnie z art. 236 § 2 pkt. 1 Ordynacji podatkowej.