Działając na podstawie art. 14a § 1, § 2, § 3 i § 4, art. 14b § 1, § 2 i § 7, art. 216 w zw. z art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199 oraz z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708 i Nr 143, poz. 1031, Nr 217 poz. 1590)

Udzielić na wniosek V W N Sp. z o.o. zawierający zapytanie:

1. Czy obowiązek podatkowy w zakresie podatku od posadowionych na dzierżawionym gruncie budowli spoczywa na spółce, innymi słowy czy turbiny wiatrowe należy traktować jako elementy wchodzące w skład przedsiębiorstwa Spółki i w związku z powyższym uznać Spółkę jako ich właściciela, jako podatnika?

2. Następującej pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie wnioskodawcy:

a. Wnioskodawca jako właściciel turbin wiatrowych stanowiących budowle w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844), jest podatnikiem w podatku od nieruchomości w odniesieniu do tychże budowli, ponieważ turbiny te są wykorzystywane do działalności gospodarczej wnioskodawcy.

3. YWN Sp. z o.o. pismem z dnia 31.05.2006 roku zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego tj.:

a. czy obowiązek podatkowy w zakresie podatku od posadowionych na dzierżawionym gruncie budowli spoczywa na Spółce. W szczególności Spółka wnosi o potwierdzenie, iż turbiny wiatrowe należy traktować jako elementy wchodzące w skład przedsiębiorstwa Spółki i w związku z powyższym uznać Spółkę (jako ich właściciela) za podatnika.

Zgodnie z art. 14 § 2 podatnik zawarł jednocześnie własne stanowisko w przedmiotowej sprawie.

Spółka uważa, że jest właścicielem turbin wiatrowych, w tym w szczególności fundamentów i wieży stanowiących obiekt budowlany, a w konsekwencji podatnikiem. Zgodnie z art. 3 ust 1 pkt 1 ustawy dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844) podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nie posiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych. W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016) przez obiekt budowlany należy rozumieć bądź budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, bądź budowlę stanowiącą całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. W art. 3 pkt 3 Prawa Budowlanego budowlę definiuje się jako każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem malej architektury, a także części budowlane urządzeń technicznych m. in. elektrowni wiatrowych.

Wobec powyższego część budowlana urządzenia technicznego jakim jest elektrownia wiatrowa stanowi zdaniem wnioskodawcy budowlę, a przez to jest obiektem budowlanym podlegającym opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Właściciel takiego obiektu jest podatnikiem, zatem istotne dla określenia obowiązku podatkowego jest rozstrzygnięcie, kto jest właścicielem obiektu.

W odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego z dnia 27.12.2006 r. znak: GF. RM. 3 110-147/2007 w ponownym postępowaniu wyjaśniającym, wnioskodawca w piśmie z dnia 9.01.2007 r. oświadczył i wyjaśnił, że elektrownia wiatrowa, park turbin wiatrowych Z w G W wraz z wszelkimi urządzeniami wchodzącymi w jej skład stanowi wyłączną własność wnioskodawcy, a urządzenia farmy zostały zakupione od Y-S W T A/S. Pełna cena zakupu urządzeń została zapłacona do 1 1.03.2003 r.

Ponadto podatnik w tymże samym piśmie oświadczył i wyjaśnił, że elektrownia wiatrowa jest w rozumieniu art. 3 ust 5 Prawa Budowlanego tymczasowym obiektem budowlanym, gdyż jest przeznaczona do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jej trwałości i przeznaczona do demontażu, gdyż w myśl umowy dzierżawy zawartej z właścicielem gruntu połączenie elektrowni z gruntem nastąpiło tylko na czas trwania umowy dzierżawy, a po jej upływie dzierżawca ma przyłączoną rzecz oddzielić od gruntu. Wnioskodawca powołał się również na istniejący obrót gospodarczy używanymi elektrowniami wiatrowymi wskazujący na to, iż demontowanie i przenoszenie w inne miejsce elektrowni wiatrowych j jest przyjętą i powszechną praktyką.

Organ podatkowy I instancji zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości burmistrz ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe rab kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Ponieważ wystąpienie podatnika dotyczyło podatku od nieruchomości, w odniesieniu do którego właściwym organem podatkowym jest Burmistrz Wolina, zaś w odniesieniu do wnioskodawcy nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, dlatego wydanie niniejszej interpretacji było zasadne.

W świetle art. 1a ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844) budowla to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie z tą definicją opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości od 1 stycznia 2003 r. podlegają budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz urządzenia budowlane związane z obiektem budowlanym zdefiniowane w art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego. Z przytoczonych regulacji wynika, że budowlą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jest budowla w rozumieniu Prawa budowlanego, a także urządzenie techniczne umożliwiające użytkowanie budowli zgodnie z jej przeznaczeniem. Tym samym budowla dla potrzeb podatku od nieruchomości obejmuje również instalacje umożliwiające użytkowanie budowli(wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2006 r. FSK 23 1672004 Monitor Podatkowy 2006/6 str. 44)

Dla potrzeb niniejszej sprawy należy zauważyć, że w definicji ustawowej budowli zawartej w art. 3 pkt 3 prawa budowlanego części budowlane, elektrowni wiatrowych są wprost nazwane i wymienione jako przykład budowli. Należy przyjąć, że i w pozostałej części elektrownia wiatrowa stanowi urządzenia budowlane, które jest związane z obiektem budowlanym, gdyż niewątpliwie są to urządzenia zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, a zatem całość elektrowni wiatrowej stanowi budowlę w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Zgodnie z art. 2 ust 1 pkt 3 o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zaś w myśl art. 3 ust 1 pkt 1 tejże ustawy podatnikami podatku od nieruchomości są osoby prawne będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych.

