POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legnicy stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19.10.2006 r., który wpłynął w dniu 19.10.2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości odliczenia w księdze przychodów i rozchodów kosztów związanych z dokształcaniem, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 19.10.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legnicy wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Ze złożonego wniosku wynika, że jest Pani lekarzem i obok pracy na pełny etat ma Pani zarejestrowaną działalność gospodarczą (indywidualną praktykę lekarską prowadzoną w przychodni). Zwraca się Pani z zapytaniem, czy ma prawo odliczyć w księdze przychodów i rozchodów koszty związane z dokształcaniem, takie jak: cena kursu doszkalającego, dojazd i nocleg w miejscu odbywania się kursu. We wniosku wskazuje Pani, że uczestnictwo w ww. kursach jest wymagane, aby uzyskać stopień specjalizacji a wiedza w ten sposób poszerzona, jest niezbędna do rzetelnego wykonywania zawodu lekarza. Jednocześnie uważa Pani, że takie odliczenie powinno przysługiwać, ponieważ koszty związane ze szkoleniem są dużym obciążeniem dla budżetu.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przyjmuje się zatem, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu każdy przypadek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalnością działania dla osiągnięcia przychodu. Przesłanką negatywną zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest warunek, aby wydatek nie został ujęty w katalogu wydatków nieuznawanych w rozumieniu przepisów podatkowych za tego rodzaju koszt. W przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych, ustawa przewiduje szeroki wykaz omawianych wydatków. Zauważyć należy, że jest to lista zamknięta. Oznacza to, że wydatki wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są uznawane za koszty. Natomiast inne nie wymienione w art. 23 ustawy wydatki mogą być uznane za koszt, o ile istnieje związek przyczynowo-skutkowy tych wydatków z przychodem.
Wydatki związane z dokształcaniem w formie różnego rodzaju kursów nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do obciążenia ich wartością kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zamiar osiągnięcia przychodu.
Na gruncie podatku dochodowego istotny jest podział wydatków związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych (dokształcaniem) przedsiębiorcy na 2 grupy: tj. wydatki związane z podnoszeniem posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz wydatki związane z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy. Do pierwszej grupy wydatków należy zakwalifikować wydatki związane z różnymi formami kształcenia, w tym w formie kursów, w ramach których podatnik nabywa umiejętności i wiedzę w prowadzeniu działalności. Druga grupa wydatków obejmuje zaś wydatki podnoszące ogólny poziom wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą. Z powyższych wydatków, jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej. Nadmienić należy jednak, iż na osobie która osiąga przychody z działalności gospodarczej, spoczywa ciężar wskazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami (na dokształcanie) a osiąganymi przychodami z tej działalności. Wskazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Należy dodać, że wydatki na dokształcanie, w tym na kursy doszkalające nie są limitowane, jednakże zaliczenie poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów na podstawie faktury będzie możliwe, jeżeli kwota wydatku obejmuje faktyczne opłaty za kurs i nie zawiera dodatkowych kosztów, np. wycieczek, biletów wstępu, wyżywienia. Na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia przeznaczona jest dieta, zatem nie mogą być kosztem wydatki faktycznie poniesione na wyżywienie. Wydatek na nocleg może być kosztem uzyskania przychodów w pełnej wysokości, pod warunkiem udokumentowania fakturą VAT lub rachunkiem. Właścicielowi firmy nie przysługuje ryczałt za nocleg, który dotyczy tylko przebywających w podróży służbowej pracowników. Właściciela firmy nie dotyczą również limity wydatków na hotele. Jeżeli chodzi o wydatki związane z dojazdem, to sposób zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej zależy od rodzaju środka lokomocji. W sytuacji, gdy podróż służbowa odbywana jest samochodem wprowadzonym do ewidencji środków trwałych, za koszty uzyskania przychodów można uznać wszystkie wydatki dotyczące danego pojazdu, poniesione w czasie podróży, np. zakup paliwa, opłaty za parking. W przypadku, gdy podatnik korzysta z własnego samochodu osobowego nie będącego środkiem trwałym, wydatki związane z eksploatacją pojazdu stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza się do kosztów na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Koszty eksploatacji pojazdu w tym przypadku nie mogą przekroczyć kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km, właściwej dla danego pojazdu. Jeżeli właściciel firmy odbywa podróż służbową innym środkiem transportu (pociągiem, autobusem, samolotem), do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć kwotę odpowiadającą cenie biletu, który stanowi dowód do zaksięgowania w koszty. Podobnie jest z kosztami dojazdów środkami komunikacji miejskiej.
W przedstawionym stanie faktycznym stwierdza Pani m. in., że poszerzona wiedza w wyniku uczestnictwa w kursach w celu uzyskania stopnia specjalizacji jest niezbędna do rzetelnego wykonywania zawodu lekarza, dlatego też Pani zdaniem powinno przysługiwać odliczenie kosztów związanych ze szkoleniem.
Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legnicy podziela Pani stanowisko w niniejszej sprawie, o ile poniesienie przedmiotowych wydatków na dokształcanie (obejmujących: cenę kursu, dojazd, nocleg) jest niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej, służy osiągnięciu przychodu z tej działalności i wydatki te są prawidłowo udokumentowane.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla Pani, wiąże natomiast właściwe dla Pani organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.