INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 1820/11 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 357/12 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2008 r. (data wpływu 22 stycznia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 31 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych przez rolnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych przez rolnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2003 Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny od rodziców budynek mieszkalny oraz grunt rolny. Na wspomnianym gruncie Wnioskodawczyni prowadziła działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy i przy sprzedaży towarów korzystała ze zwolnienia od VAT. W roku 2007 Wnioskodawczyni sprzedała dwie działki budowlane wchodzące w skład otrzymanego od rodziców gruntu, a uzyskane ze sprzedaży pieniądze przeznaczyła na generalny remont budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni powinna płacić VAT od sprzedaży działek budowlanych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić VAT od sprzedaży działek budowlanych, ponieważ jako rolnik ryczałtowy korzysta ze zwolnienia od VAT.

W dniu 21 lutego 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-109/08-3/BP, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2008 r. (data wpływu 22 stycznia 2008 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia wniesiono w dniu 7 marca 2008 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 7 kwietnia 2008 r., nr ILPP1/443/W-22/08-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 11 kwietnia 2008 r.).

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni wniosła w dniu 12 maja 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który postanowieniem z dnia 13 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1595/08 przekazał sprawę do rozpoznania według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu.

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1243/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę.

Pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni, złożyła skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Postanowieniem z dnia 8 lipca 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny zawiesił postępowanie z urzędu w związku z zadanym w przedmiotowej kwestii pytaniem prejudycjalnym skierowanym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Postanowieniem z dnia 20 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1004/09 Naczelny Sąd Administracyjny podjął zawieszone postępowanie sądowe.

Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 1820/11 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, który po rozpoznaniu sprawy wydał wyrok w dniu 25 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 357/12 uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 1820/11 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 357/12 – stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Za dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, pkt 19, pkt 20 i pkt 21 ustawy:

• przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą <...> a także świadczenie usług rolniczych;
• przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
• przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
• przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.
  
  

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zatem należy zbadać, czy transakcje będące przedmiotem wniosku podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm., czyli będącego odpowiednikiem w Polsce art. 15 ust. 2 ustawy. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, w przypadku rolnika ryczałtowego, transakcje inne niż dostawa produktów rolnych i świadczenie usług rolniczych dokonywane przez ten podmiot podlegają zasadom ogólnym. Zatem, okoliczność otrzymania przez Zainteresowaną od rodziców gospodarstwa rolnego, z którego następnie wydzielono część działek i dokonano ich dostawy, nawet jeśli na gruntach tych była uprzednio prowadzona działalność rolnicza, pozostaje sama w sobie bez wpływu na ocenę statusu Wnioskodawczyni jako podatnika VAT, w odniesieniu do czynności sprzedaży spornych działek. Czynność taka stanowi niewątpliwie transakcję inną niż dostawa produktów rolnych i świadczenie usług rolniczych, a zatem należy rozważyć kwestie jej opodatkowania według ww. zasad ogólnych. Ponadto, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowana w drodze darowizny od rodziców otrzymała m. in. grunt rolny. Na ww. gruncie Wnioskodawczyni prowadziła działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy. Ponadto, w roku 2007 Wnioskodawczyni zbyła dwie działki o charakterze budowlanym będące częścią gruntu otrzymanego w darowiźnie.

W analizowanej sprawie aby stwierdzić, iż Zainteresowana sprzedając grunty działała w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) konieczne jest ustalenie, że Jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest Jej aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że Jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie pojedynczych z tych okoliczności.

W świetle przytoczonych wymogów, stwierdzić należy, że zbycie dwóch działek budowlanych, wydzielonych z gospodarstwa rolnego, nie stanowi per se działalności handlowej, podlegającej opodatkowaniu VAT, bowiem brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanej w przedmiocie zbycia ww. gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie togo rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek budowlanych, nabytych w drodze darowizny, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i w związku z tym nie jest Ona zobowiązana płacić podatku VAT.

Dodać należy, iż w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, Zainteresowana używa pojęcia „sprzedaż działek budowlanych (…) korzysta ze zwolnienia od VAT”. Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej dostawy) – pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której dostawa działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym należało uznać stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.