Postanowienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kraśniku zgodnie z przepisem art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) w odpowiedzi na zapytanie, które wpłynęło do tut. urzędu dnia 01.02.2007 r. postanawia: uznać przedstawione przez podatnika stanowisko za prawidłowe.

Uzasadnienie

Stan faktyczny: Zgodnie z opisanym stanem faktycznym Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 19.10.2005r. zasądził od pozwanego Skarbu Państwa małoletniej powódce:1. kwotę 445.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 23.04.2001r.;2. rentę uzupełniającą po 500,00 zł miesięcznie począwszy od 29.04.1998r. do dnia 14.09.2004r., płatną do 10-go dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie;3. rentę po 1.200,00 zł miesięcznie począwszy od 15.09.2004r., płatną do 10-go dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia;4. ustalił odpowiedzialność pozwanego na przyszłość za skutki uszkodzeń ciała powódki w czasie porodu w dniu 28.04.1998r. Wnioskodawca jako przedstawiciel ustawowy małoletniej powódki oświadczył, że w/w prawomocny wyrok wydany został na podstawie art. 415, art. 444, art. 445 Kodeksu cywilnego.Wnioskodawca oświadczył również, że zasądzone kwoty wraz z ustawowymi odsetkami przelano na jego konto bankowe dnia 27.12.2006r.Wnioskodawca stawia pytania, czy podlegają opodatkowaniu od osób fizycznych następujące świadczenia:1. odszkodowanie i renta dla małoletniej powódki, jako rekompensata szkody spowodowanej czynem niedozwolonym;2. naliczone odsetki prawomocnym wyrokiem sądowym od w/w świadczeń. Podatnik w celu potwierdzenia powyższych okoliczności uzupełnił wniosek a) dnia 21.03.2007r. o kserokopię wyroku sądowego z dnia 19.10.2005r. sygn. akt I........ wraz z uzasadnieniem oraz kserokopię wyciągu z treści wyroku i uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25.09.2003r. (sygn. akt SA/Łd ..../2002) traktującego o charakterze odszkodowawczym odsetek;b) dnia 04.04.2007r. o kserokopię informacji o kwotach i tytułach wypłaconych przez Świętokrzyski ............. z dnia 29.12.2006r. oraz kseropkopię informacji PIT-8C wystawionej przez Świętokrzyski ...........za rok 2006.

Stanowisko pytającego: Zdaniem wnioskodawcy odszkodowanie i renta nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem świadczenia te zostały przyznane małoletniej powódce prawomocnym wyrokiem sądowym od Skarbu Państwa z tytułu czynu niedozwolonego.

Ocena stanowiska wnioskodawcy: Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kraśniku stwierdza, że zajęte przez wnioskodawcę stanowisko w zakresie opodatkowania odszkodowania i renty przyznanych na podstawie wyroku sądowego jest prawidłowe i znajduje potwierdzenie w przytoczonych poniżej przepisach prawa podatkowego.

W zakresie opodatkowania wypłaconych odsetek od w/w świadczeń Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kraśniku wypowie się w odrębnym postanowieniu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity Dz.U. nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zmianami/ w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b i 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są: 3b/ inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:a/ otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,b/ dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono,3c/ odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Czyn niedozwolony to termin prawniczy oznaczający działanie wyrządzające szkodę innej osobie. Nie zawsze musi to być działanie zawinione. Skutkiem czynu niedozwolonego jest powstanie zobowiązania między sprawcą szkody a poszkodowanym, którego treścią jest przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego bądź zapłacenie odszkodowania (zobowiązanie z czynu niedozwolonego).

W polskim prawie cywilnym odpowiedzialność cywilną z tytułu czynów niedozwolonych regulują przepisy art. 415-449 Kodeksu cywilnego. Przepisem fundamentalnym dla tego reżimu jest art. 415: Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.Zgodnie z przepisami art. 444 i 445 ustawy Kodeks cywilny w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły się widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty a także zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W przedmiotowej sytuacji zasądzona kwota 445.000,00 zł stanowiąca zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę jest odszkodowaniem, które zgodnie z art. 21. ust. 1 pkt 3b korzysta w roku otrzymania ze zwolnienia od podatku dochodowego. Przyznane renty dotyczące sytuacji wskazanej w art. 444 Kodeksu cywilnego są odszkodowaniem i korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3c cytowanej wyżej ustawy.

Zgodnie z powyższym należy uznać stanowisko podatnika za prawidłowe. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika tut. urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia zgodnie z art. 239 i art. 222 Ordynacji podatkowej.