P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 20.07.2006 r., uzupełnionego w dniu 15.09.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, odnośnie drugiego zapytania, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest: prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 20.07.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Pismem z dnia 17.08.2006 r. Nr PB1 415/100a/06/EB Organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do usunięcia braków poprzez sprecyzowanie stanu faktycznego przedstawionego wniosku. Uzupełnienia dokonano 15.09.2006 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

W złożonym wniosku Podatnik skierował następujące zapytanie:
– Czy moment powstania przychodu z najmu to otrzymanie kaucji od najemcy?

Zdaniem pytającego kaucja nie rodzi powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, tym samym dopiero przychód z najmu jest momentem uzyskania pierwszego przychodu.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Natomiast w myśl przepisu art. 11 ust. 1 powołanej wyżej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Oznacza to, iż określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 w/w ustawy, a więc najmu który nie stanowi pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia w/w art. 11.
Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w w/w art. 11 ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.
W przepisach prawa podatkowego nie zostało zdefiniowane pojęcie „kaucji”, dlatego też należy posłużyć się definicją słownikową, zgodnie z którą za kaucję można uznać pewną sumę pieniężną złożoną jako gwarancja (zabezpieczenie) otrzymania zobowiązania.
O tym czy kaucja ma zostać zaliczona na poczet nieuregulowanych zobowiązań, czy ma być zwrócona najemcy po wywiązaniu się przez niego ze zobowiązań, decydują postanowienia umowy. W przypadku gdy w umowie najmu zostanie dokładnie określone, że pobrana kaucja ma charakter zwrotny i zostanie zwrócona najemcy po wygaśnięciu umowy, należy traktować ją jako zadatek pobranej wpłaty na poczet przyszłej transakcji i jej otrzymanie nie będzie powodowało powstania przychodu dla celów podatku dochodowego. Natomiast w przypadku nie wywiązania się z umowy i zatrzymanie kaucji w związku z zaistnieniem okoliczności gwarantujących wynajmującemu takie prawo, będzie on zobowiązany do opodatkowania przychodu z tego tytułu.
W związku z tym, iż wyrażone we wniosku stanowisko w przedstawionym stanie faktycznym jest prawidłowe, orzeczono jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.