POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25.09.2006 roku (uzupełnionym pismem z dnia 19.10.2006 roku), który wpłynął do tutejszego organu podatkowego w dniu 26.09.2006 roku o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad opodatkowania wynagrodzeń wypłacanych twórcom wynalazku, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 26.09.2006 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonała wdrożenia wynalazku, który powstał na zlecenie Spółki. Prawo do uzyskania patentu na wynalazek przysługuje Spółce. W związku z uzyskiwaniem wymiernych korzyści z zastosowania wynalazku, twórcom wynalazku wypłacane będzie wynagrodzenie, należne na podstawie art. 22 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119 poz. 1117 ze zm.). Problem Spółki sprowadza się do wskazania źródła przychodu, do którego należy zakwalifikować dochód uzyskany z omawianego tytułu, a w konsekwencji zastosowanie właściwego sposobu i zasad jego opodatkowania.
Zdaniem wnioskodawcy dochód uzyskany przez twórców z tytułu wynagrodzenia za korzystanie przez przedsiębiorcę z wynalazku objęty jest zryczałtowanym podatkiem dochodowym, a ponadto omawianego dochodu nie łączy się z dochodami z innych źródeł.
Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że zajęte przez wnioskodawcę stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe i nie znajduje potwierdzenia w przytoczonych niżej przepisach prawa podatkowego.
Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym dotyczące zasad opodatkowania przychodów przysługujących twórcom projektów wynalazczych należy rozpatrywać w kontekście przepisów o własności przemysłowej, określających status prawny twórców projektów wynalazczych w zakresie prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego oraz prawa do wynagrodzenia. Ponadto sposób opodatkowania przychodów wynalazcy uzależniony jest od warunków, w jakich wynalazek został dokonany oraz w jakiej formie uzyskiwane są przychody.
Stosownie do treści art. 11 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej, w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w ramach wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo realizacji innej umowy, prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również prawa z realizacji wzoru przemysłowego przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 powołanej ustawy o własności przemysłowej, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21 tej ustawy.
Przedstawione powyżej uregulowania prawne dotyczą między innymi przysługującego twórcy wynalazku wynagrodzenia w sytuacji, gdy wynalazek ten powstał na zlecenie przedsiębiorcy oraz gdy prawo do uzyskania patentu na ten wynalazek przysługuje przedsiębiorcy.
W świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) przedmiotowe wynagrodzenie stanowi przychód z praw majątkowych. Zgodnie bowiem z treścią art. 18 tej ustawy, za przychody z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. W myśl natomiast art. 41 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty m. in. należności z tytułu praw majątkowych, na rzecz podatników objętych nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, pełnią funkcję płatników. Ciąży bowiem na nich obowiązek obliczenia, pobrania i uiszczenia do właściwego organu podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, która wynosi 19% omawianych należności.
Przedmiotowe dochody podlegają więc opodatkowaniu na tzn. zasadach ogólnych tj. wg skali podatkowej określonej w art. 27 tej ustawy, a ponadto, jak stanowi art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnia się je w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę w piśmie z dnia 25.09.2006 roku, uzupełnionym pismem z dnia 19.10.2006 roku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.