Wobec powyższego należy stwierdzić że elektrownia wiatrowa jako budowla podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, o ile jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej, zaś podatnikiem jest właściciel tej budowli Pozostaje do rozstrzygnięcia kto jest właścicielem tej budowli.

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy — czyli wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego - nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. W § 3 zastrzega się iż przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

To oznacza, że mogą stanowić własność innej osoby niż właściciel rzeczy do której podłączono dany przedmiot. Powyższe rozważanie odnosi się w całej rozciągłości do gruntu, bowiem art. 48 kc należy odczytywać w kontekście regulacji zawartej w art. 47 kc. Jeśli zatem dany przedmiot nie stanowi części składowej gruntu, to otwiera się możliwość przysługiwania prawa własności do niej podmiotowi innemu niż właściciel gruntu, na którym stoi Jeżeli więc połączenie z gruntem nastąpiło tylko dla „przemijającego użytku", to wówczas przedmioty połączone nie stają się częściami składowymi, chociażby w razie odłączenia - one same albo rzecz, do której zostały przyłączone - miały ulec uszkodzeniu lub istotnej zmianie. Charakter połączenia zależy od kwalifikacji ocennej uwzględniającej okoliczności faktyczne takie, jak wola stron, gdy połączenie nastąpiło na podstawie umowy albo przy jej wykonywaniu, oraz zamiar, cel i sposób połączenia, jako dokonanego w sensie fizycznym, a nie tylko gospodarczym (S. Rudnicki Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga pierwsza. Część ogólna Warszawa 2006 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis). W orzeczeniu Sądu Najwyższego z 4 listopada 1963 r. I CR 855/62 (OSNCP 10/64, poz. 209) wyrażono pogląd, że wybudowanie przez najemcę - prowadzącego w wynajętym lokalu piekarnię - pieca piekarniczego, połączonego w sposób technicznie stały z budynkiem, nie uzasadnia traktowania tego urządzenia za część składową budynku, jeżeli tylko zamiarem stron umowy najmu było wybudowanie go na czas trwania umowy z zastrzeżeniem, że po jej wygaśnięciu najemca ma piec odłączyć.

Skoro zatem jak twierdzi wnioskodawca elektrownia wiatrowa jest przeznaczona do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jej trwałości i przeznaczona do demontażu, gdyż w myśl umowy dzierżawy zawartej z właścicielem gruntu połączenie elektrowni z gruntem nastąpiło tylko na czas trwania umowy dzierżawy, a po jej upływie dzierżawca ma przyłączoną rzecz oddzielić od gruntu, to należy w niniejszej sprawie na tle stanu faktycznego przedstawionego przez stronę przyjąć, że elektrownia wiatrowa stanowi przedmiot przyłączony do gruntu tylko dla „przemijającego użytku", a zatem z chwilą przyłączenia do gruntu nie stała się własnością właściciela gruntu, lecz pozostała własnością osoby która była jej właścicielem w chwili przyłączenia - czyli w okolicznościach niniejszej sprawy W N Sp. z o.o.

Zgodnie z art. 48 kc do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, z tym że w myśl art. 49 kc urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu. Przykładem „urządzeń podobnych" w rozumieniu art. 49, nie należących do części składowych gruntu, są urządzenia służące do rozprowadzania na terenie osiedla - przez sieć telewizji kablowej - sygnałów z programami telewizji satelitarnej, programami TYP oraz programami radiowymi UKF, jeżeli urządzenia te nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu (jak Sąd Najwyższy w wyroku z 3 grudnia 1998 r., CKN 216/98 niepubl.). Zatem „urządzeniami podobnymi" w rozumieniu art. 49 są różnego rodzaju urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania czegoś, natomiast z pewnością nie urządzenia służące do produkcji czegoś, a takim właśnie urządzeniem jest elektrownia wiatrowa. Zatem również z tego względu elektrownia wiatrowa nie wchodziłaby w zakres art. 49 kc i nie ma nic do rzeczy fakt, iż stanowi ona niewątpliwie część składową przedsiębiorstwa. W skład przedsiębiorstwa wchodzą bowiem różne rzeczy np. nieruchomości, koncesje czy autorskie prawa majątkowe, co nie oznacza, że podlegają one art. 49 kc. Jednak jak już wcześniej wskazano rozpatrywanie elektrowni wiatrowej w świetle regulacji zawartej w art. 48-49 kc jest bezprzedmiotowe, bowiem elektrownia wiatrowa nie jest częścią składową gruntu w rozumieniu art. 48, gdyż nie spełnia definicji części składowej rzeczy zawartej w art. 47 kc.

Ponieważ elektrownia wiatrowa podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości i stanowi własność Y W N Sp. z o.o., to należy stwierdzić, że spółka ta jest podatnikiem w odniesieniu do budowli elektrowni wiatrowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest dla wnioskodawcy wiążąca.

Na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie, za pośrednictwem Burmistrza Wolina, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.